«Γιατί άραγε για πολύ κόσμο, σε διάφορες εποχές και περιοχές του πλανήτη, είναι τόσο εύκολο, και βολικό, ακόμη και ελκυστικό κάποτε, να ανταποκρίνεται σε ένα τέτοιο όργιο ανοησίας, εσκεμμένης παραπληροφόρησης και αρχαϊκής σκέψης; Το ερώτημα είναι ρητορικό και, βέβαια, εννοείται πως δεν αφορά μόνον το ραδιόφωνο και τη Ρουάντα. Οπωσδήποτε ένα τόσο κολοσσιαίας έκτασης γεγονός όπως μια γενοκτονία δεν συμβαίνει συχνά, όμως η διασπορά μίσους είναι πλέον κάτι πολύ συνηθισμένο και το ζήτημα εδώ δεν είναι η γενοκτονία, αλλά αυτή η ταχύτητα και η ευκολία με τις οποίες πραγματοποιείται η εξάπλωση και η διασπορά του μίσους (που συχνά προκαλούν γενοκτονίες) και σε αυτό τον τομέα τα μαζικά μέσα ενημέρωσης φέρουν τεράστια ευθύνη.
Το ερώτημα που τέθηκε παραπάνω, πώς είναι δυνατόν πολύς κόσμος να έλκεται από παράλογες κραυγές μίσους που διατυπώνονται σε εφημερίδες ή εκφωνούνται από μικρόφωνα και στούντιο, αφορά, δυστυχώς, και τη χώρα μας – όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ειδικά τα χρόνια της κρίσης, συμβατικά μέσα ενημέρωσης, καθώς και μπλογκ και ιστοσελίδες, εξαπολύουν ύβρεις, διαστρεβλώνουν γεγονότα και χρησιμοποιούν άκρως επιθετικούς προσδιορισμούς, επενδύοντας στο ήδη φορτισμένο θυμικό ενός λαού εξοργισμένου είτε με τη διαφθορά και την ανικανότητα της πολιτικής τάξης της χώρας είτε με τον ίδιο του τον εαυτό (και ας μην το ομολογεί εύκολα το τελευταίο). Η τοξικότητα των εντάσεων στη χώρα μας μετά το 2008 είναι ανησυχητική και όταν συμβαίνουν ακραία περιστατικά όπως στην Καβάλα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο ρόλος του Τύπου (ενός Τύπου που δοκιμάζεται σκληρά από μόνος του, παγκοσμίως) είναι ζωτικής σημασίας, περισσότερο από ποτέ[...]»
(Απόσπασμα άρθρου του Ηλ.Μαγκλίνη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου