Απόψεις...

Δημήτρης Τζιώτης: Πώς οι γιατροί του ΕΣΥ με γύρισαν από τον θάνατο -Το ευχαριστώ στον Άδωνι. 

Ποιος είναι ο Δ. Τζιώτης: «Δημιουργός της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «Πρώτη Φορά Αριστερά».

Reality check:  «Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Όλος ο κόσμος μπορεί να χαθεί κάτω από τα πόδια μας σε ένα λεπτό».

Η αρρώστια:  «Πέρυσι τέτοια εποχή, από μία απλή εξέταση αίματος, βρέθηκα ξαφνικά μεταξύ ζωής και θανάτου. Κυριολεκτικά. Με μια αρρώστια που βαράει στο ψαχνό. Οξεία Μυελογενή Λευχαιμία».

Το καλύτερο Νοσοκομείο της Αμερικής:  «Εάν έχεις μπει σε σειρά στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών στον Ευαγγελισμό, δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εφαρμόζουμε την ίδια θεραπεία. Ακολουθούμε το ίδιο πρωτόκολλ Έχουν τεράστια εμπειρία. Τα αποτελέσματά τους είναι εντυπωσιακά. Είναι το ίδιο καλοί με εμάς. Μείνε εκεί που είσαι!»

Ο δεξιός «ανάλγητος» Άδωνις Γεωργιάδης:  «Όσο νοσηλευόμουν, μάθαινα ότι ο Υπουργός, που δεν γνώριζα προσωπικά, ήξερε τα πάντα για την κατάστασή μου. Έπαιρνε ο ίδιος τους ιατρούς τηλέφωνο. Ούτε το ζήτησα, ούτε θα μπορούσα να το φανταστώ. Έχω τρέξει δεκάδες καμπάνιες ενάντια στη ΝΔ. Δεν είχε καμία υποχρέωση να το κάνει. Οι γιατροί νόμιζαν ότι είναι φίλος μου. Δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Ο Άδωνις είναι Υπουργός με Υ κεφαλαίο. Αυτός ο τύπος δεν το έκανε για μένα. Νοιάζεται για τα πάντα. Κάνει ό,τι μπορεί. Το κάνει για όσους περισσότερους μπορεί».

Οι «ευαίσθητοι» αριστεροί «ανθρωπιστές:  «Ενώ κάτι Συριζαίοι, που δεν θα ήταν ούτε θυρωροί στην πολυκατοικία τους εάν δεν είχα δημιουργήσει την καμπάνια με τον τίτλο "Πρώτη Φορά Αριστερά", δεν έστειλαν ούτε ένα SMS. Κοινωνική ευαισθησία του κώλου».

                                                               (Aphro Papa-ευρωπαϊστές f/B) 

@ Ο μόνος τρόπος να εξαλείψουμε τη βία από τα πανεπιστήμια είναι να τα κάνουμε πανεπιστήμια. Να διαγράψουμε τους αιώνιους φοιτητές, να κάνουμε υποχρεωτικές τις παρακολουθήσεις,  να βάλουμε προαπαιτούμενα μαθήματα και όρια στα πόσα πρέπει να περάσεις κάθε χρόνο για να συνεχίσεις και να μην διαγραφείς. Να μαζέψουμε τα κτήρια, να τα καθαρίσουμε και  να τα περιφράξουμε, να φτιάξουμε χώρους όπου θα μπορούν να  διαβάζουν ή να αράζουν οι φοιτητές και φυσικά να τα περιφρουρούμε διακριτικά, αλλά άγρυπνα.  Να οργανώσουμε φοιτητική ζωή στα πρότυπα των πανεπιστημίων της Δύσης και της Ανατολής, του πολιτισμένου κόσμου. Και φυσικά να εφαρμόζουμε τους νόμους της πολιτείας όσο και τους κανονισμούς λειτουργίας των πανεπιστημίων. 

Ζητάω πολλά; Ζητάς άλλη χώρα. Όταν η Δημοκρατία αποτυγχάνει επιτυγχάνουν οι παντός είδους μουσολίνηδες και πουτινίσκοι. Με τα αποτελέσματα που βλέπουμε στην Καλιφόρνια και τα όσα δεν έχουμε δει ακόμα.  Και η ήττα των ΗΠΑ πρέπει να γίνει μάθημα και στην Ευρώπη. Και φυσικά στην Ελλάδα. Αν δεν έχουμε τα μάτια μας ανοικτά , αν οι πολιτικές δεν στοχεύουν στην ευημερία των ανθρώπων, αν δεν υπάρχει μέριμνα για τους αδύναμους, αν δεν φροντίζουμε τη διαφάνεια και  αν δεν τηρούμε τους νόμους το για πότε ξεπηδάνε Τράμπες και Τσίπρες ούτε το καταλαβαίνεις.

                                                                   (Leo Kastanas- ευρωπαϊστές f/B)

@ Ποιανού τα χρώματα κρατάς;  Η υποκρισία της “συμπεριληπτικής” αλληλεγγύης.  

Μια εικόνα από το φετινό Athens Pride έγινε viral: εκατοντάδες διαδηλωτές, πολύχρωμα στολισμένοι, κρατούν μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία στη μέση της λεωφόρου Αμαλίας. Πίσω τους, πλακάτ με το σύνθημα «No Pride in Genocide». Το μήνυμα σαφές: η LGBTQ+ κοινότητα ενώνει τη φωνή της με την Παλαιστίνη. Μόνο που κάποιος ξέχασε να ρωτήσει: με ποια Παλαιστίνη ακριβώς ταυτίζεστε; 

Με εκείνη που λιθοβολεί τους ομοφυλόφιλους; Με εκείνη που κηρύσσει την ομοφυλοφιλία ως «αμαρτία προς θάνατον»; Με εκείνη της Χαμάς, που έχει εκτελέσει και βασανίσει ΛΟΑΤΚΙ άτομα χωρίς δίκη; Η ελευθερία του λόγου, η σεξουαλική απελευθέρωση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι πολιτισμικά προϊόντα της Δύσης – όχι της Χαμάς, όχι της Τεχεράνης, όχι των θεοκρατών. 

Το να στρέφεις αυτά τα ίδια δικαιώματα εναντίον του πολιτισμού που τα γέννησε, δεν είναι πράξη αλληλεγγύης· είναι αυτοκτονική βλακεία. Και όταν αυτή η βλακεία ντύνεται με σημαιάκια και ινσταγκραμικά χαμόγελα, τότε πια μιλάμε για χρεοκοπία σκέψης.

                                 (Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου-ευρωπαϊστές f/B)