Απόψεις...

 

 «Καλοκαίρι του 2015. Οι Γερμανοί είχαν ήδη στείλει τον Αντώνη Σαμαρά στην κερκίδα. Ίσως να σκέφτηκαν ότι η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί και να αγόραζε την πρόταση Σόιμπλε για την έξοδο από το ευρώ. Την πρόταση που δεν αγόρασε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Η αριστερά ήρθε, αλλά το σενάριο δεν βγήκε. Οι Αμερικανοί, πιο έμπειροι, δεν ήθελαν να δουν την Ελλάδα να πέφτει στην αγκαλιά της Μόσχας. Το είχαν δει το έργο… 

Να μην κοροϊδευόμαστε. Αν δεν ήταν οι Αμερικανοί, η Ελλάδα θα βρισκότανε ήδη πεσμένη στα τέσσερα, όπως θα έλεγε και ο πρόεδρος Πάνος. Θα ήταν σήμερα έρμαιο των ορέξεων του Ταγίπ Ερντογάν και του Βλαδίμηρου Πούτιν. Η Ελλάδα θα είχε πάψει να είναι μέλος της Ευρώπης και θα είχε μετατραπεί στο γιουσουφάκι της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Την εποχή εκείνη συγκροτήθηκε το μέτωπο του «Ναι». Το μέτωπο αυτό φάνηκε στην αρχή να χάνει, λόγω του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, αλλά στο τέλος κέρδισε. Δικό του παιδί υπήρξε ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν δεν είχαν συμβεί τα γεγονότα του 2015 αρχηγός στη Νέα Δημοκρατία θα ήταν κάποιος άλλος. Και ναι, μην έχετε αμφιβολία, η Αριστερά θα εξακολουθούσε να είναι κυβέρνηση. 

Οι υπερβολές των Πολάκηδων και των Παππάδων προκάλεσαν κινητοποίηση σε ένα κοινό, που μέχρι εκείνη την ώρα είχε επιλέξει απλά το ρόλο του να δίδει την εξουσία με την ψήφο του άλλοτε στη Ν.Δ. και άλλοτε στο ΠΑΣΟΚ. Τον κόσμο αυτόν δεν τον ενδιέφερε αν θα κυβερνούσαν οι γαλάζιοι ή οι πράσινοι και δεν θα είχε πρόβλημα και με τους κόκκινους. Είχε όμως κόκκινες γραμμές: Το να παραμείνει η χώρα στη Δύση και να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του πολιτεύματος».

                                                                            (Θ.Μαυρίδης-Liberal.gr)

«Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά, δεν ταξιδεύει. Διότι και να θέλει να ταξιδέψει, ψάχνει στον πάτο της τσέπης του αλλά αντί για το αντίτιμο του εισιτηρίου βρίσκει φραγκοδίφραγκα. Κι άλλο ένα πράγμα ξέρω. Όταν κάποιος δεν έχει να ζήσει, όταν πεινάνε ή είναι ξυπόλυτα τα παιδιά του, πάει και πιάνει μια δουλειά για να τα φέρει βόλτα. Δεν κάθεται στην καφετέρια και λέει «μ’ αυτό τον μισθό και μ’ αυτές τις συνθήκες, δεν με συμφέρει να δουλέψω». Τώρα και τα καράβια είναι γεμάτα και τα αεροπλάνα πλήρη στο 100% και τα ξενοδοχεία τίγκα. Και οι εργοδότες ψάχνουν κόσμο για δουλειά αλλά δεν βρίσκουν και η μετανάστευση σταμάτησε παντελώς και οι καφετέριες είναι πατείς με πατώ σε από φραπεδοκαταναλωτές. 

Όλο αυτό μαζί ξέρετε τι δείχνει; Είτε ότι υπάρχει καβατζωμένο χρήμα που καταναλώνεται, είτε ότι τα κρατικά επιδόματα έχουν απλωθεί σε βαθμό που εκτοπίζουν την ανάγκη για εργασία, είτε ότι κυκλοφορεί στην αγορά πολύ μαύρο χρήμα που κινεί την κοινωνία μας δίχως να φαίνεται πουθενά και δίχως να αποτυπώνεται σε επίσημους δείκτες. 

Αυτά είναι τα ψυχρά δεδομένα κι ας λέει η ακατάσχετη πολιτικολογία και η βολική ιδεολογικοποίηση που μας περικυκλώνει από παντού. Και το γεγονός ότι όποιος επισημαίνει τα αυτονόητα ονομάζεται αυτομάτως ανάλγητος και νεοφιλελεύθερος, δείχνει ότι η κοινωνία μας δεν βαδίζει καλά. Το σκάφος πάει ντουγρού για τα βράχια κι όλοι μαζί συμφωνούμε ότι ο γιαλός είναι στραβός. Θα το (ξανα)πληρώσουμε».

                                                                (Δ.Καμπουράκης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)