«Η Ευρώπη καυχιέται για τον ανθρωπισμό της. Προστάτευσε μειονότητες. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ. Όμως αδειάζει τον λόγο της όταν πρόκειται για τους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή. Το παράδοξο αυτό αποδεικνύει ότι ο ευρωπαϊκός «woke» ανθρωπισμός δεν στηρίζει την καθολική ελευθερία, αλλά μια επιλεκτική, ιδεολογική ατζέντα.
Οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή βιώνουν μια ιστορική κρίση επιβίωσης. Από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, το ποσοστό τους στον πληθυσμό της περιοχής έχει συρρικνωθεί δραματικά. Η βία, οι διώξεις, οι πόλεμοι, η άνοδος του ισλαμιστικού φανατισμού και η γενικευμένη πολιτική αστάθεια έχουν οδηγήσει εκατομμύρια Χριστιανούς να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι άλλοτε ακμάζουσες κοινότητες του Ιράκ, της Συρίας και της Παλαιστίνης βρίσκονται πλέον στα πρόθυρα αφανισμού, ενώ μόνο σε χώρες όπως ο Λίβανος και η Αίγυπτος διατηρούν αξιοσημείωτη παρουσία.
Την ίδια στιγμή οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναλώνονται σε στόχους περιβαλλοντικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα πάνω από ένα εκατομμύριο χριστιανοί βιώνουν έναν σιωπηλό διωγμό σε Συρία, Ιράκ και Λίβανο. Πώς συμβιβάζεται αυτή η σιωπή με την αυτοπροβολή της Δύσης ως θεματοφύλακα των δικαιωμάτων; Η απάντηση βρίσκεται στον φανατισμό της πολιτικής ορθότητας. Όταν η πίστη μοιάζει «συστημική» ή δυτική, η αριστερή ευαισθησία βυθίζεται σε αμηχανία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τα
εργαλεία, αλλά όχι τη βούληση. Θεσμοποιημένα προγράμματα προστασίας
θρησκευτικών ελευθεριών παραμένουν κενά γράμματα. Κανείς δεν τόλμησε να
επιβάλλει σκληρές οικονομικές κυρώσεις σε καθεστώτα που απειλούν την ύπαρξη
χριστιανικών πληθυσμών. Οι επίσημες δηλώσεις διαμαρτυρίας εξαντλούνται σε
γενικόλογα, χωρίς στοχευμένα αιτήματα αναστήλωσης ναών ή εγγύησης ιδιοκτησιακών
δικαιωμάτων».
(Απόσπασμα άρθρου του Αλ.Σκούρα από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου