Απόψεις...

 

«Ο εκπαιδευτικός μπορεί να λάβει έως 10 ημέρες κανονική άδεια εντός διδακτικού έτους. Δικαιούται 30 ημέρες αναρρωτική άδεια (με βεβαιώσεις), άδεια άνευ αποδοχών έως 4 μήνες (με τους 2 μήνες πληρωμένους).Δικαιούται και πληθώρα άλλων αδειών (ανατροφής τέκνου, ασθένειας, παρακολούθησης επίδοσης κ.λπ.).Μπορεί, εφόσον γνωρίζει τη «διαδικασία», να καθυστερήσει την τοποθέτησή του μέχρι και δύο σχολικά έτη εξαντλώντας άδειες.Αν έχει ειδικότητα που «πουλάει», μπορεί να κάνει ιδιαίτερα – συχνά χωρίς συνέπειες.Μπορεί να εκλεγεί σε σωματείο ή στην ΑΔΕΔΥ και να μην εμφανιστεί ξανά στο σχολείο.

Ιδανικά, το σύστημα θα έπρεπε να εξασφαλίζει ότι:Ο εκπαιδευτικός θα ζει αξιοπρεπώς από τη νόμιμη εργασία του.Τα ιδιαίτερα μαθήματα (χωρίς άδεια) θα επιφέρουν απόλυση, αλλά να επιτρέπονται με άδεια.Θα υπάρχει ανώνυμη αξιολόγηση με ελάχιστη βάση για παραμονή στη θέση.Θα αρθεί η μονιμότητα ή τουλάχιστον θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Θα γίνεται ουσιαστικός έλεγχος στις άδειες. Αλλά και – το πιο σημαντικό – θα υπάρχει επιβράβευση και αναγνώριση της καλής δουλειάς. 

Ειλικρινά, όταν έρχονται φοιτητές για πρακτική στο σχολείο μου, νιώθω αμήχανα. Πώς να καθοδηγήσεις νέους ανθρώπους, που με αγώνα έφτασαν σε μια καθηγητική σχολή, όταν βλέπεις τι τους περιμένει;Την ίδια στιγμή, ένας απόφοιτος ΕΠΑΛ ή ΓΕΛ, που με μικρότερη προσπάθεια έγινε υδραυλικός, ψυκτικός, ηλεκτρολόγος, ζει από τη δουλειά του με αξιοπρέπεια και οι πολίτες κάνουν... μετάνοιες για να τον βρουν και να εξυπηρετηθούν. Όταν τελικά έρθει, το ποσό που θα ζητήσει συχνά αντιστοιχεί σε 10+ ημέρες εργασίας ενός εκπαιδευτικού και το πιο πιθανό να είναι χωρίς απόδειξη.

Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι ο επαγγελματικός προσανατολισμός;Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε ριζικά το σύστημα και τις προτεραιότητές μας;Αναμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σας». 

(Απόσπασμα από  επιστολή εκπ/κού)- (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

«Συνολικά τα φορολογικά έσοδα έχουν πάει καλά από την αρχή του έτους. Μέχρι το τέλος Απριλίου είχαν ξεπεράσει τα 22 δισ. ευρώ και είναι αυξημένα κατά 1,4 δισ. ευρώ σε σχέση με το στόχο που είχε τεθεί από τον προϋπολογισμό. Ωστόσο, παρά τα αυξημένα έσοδα, «γεννήθηκαν» μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο ύψους 3,2 δισ. ευρώ. Ακόμα πιο ανησυχητικά, είναι τα στοιχεία που αφορούν τον αριθμό  των φυσικών και νομικών προσώπων που εμφανίζουν ληξιπρόθεσμα χρέη. Αφού αυτός εμφάνισε αύξηση της τάξης του 12,4%, φέρνοντας τον συνολικό αριθμό των οφειλετών στα 4,2 εκατ.

Δηλαδή, άλλοι 470 χιλιάδες συμπολίτες μας πέρασαν στην «κόκκινη» φορολογική ζώνη. Εάν υπολογίσουμε ότι ο αριθμός των φορολογουμένων φυσικών προσώπων στην Ελλάδα το 2024 ανέρχονταν στα 9 εκατ., ότι από αυτούς το 1 εκατ. έκανε μηδενική φορολογική δήλωση και ότι ο αριθμός των φορολογουμένων νομικών προσώπων ήταν 343 χιλιάδες, τότε εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι περίπου ένας στους δυο φορολογούμενους, έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο».

                                                                        (Κ.Χαροκόπος-liberal.gr)

«Θα ήταν φρόνιμο να μην αντιμετωπίζουμε την άγρια φύση σαν ζωολογικό κήπο. Δεν είναι εκεί όλα αυτά τα ζώα για να πηγαίνουμε να τα βλέπουμε και να βγάζουμε μαζί τους φωτογραφίες. Είναι εκεί για να επιβιώσουν. Οπως κι εμείς. Υπάρχει εκεί έξω μπόλικη φύση φιλική προς τον άνθρωπο. Ας αφήσουμε την υπόλοιπη στην ησυχία της».

                                                                       (Μ. Δεδούση -protagon.gr)