Απόψεις...

 

 «Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ποια είναι η ΜΚΟ Humanitarian Relief Foundation—ένα καράβι για τη Γάζα—και πώς συνδέεται με το ΑΚΡ του Ερντογάν και την ΜΙΤ, καθώς και με τη Χαμάς. Κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, με πλήρη τεκμηρίωση, τα παρακάτω σχετικά στοιχεία:

1.Αυτή η ΜΚΟ ζητούσε να γίνει η Αγία Σοφία τζαμί, οργανώνοντας για αυτόν τον σκοπό διαδηλώσεις και χάπενινγκ, ενώ ο πρόεδρος της Μπουλέντ Γιλντιρίμ είναι στενός συνεργάτης του Ερντογάν. Η εφημερίδα New York Times την αποκαλεί κυβερνητική ΜΚΟ φιλική προς το καθεστώς Ερντογάν. Μάλιστα ο πρώην επικεφαλής της γαλλικής αντιτρομοκρατικής επιβεβαιώνει πως η συγκεκριμένη ΜΚΟ έχει μακροχρόνιες σχέσεις με την τρομοκρατία και την τζιχάντ. Η δε Wall Street Journal τη συνδέει με μεταφορά κεφαλαίων προς τη Χαμάς.

2. Συμμετείχε σε δίκτυο μεταφοράς όπλων προς τον ISIS και αποτελούσε τη βιτρίνα για επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Λιβύη.

3.Μέλη της έχουν συλληφθεί για τρομοκρατικές πράξεις, ενώ είχε οργανώσει το 2010 την πολύνεκρη επιχείρηση του Μαβί Μαρμαρά.

4. Διοργανωτές της προχθεσινής επιχείρησης είναι ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Αβίλα που παραβρέθηκε στην κηδεία του Νασράλα, ο Παλαιστίνιος Ζαχίρ Μπράουι που το 2023 το βρετανικό κοινοβούλιο τον χαρακτήρισε στέλεχος της Χαμάς και ο Παλαιστίνιος δικηγόρος ο οποίος χειροκροτούσε, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη, την 7η Οκτωβρίου.Το ερώτημα είναι ένα: οι εγχώριοι υποστηρικτές της επιχείρησης «ένα καράβι για τη Γάζα» δε βλέπουν ποιοι είναι οι διοργανωτές; Δε βλέπουν πως σταθερά βρίσκονται απέναντι στην Ελλάδα; 

Είναι δυνατόν οι αριστεροί να κόπτονται για την Ιερά Μονή του Σινά και την ίδια στιγμή να αγκαλιάζουν την ΜΚΟ που απαιτούσε να γίνει η Αγιά Σοφιά τζαμί; Όπως ήταν δίπλα στους παράνομους μετανάστες που μαζικά επιχείρησαν να εισβάλουν στον Έβρο το 2020, έτσι σήμερα είναι δίπλα σε μια φανερά ισλαμιστική ΜΚΟ, αδιαφορώντας τι συμφέροντα προωθεί. Πάντως, η κρουαζιέρα στην νοτιοανατολική Μεσόγειο έληξε όπως ακριβώς περίμεναν όλοι. Με «προδέρμ» από τον IDF προς τους επιβαίνοντες του selfie yacht, απογοητεύοντας κάποιους ανόητους που περίμεναν επανάληψη του Μαβί Μαρμαρά».

                                                                              (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

 «Ρίξτε μια ματιά στις βιτρίνες του κέντρου της Αθήνας ή των μεγάλων εμπορικών κέντρων, αλλά και σε ηλεκτρονικά καταστήματα περιωπής και θα διαπιστώσετε ότι ξαναμπήκαμε στο ίδιο ακριβώς mood, που λένε και στο χωριό μου. Τσάντες με 2500 ευρώ, φορέματα με 2000 ευρώ, παπούτσια με 800 ευρώ, μαντήλια του λαιμού με 600 ευρώ, γραβάτες και ζώνες με 300 και 400 ευρώ.Και μη μου πείτε ότι πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν κάποια ακριβά μαγαζιά για πλούσιους. Διότι δεν γράφω γι αυτό. Μέσα στην κρίση και τα πρώτα κατοπινά χρόνια, τα καταστήματα αυτά ήταν λίγα και για πολύ λίγους. 

Τώρα το φαινόμενο επεκτείνεται με θηριώδη ρυθμό, όχι μόνο ως προς την προσφορά, αλλά κυρίως ως προς την ζήτηση. Η μεσαία τάξη που δεν φοράει τα παπούτσια των 30 ευρώ τα οποία απευθύνονται στην φτωχολογιά, τα πρώτα χρόνια μετά την κρίση εύρισκε παπούτσια με 120 ευρώ, τώρα τα πληρώνει 250 ή 350. Συχνά και 500 ευρώ.Αρχίζει δε πάλι και διαμορφώνεται ένα καταναλωτικό πρότυπο που μας πάει πάλι ντουγρού στα βράχια».

                                                                       (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)