αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Ο "περήφανος" διαπραγματευτής...



«Ο περήφανος εθνικός διαπραγματευτής έχασε. Νικήθηκε κατά κράτος από τον... χοιροτρόφο Γ. Ντάισελμπλουμ, τον φοροτεχνικό Β. Σόιμπλε, τον εριστικό Σλοβάκο και πολλούς άλλους «άχρωμους» και «άοσμους» του Eurogroup.
Το πάθημα Βαρουφάκη σίγουρα θα πρέπει στο εξής να διδάσκεται σ’ όλες τις σχολές διπλωματών ανά τον κόσμο.
Ο άνθρωπος που η κομπορρημοσύνη, ο αυτοθαυμασμός και ο ναρκισσισμός του «σκέπαζαν» τα όντως σημαντικά άλλα προσόντα που διέθετε, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τίποτε απ’ όλα όσα ανέμενε απ’ αυτόν η χώρα και είχε επενδύσει σ’ αυτόν ο Αλ. Τσίπρας.
Σαφώς και γι’ αυτό δεν έφταιγε μόνο ο τρόπος συμπεριφοράς του, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ντυσίματος και οι κινήσεις χολιγουντιανού σταρ, στις οποίες με χάρη ασκείται ακόμη.
Μπορεί κι όλα αυτά να έπαιξαν ρόλο, αλλά η εξέλιξη προσδίδει ευρύτερες διαστάσεις στο βατερλό της διαπραγματευτικής τακτικής της όλης κυβέρνησης.
Το λάθος είναι ότι τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση μέσω Βαρουφάκη διαβάζει στραβά και ερασιτεχνικά το εγχειρίδιο της καλής διπλωματίας.
Θεωρούσε -και αυτό το ενίσχυσε και ο Γ. Βαρουφάκης- ότι αρκούσε η εμμονή στην τακτική της άρνησης για λήψη μέτρων και η αντίσταση των εταίρων θα κάμπτονταν.
Κατά τη γνώμη τους, μάλιστα, το «οχυρό» της νωπής εκλογικής εντολής ήταν τόσο ισχυρό, που κανένα άλλο επιχείρημα από τους δανειστές δεν θα ευσταθούσε.
Η επαρχιώτικη αντίληψη Βαρουφάκη ότι καμία διπλωματική νίκη δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν υπάρχει και η απειλή της ρήξης, έγινε πλέον ανέκδοτο στις Βρυξέλλες.
Τόσο που κάθε φορά που το προέβαλε η Αθήνα, οι άλλοι «18» γελούσαν γιατί ήξεραν τις αντοχές του αντιπάλου. Ηταν «γυμνός» και μόνος.
Και μετά, βέβαια, ήρθε η Ρίγα της Λετονίας και η έκρηξη που «έσβησε» τον αρχιδιαπραγματευτή. Γιατί μόλις τότε, τρεις μήνες μετά η κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος πια των εταίρων και όχι δικός της και πως η ίδια είχε ξεμείνει από ρευστό, ανήμπορη να διαπραγματευτεί[...]

                             (Άρθρο του Αντώνη Δαλίπη από την "ΗΜΕΡΗΣΙΑ") 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...