Απόψεις...

 

«Κάποιοι χειροκροτούσαν τη λάβα της λαϊκής επανάστασης στο Ιράν που εκθρόνισε τον Σάχη και τον «θρόνο του Παγωνιού». Το έκαναν γιατί δεν ξεκίνησε ως μια ισλαμική επανάσταση. Ήταν μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση απέναντι στο δυτικίζον μεν, αλλά σκληρότατο και ανελεύθερο καθεστώς των Παχλεβί. Η ιρανική ήταν η μοναδική λαϊκή επανάσταση μετά τη Γαλλική, όπου συμμετείχε ανοργάνωτα σχεδόν σύσσωμος ο λαός, και που καμία σχέση δεν είχε με τα πραξικοπήματα του κάθε λογής υπαρκτού σοσιαλισμού που ονομάστηκαν «επαναστάσεις».

 Οι ίδιοι, ναι και ο γράφων, διαμαρτύρονταν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος επιτέθηκε στο Ιράν πριν καν στεριώσει η νεαρή επανάσταση, δεκαεννιά μήνες αφότου ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανήλθε στην εξουσία (Φεβρουάριο του 1979). Και επιδόθηκε σε έναν πόλεμο που κράτησε οχτώ χρόνια και είχε πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, οι περισσότεροι από την πλευρά της διαλυμένης, λόγω της εξέγερσης, στρατιωτικής μηχανής του Ιράν. 

Όμως αυτό που συνέβη δεν ήταν αυτό που φοβούνταν οι διαμαρτυρόμενοι. Η επανάσταση δεν κλονίστηκε, παρότι το καθεστώς ως τότε ήταν ασταθές. Αντιθέτως, ισχυροποιήθηκε επειδή συσπείρωσε τον λαό απέναντι στον εισβολέα. Και του δόθηκε παραλλήλως η δυνατότητα, με το πρόσχημα της εθνικής συσπείρωσης απέναντι στον εχθρό, να εμφυσήσει θρησκευτικό φανατισμό και να καταστείλει κάθε κοσμική δημοκρατική φωνή. 

Ειδικά τους κομμουνιστές που βοήθησαν τα μέγιστα στην επιτυχία της επανάστασης, τους πέρασε από λεπίδι. Ουσιώδης λόγος το γεγονός ότι από κοσμοθεωρία είναι άθεοι. Κάτι βεβαίως που ξεχνάει ο Κουτσούμπας και η υπόλοιπη αντιδυτική ισλαμοαριστερά».

                                                                             (Γ. Σιδέρης-liberal.gr)

 «Άλλαξε, λέει, στάση ο Χαφτάρ της Λιβύης. Αφήστε που η Αίγυπτος γλυκοκοιτάζει προς την Άγκυρα. Είναι και η Ιταλία που κάνει μεγάλες μπίζνες με τη γείτονα. Και από κοντά ο Ράμα που προσδοκά και αυτός σε οφέλη. Οπότε ο μέσος Έλληνας αναρωτιέται: «Από πού μας έρχονται τόσες σφαλιάρες»;Ξεχνούμε ότι η τελευταία μεγάλη «ανακάλυψη» που έγινε σε αυτήν τη χώρα ήταν ο φραπές! Την ίδια ώρα η Τουρκία απέκτησε μια ισχυρή βιομηχανία που παράγει από καρφίτσες μέχρι αεροπλάνα. Η Ελλάδα στήριξε την ύπαρξή της στις πλάτες της ΕΕ, την ώρα που οι Τούρκοι μοχθούσαν για να κερδίσουν μια θέση στον κόσμο. Να μην ντραπούμε να πούμε την αλήθεια, η Ελλάδα αργοπεθαίνει και η Τουρκία υπόσχεται πλούσια λάφυρα στον νέο κόσμο που χτίζει. 

Θέλουμε πραγματικά να απαντήσουμε; Ας σηκώσουμε τα μανίκια να δουλέψουμε. Να δημιουργήσουμε. Ξέρω, αυτό ακούγεται πλέον ως ανέκδοτο. Και πώς να μην ακούγεται όταν είναι πιο εύκολο να δηλώνει κανείς ανύπαρκτα βοσκοτόπια για τα φανταστικά κοπάδια του από το να προσπαθήσει να δημιουργήσει μία πραγματικά ισχυρά οικονομικά κτηνοτροφική μονάδα. Ποιος ασχολήθηκε με το πού κατέληξαν τα χρήματα του Ταμείου Ανάπτυξης, αν αυτά έφτασαν, τελικά, στην κοινωνία. Αν αποκτήθηκε τεχνογνωσία, αν δημιουργήθηκαν με τόσα δισεκατομμύρια ευρώ νέες εταιρείες. Αν υπήρξε πραγματική ανάπτυξη».

                                                                               (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

«Κάποτε ήταν της μόδας η ανακήρυξη Δήμων, με «προοδευτικό» δήμαρχο, σε αποπυρηνικοποιημένες περιοχές.Ποτέ δεν κατάλαβα τι σήμαινε αυτό, αλλά υπέθετα πως οι πυρηνικές δυνάμεις θα έβλεπαν τη σχετική επιγραφή στα όρια του Δήμου και δε θα έριχναν εκεί πυρηνικές βόμβες. Δηλαδή θα βομβάρδιζαν την Αθήνα, αλλά όχι την Καισαριανή. 

Το ερώτημα ήταν ένα και μοναδικό: ένα θεοκρατικό καθεστώς που απειλεί ένα άλλο κράτος με πυρηνικό αφανισμό πρέπει να κατέχει πυρηνικά όπλα; Ναι ή όχι; Η μπάλα στην κερκίδα απαγορεύεται.  Βαθυστόχαστες μπούρδες για πολύπλοκα και πολυσύνθετα προβλήματα που απαιτούν εξονυχιστικές προσεγγίσεις, απορρίπτονται. Ναι ή όχι. Ο ανέξοδος πασιφισμός είναι για τους μπουρδολόγους που χρησιμοποιούν 1000 λέξεις για να μας πουν ότι η ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο και η υγεία από την αρρώστια».

                                                                               (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)