Απόψεις...

  

 «Τι θέλει ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα;» αναρωτιέται ο ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου κ. Θεόδωρος Λιανός σε άρθρο του στο Protagon. gr στις 27/5 (εδώ). Θα γράψω τη δική μου απάντηση στο δικό του το ερώτημα. Ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται στη Γάζα για να εξοντώσει πλήρως κάθε θύλακα της Χαμάς και να την εκδιώξει από την περιοχή. 

Δεν αναρωτήθηκε ο ομότιμος καθηγητής γιατί από το 2005 που εγκατέλειψε τη Γάζα το Ισραήλ, τώρα, μετά από 18 χρόνια, αποφάσισε να εισβάλει; Δεν άκουσε κάτι, όχι μόνον για την 7η Οκτωβρίου, αλλά και για τις απειλές της Χαμάς ότι θα επαναλάβει τα όσα διέπραξε εκείνη την ημέρα; Ο κ. καθηγητής δεν πιστεύει πως οι πολίτες του Ισραήλ θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς σε όποιο σημείο της χώρας τους και αν κατοικούν; 

Να υποθέσω ότι δεν τον απασχολεί το γεγονός ότι σε μια τόσο μικρή έκταση όση είναι η Γάζα, υπάρχουν σήραγγες άνω των 500 χιλιομέτρων. Ούτε τον ενοχλεί πως τα δισεκατομμύρια δολάρια που εισέρρευσαν στην περιοχή, αντί να βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων της δαπανήθηκαν στην, με κάθε τρόπο, συντήρηση ενός τρομοκρατικού στρατού άνω των 30.000 Παλαιστινίων. Εκτός αν πιστεύει ότι είναι πρέπον το Ισραήλ, χωρίς να του έχουν παραδοθεί οι 58 όμηροι και χωρίς να έχει εγκαταλείψει η Χαμάς τη Γάζα, αυτό να αποχωρήσει από την περιοχή, αναλαμβάνοντας το ρίσκο μετά από λίγο καιρό να ξαναζήσει μια νέα 7η Οκτωβρίου. 

Να σημειώσω ότι ο πρώτος που ζητά την αποχώρηση της τρομοκρατικής οργάνωσης από τη Γάζα είναι ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς. Αναμφίβολα το Ισραήλ είναι μια δημοκρατική χώρα που κυβερνάται από μια κυβέρνηση που διαθέτει τη δεδηλωμένη στην Κνεσέτ και θα κριθεί σε έναν χρόνο από τους πολίτες. 

Η αντιπολίτευση κάνει τη δουλειά της-- έχει τις διαφωνίες της και διαδηλώνει-- και η κυβέρνηση κάνει τη δική της δουλειά, όπως γίνεται σε όλες τις δημοκρατίες. Τα γράφω αυτά διότι υπάρχουν ανόητοι, εμπαθείς και εμπαθείς ανόητοι, που μιλούν για τη «φασιστική κυβέρνηση Νετανιάχου». Ως γνωστόν ένα δημοκρατικό κράτος εξ ορισμού δεν κυβερνάται από μια φασιστική κυβέρνηση».

                                                                     (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

«Ο τουρισμός και τα χρήματα της ΕΕ είναι οι δύο μεγάλες πηγές πλούτου για την ελληνική οικονομία. Αν για κάποιο λόγο εξαφανίζονταν οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και υποχωρούσαν τα έσοδα από τον τουρισμό, η Οικονομία θα δεχόταν ισχυρούς κλυδωνισμούς. Έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε. Πόσο μάλλον όταν η κατάσταση γύρω μας είναι ρευστή. Η Ευρώπη έχει υπαρξιακά προβλήματα και σε περίπτωση μεγάλης πτώσης στις αγορές ο τουρισμός θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κόψουν οι εύποροι πολίτες του κόσμου.

Η ελληνική οικονομία δεν διαθέτει αλεξίπτωτο σε περίπτωση που χρειαστεί οι επιβάτες του αεροπλάνου να εγκαταλείψουν το σκάφος. Δυσάρεστο, αλλά αληθινό. Οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ απέχουν σημαντικά από τον μέσο όρο της Ευρώπης, η ανταγωνιστικότητα εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος άγνωστος χ και οι χαμηλοί μισθοί (σε σχέση πάντα με την Ευρώπη) ως απόρροια της έλλειψης ανταγωνιστικότητας και νέων μεγάλων επενδύσεων ενεργοποιούν ένα θανάσιμο σπιράλ.

Δεν είμαστε μακριά από την ώρα που θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε λίγκα! Η Ευρώπη απομακρύνεται κάθε χρόνο από εμάς ή καλύτερα εμείς είμαστε εκείνοι που πηγαίνουμε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Χώρες που άλλοτε τις αντιμετωπίζαμε με υπεροψία μας έχουν βάλει τα γυαλιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Ρουμανία και η Τουρκία. Κάντε μια σύγκριση που ήμασταν και που είμαστε τώρα. Το αποτέλεσμα δεν δικαιολογεί πανηγυρισμούς. Μάλλον θα πρέπει να μας προβληματίσει για το μέλλον του ίδιου του ελληνισμού…

ΥΓ: Πριν από περίπου 18 χρόνια σε ένα άρθρο μου περιέγραφα μια εικόνα του μέλλοντος, με Έλληνες εργαζόμενους να ζητάνε εργασία στη Ρουμανία. Αυτό που τότε φαινότανε απίθανο είναι σήμερα πραγματικότητα».

                                                                            (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)