Απόψεις...

«Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν γίνεται να συνεργαστεί με τις ΜΚΟ για το μεταναστευτικό. Είναι σα να θέλει να συνεργαστεί ένα ψάρι μ’ ένα πουλί. Έχουν άλλη αντίληψη για τον κόσμο. Οι ΜΚΟ θεωρούν ότι ο πλανήτης είναι ένα μεγάλο χωράφι χωρίς σύνορα, μέσα στο οποίο ο κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να μετακινείται όπου θεωρεί καλύτερο για την ζωή του γενικά. Κατά τούτο, η δουλειά τους είναι να διευκολύνουν με κάθε τρόπο αυτό το νόμιμο δικαίωμα.   

Οι ΜΚΟ λοιπόν, προφανώς θα υπονομεύσουν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση και θα σιγοντάρουν πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ με όλες τους τις δυνάμεις. Πως θα υπονομεύσουν την κυβέρνηση; Οδηγώντας την πολιτική της στο μεταναστευτικό σε αποτυχία. Και η ζημιά που μπορούν να κάνουν είναι τεράστια, καθώς δουλεύουν μέσα στο μεταναστευτικό.Πως λύνεται όλος αυτός ο γρίφος με δεδομένη την ευρωπαϊκή δυστοκία να μας βοηθήσουν ουσιαστικά; Μόνο με σταθερή δουλειά, μικρά βήματα και σαφή πολιτική βούληση που θα βρίσκει όμως καθημερινά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπερνά. Δύσκολος δρόμος, αλλά δεν υπάρχει άλλος».

                                                                       (Δ.Καμπoυράκης –liberal.gr)

«Η νοσταλγία για την εθνική ταυτότητα και τα εθνικά σύνορα χάρη στην οποία ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε την εξουσία στην Αμερική και οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση σηματοδοτεί, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Τομά Πικετί, την ήττα του Ριγκανισμού και του Θατσερισμού έπειτα από αρκετές δεκαετίες αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης. 

Εάν, ωστόσο, αληθεύει ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός δεν τήρησε την υπόσχεσή του για περισσότερο πλούτο και ευημερία για όλους και συνέβαλε, αντιθέτως, στην αύξηση των ανισοτήτων, με τα μέλη της μεσαίας και της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ και τη Βρετανία να πλήττονται βαριά από τον διεθνή ανταγωνισμό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, αληθεύει εξίσου πως ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Μπόρις Τζόνσον και οι «ημέτεροί» τους έπρεπε να προβούν στη δημιουργία ενόχων. 

Για τον αμερικανό πρόεδρο, οπότε, την ευθύνη για τα οικονομικά δεινά των ψηφοφόρων του τη φέρουν «οι μεξικανοί εργάτες, η Κίνα και όλοι όσοι από τον υπόλοιπο κόσμο καταχράστηκαν τη σκληρή δουλειά της λευκής Αμερικής», ενώ για τον βρετανό πρωθυπουργό και τους Brexiteers, υπεύθυνοι είναι «οι Πολωνοί, η ΕΕ και όλοι όσοι βάλλουν κατά του μεγαλείου της Βρετανίας». 

Και «εν ελλείψει πιο πειστικών εναλλακτικών αφηγημάτων, η εθνικιστική και φιλελεύθερη ρητορική αποτελεί για τους ψηφοφόρους που συνεχίζουν να ψηφίζουν τη μοναδική καινούργια και αξιόπιστη απάντηση στη δυσφορία τους», εξηγεί σε κείμενό του στη Le Monde ο διάσημος γάλλος οικονομολόγος».

                                                                                           (Protagon.gr)