Απόψεις...

 

«Όλα εδώ πληρώνονται»! Η αλήθεια είναι ότι δεν συμβαίνει πάντα, αλλά μάλλον συμβαίνει συχνά για να έχει κατασταλάξει η λαϊκή θυμοσοφία. Και αυτό συμβαίνει στον Μητσοτάκη. Η αιτία ξεκινάει από την απόφασή του να διαγράψει με μονοκοντυλιά τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, της πιο αντιθεσμικής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Εκείνη η απόφασή του, η οποία εμπεριέχεται στις φράσεις της ΔΕΘ το 2019 «δεν θα κάνω τη Βουλή βιομηχανία Εξεταστικών», και «κλείνουμε τα κεφάλαια εκείνης της περιόδου και κοιτάμε μπροστά», είναι το απόσταγμα των σημερινών. Είναι το ελληνικό «παπικό συγχωροχάρτι» που έδωσε άνευ αντιτίμου - τουλάχιστον ο Πάπας τα χορηγούσε έναντι χρημάτων, υποσχέσεων ή άλλων παραχωρήσεων. 

Εν προκειμένω στην πολιτική οι παραχωρήσεις λέγονται «deal», που μάλλον δεν έκανε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στα δίκτυα φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα τον ενοχοποιούν για όλα. Είτε (παράδειγμα) για την ελευθερία του τύπου, για την οποία ανθρώπινα δίκτυα δικαιωματικών ομάδων και «αλληλέγγυων νοοτροπιών» στην Ευρώπη, θα κατατάσσουν τη χώρα στο 108 της λίστας ελευθερίας. 

Τη χώρα που ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, που Αυγή, Κόκκινο, και ΕφΣυν, συμμετείχαν «στη λίστα Πέτσα», και στην οποία το «Μακελειό» αναρτάται ανενόχλητο στα περίπτερα.Είτε θα κατηγορηθεί για «πνιγμούς» μεταναστών από το Λιμενικό, είτε για - προς απόδειξιν - αντιθεσμικές συμπεριφορές. Γι’ αυτό το μόνο που θα μπορούσε να τα λύσει όλα, θα ήταν η παραπομπή κάθε υπόθεσης στη Δικαιοσύνη. Αλλά άμεσης παραπομπής. Και όταν πρόκειται για θέματα δημοσίου συμφέροντος, αυτή να δράσει άμεσα και να μην τα παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες. 

Όσοι φταίνε, κυβέρνηση ή τα εκτελεστικά όργανα της αντιπολίτευσης, να υποστούν τα νόμιμα. Γιατί αν περιμένουμε πότε θα έρθει στη χώρα ο πολιτικός πολιτισμός με υγιείς συμπεριφορές… θα περιμένουμε δεκαετίες».

                                                                                  (Γ. Σιδέρης- liberal.gr) 

«Πρόσφατη έρευνα του think tank διαΝΕΟσις, με τη συνδρομή δικαστικών όπως οι Μ. Ν. Πικραμένος, Ι. Συμεωνίδης, Β. Π. Ανδρουλάκης, Θ. Νικολαΐδου, Λ. Τσόγκας, Π. Αλικάκος, παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, τα εξής στοιχεία: Στην Ελλάδα. η πολιτική και ποινική Δικαιοσύνη απονέμεται από 63 Πρωτοδικεία και σε ανώτερο επίπεδο από 19 Εφετεία (στη Γερμανία, με πληθυσμό που υπερβαίνει τους 80 εκατ. κατοίκους, λειτουργούν 24 Εφετεία, ενώ στην Ολλανδία, με πληθυσμό 16 εκατ. κατοίκους, μόλις πέντε Εφετεία). Οι Εισαγγελίες Πρωτοδικών στη χώρα είναι 63 και οι Εισαγγελίες Εφετών 19. Με το υφιστάμενο τοπικό μοντέλο, σε κάθε πόλη λειτουργεί και μία Εισαγγελία Πρωτοδικών. Σε ορισμένους νομούς λειτουργούν δύο ή τρεις Εισαγγελίες Πρωτοδικών, σε πόλεις που απέχουν λίγα χιλιόμετρα η μία από την άλλη. 

♦ Η διοικητική δικαιοσύνη στην Ελλάδα, εκτός από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο, αριθμεί 39 Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια (εννιά Διοικητικά Εφετεία και 30 Διοικητικά Πρωτοδικεία). 

♦ Η Ελλάδα διαθέτει τα περισσότερα διοικητικά δικαστήρια σε αναλογία πληθυσμού από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (σε χώρες με ανάλογο πληθυσμό, όπως η Αυστρία, η Πορτογαλία και η Σουηδία, λειτουργούν 9, 16 και 12 πρωτοβάθμια διοικητικά δικαστήρια αντίστοιχα.

Η προοπτική ενός δικαστικού «Καλλικράτη», με συγχωνεύσεις και αναδιατάξεις δικαστικών μονάδων, αλλά και με αξιοποίηση της τεχνολογίας (έτσι ώστε να είναι εφικτές δικαστικές υπηρεσίες, πχ. μέσω τηλεδιασκέψεων, σε περιοχές απομακρυσμένες) φαντάζει ως μέρος της λύσης.  Ως τμήμα μιας ευρύτερης μεταρρύθμισης εκ των ων ουκ άνευ στη Δικαιοσύνη».

                                                                         (Ελ. Κόλλια-protagon.gr)