ΑΠόψεις...

 

 «Εκτός από αντισυνταγματικούς τσαμπουκάδες, ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει και διάφορες χαριτωμενιές. Μία από τις τελευταίες είναι να εισαγάγει στις ΗΠΑ τις στρατιωτικές παρελάσεις, σαν αυτές που κάνουμε κι εμείς σε κάθε εθνική επέτειο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, τανκς θα βρυχηθούν στους δρόμους της Ουάσιγκτον. Οχι την 4η Ιουλίου, που έχουν την εθνική τους εορτή, αλλά τη 14η Ιουνίου για να εορταστούν, λέει, τα 250 χρόνια από την ίδρυση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή είναι και η ημέρα των γενεθλίων του Τραμπ, αλλά αυτό είναι μια… σύμπτωση. 

Αλλοι θυμούνται ότι μόνο δικτάτορες έκαναν παρελάσεις την ημέρα των γενεθλίων τους: ο Χίτλερ στις 20 Απριλίου, ο Στάλιν στις 18 Δεκεμβρίου, ο Μουσολίνι στις 29 Ιουλίου, ο Τσαουσέσκου, ο Σαντάμ Χουσεΐν, οι Κιμ της Βορείου Κορέας κ.ά.Κάποιοι είναι πιο πρακτικοί και λένε ότι οι δρόμοι της πρωτεύουσας έχουν ήδη το μαύρο τους το χάλι και τα ερπυστριοφόρα θα τους χειροτερέψουν. Αλλοι, οπαδοί της δημοσιονομικής πειθαρχίας, λένε ότι είναι αντιφατικό από τη μία να κόβονται διάφορα προγράμματα για να μειωθεί το έλλειμμα και από την άλλη να πετιούνται λεφτά για στρατιωτικές επιδείξεις· 45 εκατ. δολάρια είναι αυτά».

                                                             (Π.Μανδραβέλης -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μιλούν οι αριστεροί για «κράτος—τρομοκράτη» και όταν τους δείχνεις τη μεγάλη εικόνα του χάρτη χρειάζονται μεγεθυντικό φακό για να εντοπίσουν αυτό το «κράτος—τρομοκράτη», καθώς περιβάλλεται από μια τεράστια έκταση εχθρικών κρατών που επιζητούσαν, και κάποια ακόμα επιζητούν, την οριστική του εξαφάνιση. Στην προκειμένη περίπτωση, με το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν, τι υποστηρίζουν οι αριστερές ψυχούλες και οι συνοδοιπόροι τους; πως για να ενεργήσει το Ισραήλ σύμφωνα με του κανόνες του Διεθνούς Δικαίου θα έπρεπε πρώτα να αφήσει το Ιράν να το πλήξει με τα πυρηνικά του και μετά δικαίως να αντιδράσει. Ξέρουν τι λένε. Ανόητοι δεν είναι. Αντισημίτες είναι. 

Όπως έγραφα και προχθές εδώ στο Liberal. Gr. οι αριστεροί θέλουν τον Εβραίο πληγωμένο και ταπεινωμένο ώστε να τον λυπούνται. Να ολοφύρονται για το χάλι του. Είπαμε, η ταυτότητα δεν αλλάζει. Έτσι, με τρόπο απολύτως φυσιολογικό, συντάσσονται και με τους δολοφόνους της Χαμάς—ακούσατε καμιά αριστερή ψυχούλα να μιλά για τους ομήρους;--και με το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν που καταπιέζει ένα μεγάλο κομμάτι του ιρανικού λαού, πιθανόν πλειοψηφικό. Και φυσικά και με τους κάθε φύσεως ισλαμιστές, συμπεριλαμβανομένων και των εγκαθέτων της τουρκικής ΜΙΤ. 

ΥΓ. Και η Χαμάς και το Ιράν είχαν μπροστά τους και μια άλλη επιλογή. Η Χαμάς να παραδώσει τους ομήρους και να αφοπλιστεί και το Ιράν να αλλάξει τον καταστατικό του χάρτη που μιλά για εξαφάνιση του σιωνιστικού κράτους και σταδιακά να ενταχθεί στο διεθνές σύστημα. Και οι δύο πληρώνουν το τίμημα των δικών τους επιλογών».

                                                                            (Σ.Μουμτζής-Liberal.gr)