Απόψεις...

 

«Η επιχειρηματική ελίτ της χώρας δεν διακρίνεται για την... ταξική της συνείδηση. Ωστόσο, αυτή την φορά φαίνεται να περιορίζει τις επιδιώξεις της σε μια προσπάθεια ελέγχου του πολιτικού παιχνιδιού μέσω πολυκομματικών κυβερνήσεων. Δεν θέλουν έναν ισχυρό Μητσοτάκη. Για το ενδεχόμενο ενός ισχυρού Τσίπρα δεν παίρνουμε όρκο, αφού αυτή η πιθανότητα δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Αυτό που μπορεί να «καταπολεμηθεί» σε αυτή την φάση είναι η αυτοδυναμία Μητσοτάκη. Και αυτό συμβαίνει. Τι κερδίζουν; Γίνονται έτσι πιο «σημαντικοί», αυξάνεται η ισχύς τους. Με τον τρόπο αυτόν πιστεύουν (και ίσως όχι άδικα) ότι θα μπορέσουν να κατευθύνουν κατά το δοκούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. 

Αυτό είναι το νέο σχέδιο. Αφού δεν έβγαλαν κέρδη από την δραχμή, ας βγάλουν, τουλάχιστον, από το Ταμείο...Η χώρα «ελέγχεται» από μερικές πανίσχυρες οικονομικά οικογένειες. Το λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι πίστεψε ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τα επεισόδια του 2012 - 2015 μοιράζοντας ισομερώς σε όλους τους παίκτες της Οικονομίας τα οφέλη της ανάπτυξης. Αγνόησε την φύση αυτής της ελίτ. Διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη που να προτάσσει το εθνικό συμφέρον από το δικό της. 

Η λύση ήταν οι μεταρρυθμίσεις και η θέσπιση κανόνων.Η δημιουργία συνθηκών ελεύθερου ανταγωνισμού και ο περιορισμός των ολιγοπωλίων και μονοπωλίων. Την άλλη φορά πρέπει να είναι αλλιώς! Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Είναι το δίδαγμα όσων συνέβησαν τους τελευταίους μήνες. Την επόμενη φορά η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να τους ταράξει όλους στις μεταρρυθμίσεις και να αλλάξει έτσι τις ισορροπίες στην Οικονομία. Θα έχει προσφέρει έτσι τα μέγιστα στην χώρα και στο έθνος. Κι ας μην ξαναβγεί!»

                                                                            (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

«Στις αρχές του 16ου αιώνα η μέση τιμή ενός απλού ρολογιού ήταν αντίστοιχη με τον μηνιαίο μισθό ενός εργάτη. Τα ρολόγια τα συναρμολογούσαν τεχνίτες κατασκευάζοντας ξεχωριστά κάθε τους εξάρτημα. Μέσα σε έναν αιώνα η βιομηχανική επανάσταση και ο καταμερισμός της εργασίας μείωσαν την πραγματική τιμή τους κατά 87%. Σήμερα, ηλεκτρονικά ρολόγια από εξαρτήματα που παράγονται αυτοματοποιημένα σε κινεζικά εργοστάσια κοστίζουν κάτω από 10 ευρώ. Υπάρχουν όμως παράλληλα ρολόγια κόστους χιλιάδων ευρώ που συνεχίζουν να κατασκευάζονται με το χέρι από εξειδικευμένους ωρολογοποιούς στην Ελβετία. 

Τι μπορεί να μας διδάξει αυτή η εξέλιξη για τις αλλαγές που επέρχονται στην εργασία της γνώσης από την αλματώδη πρόοδο εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης, όπως του συστήματος ChatGPT; Πολλοί θεωρούσαμε ότι θα έμεναν στο απυρόβλητο επαγγέλματα που βασίζονταν στη γνώση και τη δημιουργικότητα, όπως αυτά των ιατρών, των νομικών, των φιλολόγων, των μηχανικών, των μαθηματικών, των χημικών, των εικαστικών, των μουσικοσυνθετών, των γραφιστών, των δημοσιογράφων, των προγραμματιστών και των εκπαιδευτικών. Ομως η επαναστατική εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης μας διέψευσε. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι πρόσφατες επιτυχίες του μοντέλου GPT-4 σε εξετάσεις άσκησης επαγγέλματος των ΗΠΑ για ιατρούς (80%) και δικηγόρους (70%). 

Oπως όμως σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν ωρολογοποιοί και ακριβά ρολόγια, έτσι μάλλον θα συνεχίσουν να υπάρχουν καλοπληρωμένες εργασίες της γνώσης, υψηλής όμως εξειδίκευσης και διαφοροποίησης. Κοντολογίς, οι εργασίες της γνώσης και δημιουργικότητας θα διαχωριστούν στις πολλές που θα καλύπτονται εκτεταμένα από εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης και στις λίγες που θα συνεχίσουν να εκτελούνται κυρίως από ανθρώπους. Oλες όμως θα επικουρούνται αυξανόμενα από υπολογιστές: πιο πολύ οι εργασίες χαμηλής εξειδίκευσης, λιγότερο αυτές που απαιτούν μεγαλύτερη πείρα και δεξιότητες».

                                                                  (Δ. Σπινέλλης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)