"Καθώς τελειώνει κι αυτή η σεζόν της ιλιγγιώδους ρευστότητας το ελληνικό καλοκαίρι καλπάζει και τίποτα δεν
μπορεί να αναχαιτίσει τον διάχυτο ηδονισμό του.
Από τη μία κάθε βεβαιότητα κλονίζεται – από την άλλη, με ένα
τίποτα είσαι ευτυχισμένος: λίγο καρπούζι με τυρί, μια σκιά, οι φίλοι, λίγες
μονάδες στο κινητό για τις αγάπες του καλοκαιριού.
Το βράδυ η πόλη γίνεται υπερωκεάνιο, φωτοσυνθέτει εκ νέου τη
φυλαχθείσα ηδονική συγκίνηση. Και πέρα από τον Πειραιά τα νησιά, θαλάσσια ξύλα,
βαρκάκια του Κάλβου, μουσικά, πλέοντα.
Ποτέ δεν είσαι απόλυτα φτωχός με τέτοιο ζέφυρο, με τέτοια
άστρα. Η θάλασσα δεν χρεοκοπεί κι είναι δική σου με κάθε απλωτή. Δεν είναι
εύκολο να κάνεις την αφαίρεση μετά από τόσα ζόρια, τον Αύγουστο όμως όλοι το
ψιλοκαταφέρνουν. Εφόσον ζούμε κι έχουμε ζωντανές τις πέντε αυτοκρατορικές μας
αισθήσεις, όλα βολεύονται."
(Αποσπάσματα από ένα υπέροχο κείμενο του Σ. Τσαγκαρουσιάνου στη Lifo )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου