«Το νέο ελληνικό όνειρο που φιλοτεχνεί η κυβέρνηση, τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν επενδύσει σ’ αυτήν και τα καλοπληρωμένα απ’ αυτήν ΜΜΕ τα έχει όλα: Καταιγισμό επενδυτικών σχεδίων που θα χρηματοδοτούνται αφειδώς από τις Τράπεζες, άφθονο, ασταμάτητο χρήμα που θα ρέει σε κάθε οικονομική δραστηριότητα, πράσινη ή μη, ψηφιακή ή μη. Όλοι είναι στραμμένοι στην Ελλάδα που θα αποτελέσει το νέο Ελντοράντο, τουλάχιστον για την ΝΑ Μεσόγειο.
Επιπλέον, οι Έλληνες κάθε ηλικίας, οικονομικής κατάστασης και ικανότητας, έχουν μαγευτεί από τη νέα πραγματικότητα. Δεν περιορίζονται μόνο στο να αλλάξουν το ρυπογόνο αυτοκίνητό τους μ’ ένα ηλεκτρικό ούτε να μετασχηματίσουν το παραδοσιακό ψιλικατζίδικο σε ψηφιακό αλλά είναι έτοιμοι να μπουν μπροστά, να απογειώσουν την, έως τούδε (και από μακρού χρόνου, προσθέτω εγώ) απαξιωμένη ελληνική οικονομία.
Ένα πράγμα μόνον λείπει από το παραμύθι, αλλιώς δεν υπάρχει Έλληνας που θα του απάρεσκε. Ο δράκος, ο κακός, δεν υπάρχει. Και ποιος είναι, συνήθως, ο κακός που δεν επιτρέπει να τελεσφορούν τόσο ωραία, παραμυθένια σχέδια; Μα, το κράτος. Που, αναλόγως του ομιλητή και της συγκυρίας, χαρακτηρίζεται «βαθύ», «γραφειοκρατικό» και «ανάλγητο». Με παραξενεύει που δεν υπάρχει ούτε λέξη γι’ αυτό. Δεν λέω για μεταρρυθμίσεις. Αυτές έχουν απομειωθεί στα sms του ρέκτη υπουργού της ψηφιακής διακυβέρνησης. Με ποιο κράτος θα γίνουν όλα αυτά;
Μ’ αυτό το πελατειακό
και χρεωκοπημένο που δεν καταφέρνει να διαχειριστεί ούτε τα ξερόχορτα που θα
γίνουν προσάναμμα στις πυρκαγιές του καλοκαιριού που καρτερικά τις
περιμένουμε; Ή, μήπως, το κράτος δεν χρειάζεται καθόλου; Γιατί να μην πεταχτεί
κι αυτό στα σκουπίδια μαζί με την παλιά Ελλάδα; Μήπως το κόστος για την
αναδιοργάνωσή του είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της εξαφάνισής του;»
(Απόσπασμα άρθρου του Π. Καρκατσούλη από τnν Αthensvoice)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου