ΑΠόψεις...

 

«Για να κατανοήσει κανείς τη σημασία του θανάτου του Ναβάλνι, θα πρέπει να αντιληφθεί πώς ο ίδιος μετετράπη σε σύμβολο την ανάγκης εκατομμυρίων Ρώσων πολιτών να συνεχίσουν τις ζωές τους σε πραγματικά δημοκρατικές συνθήκες. Η δημοκρατικοποίηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας αποτέλεσε το σπουδαιότερο μετά-ψυχροπολεμικό ενδεχόμενο για τη διασφάλιση της διεθνούς σταθερότητας, τόσο για την αμερικανική κυβέρνηση, όσο και για τη διεθνή κυβέρνηση στο σύνολο της. 

Ωστόσο, η ευρύτερη αποτυχία της διακυβέρνησης του Μπόρις Γιέλτσιν στη δεκαετία του 1990, αλλά και το γεγονός πως τόσο ο ρωσικός κοινωνικός ιστός, όσο και οι ρωσικοί θεσμοί είχαν διαβρωθεί σε κολοσσιαίο βαθμό από τις σοβιετικές συνθήκες στις οποίες σφυρηλατήθηκαν. Άλλωστε, η άνοδος του Πούτιν αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα της παταγώδους αποτυχίας της ρωσικής δημοκρατηκοποίησης, ενώ η μακροχρόνια παραμονή του στην εξουσία επιβεβαιώνει πως, στην πραγματικότητα, η Ρωσία δεν είχε ποτέ την παραμικρή ελπίδα να εξελιχθεί σε ένα κράτος δυτικού τύπου, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε οικονομικό –αλλά κυρίως κοινωνικό– επίπεδο. 

Από τη μεριά του, ο Ναβάλνι ήταν ο πρώτος πραγματικά χαρισματικός –αλλά άτυπος– ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης, καθώς οι δικές του πρωτοβουλίες, όπως και το ρητορικό του θάρρος απέναντι στη διακυβέρνηση Πούτιν, έπεισαν εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους να σταθούν ανοιχτά στο πλευρό του, αλλά και έναν απροσδιόριστο αριθμό να ταχθούν υπέρ του –σε επίπεδο θέσεων– από την ασφάλεια της οικίας τους».

                                                         (Α.Παπαγεωργίου- ATHEnsvoice)

 «Η μείωση του αριθμού γεννήσεων και η επιδείνωση της αναλογίας εργαζομένων προς συνταξιούχους θα είναι η «βόμβα» της επόμενης δεκαετίας - Εντείνονται οι πιέσεις για παροχές, μετά τους αγρότες, και από τους συνταξιούχους, ωστόσο η κυβέρνηση αναζητά πόρους και «εθελοντικές εισφορές» στο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης, ώστε να προλάβει μια μελλοντική κρίση».

                                                                       (Ζ.Τσώλης-protagon.gr)