«Όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά είναι απαραίτητο να συζητούνται εις βάθος σχέδια νόμου που επηρεάζουν κρίσιμα δικαιώματα, όπως είναι τα εργατικά, και αγγίζουν, με αυτόν τον τρόπο, την ατομική και την κοινωνική ζωή. Ουδείς ψόγος, συνεπώς, για την έντονη πολιτική και επιστημονική συζήτηση των ημερών.
Ακόμα και η ύπαρξη εκ προοιμίου αντικρουόμενων απόψεων είναι θεμιτή, αφού δεν «βλέπουν» με τον ίδιο τρόπο τα εργατικά δικαιώματα κόμματα με διαφορετικές κοσμοθεωρήσεις, ούτε φυσικά, οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες (και οι εκατέρωθεν συλλογικές οργανώσεις τους).
Η κριτική, ωστόσο, οφείλει να στηρίζεται σε γεγονότα και όχι σε κατασκευές, να έχει ως σημείο αναφοράς την πραγματικότητα κι όχι μια ουτοπία ή μια ανέφικτη προσμονή, να λαμβάνει υπόψη της συγκριτικά στοιχεία (ιδίως για τα κοινωνικά δικαιώματα είναι απαραίτητο να εξετάζεται, με κριτικό ασφαλώς μάτι, τι γίνεται σε συγκρίσιμες χώρες και συστήματα), να μην υποτιμά τη δυναμική αλλαγών κι εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου.
Σημασία για την τελική κρίση και για τη συλλογική πρόοδο, δεν έχει τι ή ποιους δηλώνεις ότι προστατεύεις (κανείς ποτέ δεν θα ζητούσε επίσημα λιγότερη προστασία για τους εργαζόμενους, ιδίως σε εποχή βαθιών αλλαγών και προβλημάτων στο χώρο της εργασίας), αλλά σε τι αποτέλεσμα οδηγούν οι προτάσεις και οι προσπάθειες σου:
Βελτίωσης της απασχόλησης, των συνθηκών και των ευκαιριών απασχόλησης (ακριβώς
λόγω των αλλαγών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν) ή διατήρησης ενός
καθεστώτος προβληματικού για τους εργαζόμενους αλλά προσοδοφόρου για ορισμένους
επαγγελματίες της πολιτικής. Και σε αυτούς συγκαταλέγω και τους κυβερνώντες και
τους συνδικαλιστές -εργατοπατέρες και μη».
(Απόσπασμα άρθρου του Κ. Μποτόπουλου από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου