αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021

Μην ενοχλείτε το Δημόσιο...

  

«Την Παρασκευή το μεσημέρι μετέβην αυτοπροσώπως σε γραφείο για να υποβάλω αίτημα για έκδοση ψηφιακών πιστοποιητικών μέσω του ermis.gov.gr.

Το αρχικό ραντεβού είχε ακυρωθεί και επαναπροσδιορίσθηκε με πολύ σαφείς οδηγίες από ευγενέσταστο υπάλληλο. Μπήκα σε γραφείο στο οποίο δεν περίμενε να εξυπηρετηθεί ΚΑΝΕΙΣ. Nobody. Nadie. Hic Kimse. Δυο υπάλληλοι πίσω από το plexy glass. 

Όση ώρα με εξυπηρετούσαν, μπαίνει στο γραφείο συνάδελφος δικηγόρος, ο οποίος, αφού τους ενημέρωσε ότι προσπαθεί επί δύο εβδομάδες να κλείσει ραντεβού μέσω του portal της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων και δεν του επιτρέπεται, ότι μετέβη στο ΔΣΑ ζητώντας λύση και ότι ο Σύλλογος τον έστειλε στο γραφείο αυτό, ζητά ευγενέστατα από τις κυρίες να τον εξυπηρετήσουν για να μπορέσει να δουλέψει, αφού με τα δικαστήρια κλειστά δεν έχει καμία άλλη επιλογή, πλην της ηλεκτρονικής υποβολής των εγγράφων.

Δε χρειάζεται φαντασία για να καταλάβει κανείς τί συνέβη μετά. Με ένα στόμα, μια φωνή και οι δύο - παντελώς απρόθυμες να βοηθήσουν - του έλεγαν "δεν παίρνουμε εμείς αιτήσεις". Καιγόταν ο άνθρωπος και παρακαλούσε κυριολεκτικά. Του λένε "είναι φορτωμένα τα ραντεβού". "Αφού δεν είναι κανείς εδώ" τους απαντά. Επεμβαίνω στη συζήτηση και λέω "Αφού δεν εξυπηρετείται κανένας άλλος αυτή τη στιγμή γιατί δεν τον βοηθάτε;" Μου απαντούν "πρέπει να κάνει αίτηση πρώτα και δεν την παίρνουμε εμείς την αίτηση". 

Φαντάστηκα ότι αυτό σημαίνει πως γίνεται μέσω συστήματος στο οποίο δεν έχουν πρόσβαση. Μπαίνω από το κινητό μου στο portal μήπως μπορέσω να βοηθήσω. Τίποτα. Δεν γίνεται. Φεύγει απογοητευμένος και ξαναπάει στο Δικηγορικό Σύλλογο. Πέντε λεπτά μετά χτυπάει το τηλέφωνο. Απαντά η υπάλληλος και ακούγεται.

"Τί;; Τί λες καλέ που θα πάρω και αιτήσεις. Αφού δεν έχουμε πάρει μέχρι σήμερα, γιατί να πάρω τώρα; Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα; Ποιος; Ποιος είναι αυτός; Τί με νοιάζει εμένα; Δεν παίρνω καμία αίτηση". Κλείνει το τηλέφωνο και λέει στη συνάδελφό της "ρε δε πάνε στο διάολο!!!!" Ακολουθεί ο διάλογος.

- Τι έγινε;

- Μου είπαν να παίρνουμε και τις αιτήσεις.

- Εμείς; Αφού δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα, γιατί να το κάνουμε;

- Μου είπαν ότι ο Β. έστειλε έγγραφο στον Γερα.. Γερακαράκη, πώς διάολο τον λένε. Και τί με νοιάζει εμένα, ρε;

- Σε ποιόν έστειλε;

- Στον Υπουργό Ψηφιακής Μεταρρύθμισης.

- Καλά, ασ' τους. Δεν παίρνουμε αιτήσεις.

Δεν είναι μόνο ότι δεν ήθελαν να εξυπηρετήσουν έναν ένθρωπο, ενώ μπορούσαν. Δεν είναι ότι δεν σεβάστηκαν ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει άλλη δυνατότητα βιοπορισμού πέρα από το να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του. Δεν είναι μόνο ότι μας έστειλαν και στο διάολο γιατί ζητήσαμε να εξυπηρετηθούμε.

Είναι που είναι τόσο ανάγωγες και ξετσίπωτες που δεν καταλαβαίνουν ότι τη συζήτηση αυτή δεν πρέπει να την κάνουν παρουσία του συναλλασσόμενου.

Στις φωτό που ακολουθούν το γραφείο χωρίς ψυχή και η κυρία που ενώ με εξυπηρετεί είναι ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο facebook. Δεν παίρνει αιτήσεις. 

                                           (Sophia Kantzelis-F/B Thanos Tzimeros)




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...