Απόψεις...

 

«Την αχίλλειο πτέρνα της εκπαίδευσης δεν χρειάζονταν οι απογοητευτικές επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό της PISA για να την αντιληφθούμε. Αυτό που ονομάζουμε παιδεία είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός αποθήκευσης πληροφοριών ο οποίος ισοπεδώνει κάθε δημιουργική ικμάδα του εφήβου. Δεν τον εκπαιδεύει ούτε να τις αξιολογεί ούτε να τις ιεραρχεί.

Τι θα πει είμαι καλός στην Ιστορία; Θα πει ότι έχω την ικανότητα να απομνημονεύω δεκάδες σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας από το οποίο αντλείται η εξεταστέα ύλη και από το οποίο εξαρτάται η προαγωγή μου ή η εισαγωγή μου σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή. Λένε ορισμένοι ότι τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών είναι ο καλύτερος τρόπος αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. 

Ακόμη κι αν παρακάμψουμε τη σημασία των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων, αναρωτιέμαι πώς δεν τους περνάει απ’ το μυαλό πως οι Πανελλαδικές αξιολογούν ως επί το πλείστον την ικανότητα αποστήθισης των υποψηφίων. Πάντως δεν αξιολογούν τις δημιουργικές τους ικανότητες. Η μέση εκπαίδευση και οι Πανελλαδικές είναι ένα κλειστό σύστημα που αναπαράγει τον εαυτό του».

                                                             (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η γυφτιά της Αθήνας με όλα αυτά τα «γκράφιτι», τα συνθήματα, τις πάσης φύσεως μουντζαλιές και «καλλιτεχνίες» στους τοίχους κέντρου και περιχώρων έχει αρχίσει, όπως ήταν επόμενο, να ξεβάφει  –ή μάλλον: να βάφει, για την ακρίβεια και την κυριολεξία– και τους χώρους και συρμούς του μετρό· που μέχρι πρότινος παρέμενε το μόνο σώο και ακόμα ανέγγιχτο από τη γενικευμένη περιφρόνηση και κακοποίηση του δημόσιου χώρου και όσων αυτός περιέχει – κινητών (συρμοί, λεωφορεία κ.λπ.) και ακινήτων (ανδριάντες, μνημεία, στήλες ιστορικής μνήμης, πλατείες κ.λπ.). 

Ηδη όμως είναι φανερή η κάθοδος βανδάλων και στο μετρό. Τεράστιες μουντζαλιές κι ακατανόητες, στους τοίχους διαδρόμων του, αλλά και στα παράθυρα πολλών βαγονιών του – ξυσμένες στο τζάμι εκεί για να μην μπορεί να τις εξαλείψει τυχόν φροντίδα. Που δεν φαίνεται να συντρέχει, εδώ που τα λέμε. Το «ράγισμα» και του Μετρό, ως οργανισμού γενικότερα, άρχισε ήδη από τους καιρούς που προήδρευε εκεί το γνωστό ανεμομυλόπουλο (το οποίο, αποτυχόν εν παντί όπου προσπάθησε να το ενθέσει η συριζαϊκή ευνοιοκρατία, φαίνεται να έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο) αλλά αυτό το ράγισμα δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί από τη νυν διοίκηση. 

Αυτό τουλάχιστον δείχνουν, πέρα από την α λα ΗΣΑΠ ρύπανση που έχει αρχίσει να εμφανίζεται σε χώρους και βαγόνια του, και οι συχνότατες πια δυσλειτουργίες του μετρό· τις οποίες προκαλεί κυρίως η εισβολή και της συνδικαλαρίας εκεί».

                                                                         (Σ.Σκουμπουρδής- andro.gr)

«Κάποτε οι κυβερνήσεις δημιουργούσαν νέες συνοικίες με τις εργατικές κατοικίες. Κι αυτό ήταν σίγουρα πιο καλό από την επιδότηση της αγοράς κατοικιών που βρίσκονται ήδη στην αγορά. Νέες κατοικίες, νέες συνοικίες. Αυτή ναι, είναι μία ουσιαστική πολιτική πρόταση. Διότι αυτό που κάναμε με τις επιδοτήσεις είναι ότι ρίξαμε λάδι στη φωτιά, με αποτέλεσμα ένα μικρό δυάρι στα δυτικά προάστια να πωλείται σε τιμή ανάλογη με εκείνες της Κηφισιάς!»

                                                                            (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)