Απόψεις...

«Στο Λονδίνο μία 18χρονη μουσουλμάνα, με τη βοήθεια της μεγαλύτερης αδελφής της και της μητέρας τους, σχεδίαζε τρομοκρατική επίθεση στο Βρετανικό Μουσείο. Μία μικρή κοπέλα, μεγαλωμένη σε μία μεγαλούπολη σε ένα από τα πιο πολιτισμένα και εύπορα κράτη του πλανήτη, όχι στην ανέχεια της Γάζας ή μίας παράγκας του Πακιστάν,- στην καλύτερη ηλικία αμέσως μετά το σχολείο που θα έπρεπε να είχε όνειρα για σπουδές, ελευθερία, έρωτες και ζωή γενικότερα,- με τη ΒΟΗΘΕΙΑ της μάνας και της αδελφής της,σχεδίαζαν να σκοτώσουν αθώους πολίτες, παιδιά και ενήλικες, γηγενείς στη χώρα που τους φιλοξενεί!

Έχετε διαβάσει στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία για άλλη τόσο δολοφονική και μισάνθρωπη κοσμοθεωρία, όπως το Ισλάμ;Ναζί, κομμουνιστές, ακόμα και σε σφαγές σε εμπόλεμες καταστάσεις ποτέ δεν έβλεπες τόσο διαδεδομένο μίσος από απλούς ανθρωπους και δη γυναίκες και παιδιά, για τον συνάνθρωπό τους. Ακούσατε ποτέ για ναζί Γερμανίδες ή κομμουνίστριες Ρωσίδες επί Στάλιν να σφάζουν απλούς πολίτες σε περίοδο ειρήνης;

Δεν πρόκειται απλά για μία θρησκεία που περνάει το δικό της μεσαίωνα. Πρόκειται για την απόλυτη κοσμοθεωρία μίσους.Οι άνθρωποι αυτοί λατρεύουν τον θάνατο των απίστων και την επιβολή επί αυτών.Πώς να εκπολιτίσεις έναν άνθρωπο που πιστεύει ότι αν σκοτώσει απίστους θα πάει στον παράδεισο;»

                                                                    (Dimitris Kouloumpis – F/Β)

Έζησα και δούλεψα στον καλλιτεχνικό χώρο για περισσότερα από 10 χρόνια. Εκεί να δεις ρατσισμό από την πλευρά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας! Αν δεν ήσουν τουλάχιστον bisexual, σε αντιμετώπιζαν ως κατ’ αρχήν βδέλυγμα κι ήταν μεγάλο κατόρθωμα να κερδίσεις την ανοχή, άντε και με το ζόρι την αποδοχή, μιας λεσβιοπαρέας, ας πούμε, επειδή είχες το κουσούρι του άντρα που έχει τη... διαστροφή να γουστάρει γυναίκες. Καιρός είναι επιτέλους να σταματήσουμε να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους με βάση το φύλο ή τον ερωτικό τους προσανατολισμό και να τους αξιολογούμε ανάλογα με τις γενικές ή ειδικές ιδιότητές τους και τη γενική ή ειδική σχέση τους μαζί μας. 

Το Athens Pride επιμένει στο πρώτο, εγώ στο δεύτερο. Όπως δεν δίνω δυάρα για το πώς το κάνει στο κρεβάτι ο υδραυλικός μου, δεν με αφορά και δεν με ενδιαφέρει πώς το κάνει η συνεργάτις μου των προωθητικών ενεργειών, που χρόνια τώρα κυκλοφορεί μόνιμα με τη συγκεκριμένη φίλη της. 

Φυσικά και δεν θα πάω στην παρέλαση, θεωρώ γενικώς τις παρελάσεις (όλες τις παρελάσεις) παρωχημένες και σχεδόν γραφικές, ωστόσο θεωρώ δικαίωμα του καθενός να επιμένει στα λάθη του και να τα εκφράζει. Έτσι εκτίθεται. Ο Βαλλιανάτος και το Τζέησον - Αντιγόνη είναι χρήσιμοι στην κοινωνία όπως ακριβώς είναι χρήσιμος ο Τσίπρας και ο Καμμένος στην πολιτική. Μας μαθαίνουν ότι η ετεροφοβία, η γελοιότητα και η φτηνή πρόκληση ευδοκιμούν σε όλες τις κοινωνικοπολιτικοσεξουαλικές ομάδες.

                                                                    (John-Giannis Kouzinos –F/B)