Απόψεις...

  

«Η εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Ιράν, με το τρόπο που έγινε, εμπεριέχει κάποια χρήσιμα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση. Αν και από τις πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν μόνο ένα 5% των υπερηχητικών πυραύλων κατάφερε να διαπεράσει την αντιπυραυλική ομπρέλα του Ισραήλ, η ευστοχία και καταστροφικότητά τους φαίνεται πως έχει βελτιωθεί σημαντικά από την εποχή που ο Σαντάμ Χουσειν εκτόξευε τους Σκούντ. Η αδυναμία της Ρωσίας να συνδράμει το Ιράν καταδεικνύει και τα όρια της ρωσικής ισχύος στις διεθνείς εξελίξεις. Κίνα και Ρωσία τις τελευταίες ημέρες που το Ιράν δεχόταν επίθεση από το Ισραήλ με την υποστήριξη των ΗΠΑ δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για το σύμμαχο και εταίρο.

Αυτό αποτελεί ένα κακό μήνυμα για τις χώρες που προσβλέπουν σε γεωπολιτική υποστήριξης από τις ανερχόμενες αναθεωρητικές δυνάμεις στο διεθνές σκηνικό.Οι εξελίξεις αποτελούν ένα αρνητικό μήνυμα και για την Τουρκία η οποία πατάει με τον ένα πόδι στη Δύση και το άλλο στις αναθεωρητικές δυνάμεις. Μετά το Ιράν η Τουρκία και οι νεοθωμανικές ονειρώξεις του Ερντογάν αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή. Οι τελευταίες εξελίξεις πρέπει να προβληματίζουν το Ερντογανικό καθεστώς.Κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα και ο νοών νοείτω».

                                                                            (Κ.Στούπας-liberal.gr)

 «Οι ΗΠΑ παραμένουν η ισχυρότερη υπερδύναμη στον πλανήτη. Αυτή τη στιγμή. Καμία άλλη χώρα δεν διαθέτει τον μοναδικό συνδυασμό τεχνολογικής υπεροχής, εξοπλισμών και πληροφοριών. Η αμερικανική υπεροχή φαίνεται σε κάθε μεγάλη διεθνή κρίση. Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, ούτε η Ουκρανία ούτε το Ισραήλ θα είχαν πετύχει τους στόχους τους.Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που, όταν παρεμβαίνει σε μια γεωπολιτική διένεξη, την παίρνουν όλοι στα σοβαρά. Οπως, π.χ., στη σύγκρουση Ινδίας – Πακιστάν, η οποία αποκλιμακώθηκε μόνον όταν η Ουάσιγκτον παρενέβη, και μάλιστα με μεγάλη καθυστέρηση. 

Η Κίνα είναι η ανερχόμενη σημαντική υπερδύναμη, αλλά ούτε έχει το ίδιο στρατηγικό αποτύπωμα ούτε και μοιάζει να θέλει να παίξει ρόλο «σερίφη». Οι στόχοι της έχουν συνήθως να κάνουν με την αύξηση της οικονομικής επιρροής της. Οι περιπτώσεις όπου έχει μεσολαβήσει σε παγκόσμιες κρίσεις είναι ελάχιστες και στην περίπτωση του Ιράν τήρησε μια ψυχρή απόσταση από μια χώρα με την οποία διατηρεί –υποτίθεται– στενές σχέσεις. Η Ρωσία είναι απορροφημένη από την Ουκρανία, δεν μπόρεσε να προστατεύσει τα ερείσματά της στη Συρία και δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην κρίση της Μέσης Ανατολής. Και η Ευρώπη ξυπνάει με βασανιστικά αργούς ρυθμούς από τον γεωπολιτικό της λήθαργο».

                                                                 (Αλ. Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)