Απόψεις...

«Έναν ασύλληπτο λογαριασμό έχουν κοστίσει στα ΕΛΤΑ τα τεσσεράμισι χρόνια της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα εμφανίζεται σε ρόλο τιμητή να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι επιχειρεί να τα απαξιώσει και να τα ξεπουλήσει σε ιδιώτες. Το κόμμα που από το 2015 ώς και τα μέσα του 2019 κρατούσε στα χέρια του την τύχη των ελληνικών ταχυδρομείων, αλλά με την απραξία του τα οδήγησε πέρυσι σε συσσωρευμένες ζημιές 115 εκατ. ευρώ, έναντι συσσωρευμένων κερδών 38 εκατ. ευρώ το 2014, μιλά σήμερα για προσπάθεια δημιουργίας τεχνητής κρίσης. 

Οι ίδιοι άνθρωποι που έβλεπαν την καθημερινή αιμορραγία της επιχείρησης αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τη σταματήσουν, τώρα εμφανίζονται ως κατήγοροι, καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι έχει απώτερο σκοπό να εξυπηρετήσει επιχειρηματικά συμφέροντα και της ζητούν ευθύνες για την κατάσταση στα ταχυδρομεία, όπως φάνηκε κατά την προ ημερών συζήτηση στη Βουλή.Τα νούμερα όμως μιλούν από μόνα τους για τις ευθύνες που έφεραν τα ΕΛΤΑ των 5.250 μόνιμων εργαζομένων και των 1.250 συμβασιούχων στη σημερινή κατάσταση. 

Συγκρίνοντας τα συσσωρευμένα κέρδη του 2014 με τις συσσωρευμένες ζημιές του 2019, προκύπτει ότι μέσα σε τεσσεράμισι χρόνια τα ΕΛΤΑ έχασαν αξία… 150 εκατ ευρώ. Το 2014 είχαν κέρδη προ φόρων 15 εκατ. ευρώ, ενώ στα τέλη του 2019 οι ζημιές εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 30 εκατ. ευρώ. Σήμερα τα ΕΛΤΑ μπαίνουν κάθε μήνα μέσα γύρω στα 6 εκατ. Ευρώ».

                                                                    (Γ. Φιντικάκης- liberal.gr)

«Τις προάλλες συζητούσα με τον κ. Γιάννη Αντωνίου, τον νέο πρόεδρο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Μου είπε ότι το 2014 είχε εκπονηθεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο όριζε ότι για τη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στα πρότυπα λύκεια προβλεπόταν ένα βιβλίο ανά δίμηνο, το οποίο οι μαθητές θα όφειλαν να διαβάσουν ολόκληρο και στο τέλος να εξετασθούν επί του έργου και όχι επί των αποσπασμάτων του.

Το πιλοτικό πρόγραμμα δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Ηρθαν οι Μπαλτάδες, οι Φίληδες και οι Γαβρόγλου, οι άνεμοι της ελπίδας. Καταδίκασαν την αριστεία και με τα στιβαρά μυαλά τους αποφάσισαν ότι η κατανόηση κειμένου είναι απλή υπόθεση, όσο για την κλασική λογοτεχνία, ε, αυτή είναι σαν το σεμεδάκι που αγαπούσε η γιαγιά.

Τι θα γίνει σήμερα αν ο κ. Αντωνίου συμβουλεύσει την κ. Κεραμέως –είναι ο ρόλος του ΙΕΠ– ότι το αποτελεσματικότερο εργαλείο για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας είναι η αναγνωστική εμπειρία της κλασικής μας, κατά προτίμηση, λογοτεχνίας. Μόνον έτσι ο σημερινός 15χρονος θα αντιληφθεί τις εκφραστικές δυνατότητες της γλώσσας που μιλάει και θα αισθανθεί την αξία της».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)