Απόψεις...

Άσε ρε φίλε ήσυχο τον Αντρέα, τι σχέση έχεις; Έτσι σχολίασε τις συνεχείς αναφορές του Α. Τσίπρα στον Ανδρέα Παπανδρέου στο tik-tok, ξέρετε ποιος; ο Κώστας Σκανδαλίδης αποδεικνύοντας, για μια ακόμα φορά, πως «ο παλιός είναι αλλιώς!» Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου, αυτό που λέμε κοσμοπολίτης. Μιλούσε τρεις ξένες γλώσσες—εδώ δεν κάνουμε συγκρίσεις, απλώς γελάμε—ήταν αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου στο Χάρβαρντ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στο Μπέρκλεϊ και στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, για να μην αναφερθώ στις σπουδές που έκανε στη νεότητά του στις ΗΠΑ και στο κύρος που διέθετε και στις δύο ακτές των ΗΠΑ. 

Μετά τη Μεταπολίτευση, ενώ του προσέφεραν ένα ιστορικό μέγαρο που ονομαζόταν Ένωση-Κέντρου, προτίμησε να κτίσει από τα θεμέλια το δικό του οικοδόμημα, με άγνωστους νέους ανθρώπους και με μεγάλο ρίσκο. Γιατί μπορούσε το εγχείρημα του ΠΑΣΟΚ να αποτύχει. Πραγματικά, λοιπόν, τι σχέση μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος με τον Α. Τσίπρα! Ο Α. Τσίπρας επάνω στη θρασύτητά του πιστεύει πως είναι «ίσα κι όμοια». Πως αν μιμηθεί τη φωνή του και φορέσει ζιβάγκο έχει γίνει ένας νέος Ανδρέας».

                                                                         (Σ.Μουμτζής- liberal.gr)

«Ο κόσμος της δουλειάς , της προόδου, της προκοπής, της τάξης, της δημοκρατίας, της οικογένειας, της λογικής, αυτοί που λέγονται αστική τάξη, οι νοικοκυρέοι, οι πολίτες που πιστώνονται την πρόοδο της χώρας,καιΟ κόσμος του «περιθωρίου», οι δήθεν προοδευτικοί θεωριτικολογούντες τεμπέληδες, λάθρα και παρασιτικά βιούντες, οι «έμποροι της δημοκρατίας» και της πατρίδας, οι εθνολάγνοι, οι τραμπούκοι, οι μπαχαλάκηδες.

Οι πρώτοι απλώνονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, την επιστήμη, τις επιχειρήσεις, τα επαγγέλματα, την υπαλληλία, ιδιωτική και δημόσια, πλειοψηφούν συντριπτικά.Με τα δεδομένα αυτά, αν η πολιτική εκπροσώπηση γινόταν, όπως διδάσκουν οι πολιτικές θεωρίες, φιλελεύθερες και μαρξιστικές, με οικονομικούς και κοινωνικούς όρους, τα πράγματα θα εξελίσσονταν ομαλά, όπως λειτούργησε η πολιτική ισορροπία στη χώρα μέχρι πριν λίγα χρόνια».

                                                                          (Γ. Ανδρέου-liberal.gr)

«Η νομοθέτηση στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής: ένα κακό που γνωρίζαμε πως θα συμβεί-Το διαχρονικό και διακομματικό πρόβλημα των τροπολογιών της τελευταίας στιγμής υπονομεύει την ποιότητα της νομοθέτησης και διαβρώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών έναντι της λειτουργίας του πολιτεύματος. Με άλλα λόγια, μέσα σε 8 «τελευταίους νόμους» ψηφίστηκαν 300 άρθρα σε τροπολογίες – άρθρα επιπλέον των κανονικών άρθρων που είχαν οι νόμοι από μόνοι τους. 

Ποιος πραγματικά μπορεί να ελέγξει 30-40 άρθρα σε τροπολογίες σε μία ή δύο ημέρες; Ποιος έλεγχος ασκήθηκε από τα μέλη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την αντιπολίτευση και το Προεδρείο της Βουλής που θα έπρεπε να είχαν ελέγξει την εκτελεστική εξουσία όπως θεσμικά όφειλαν; Το παράδειγμα των τροπολογιών των "τελευταίων" νόμων υπογραμμίζει την παντοδυναμία της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας στην Ελλάδα και την αντίστοιχη ατροφία των θεσμικών ελεγκτικών μηχανισμών.

Το διαχρονικό και διακομματικό πρόβλημα των τροπολογιών της τελευταίας στιγμής υπονομεύει σημαντικά την ποιότητα της νομοθέτησης στη χώρα μας και διαβρώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών έναντι της λειτουργίας του πολιτεύματος».

                                                        (Κ.Σαραβάκος- liberty-express.com)

«Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι το φετινό Πάσχα θα είναι το τελευταίο που «το τραπέζι στο σπίτι θα είναι τόσο φτωχό». Αλλά μόνο αν τον ψηφίσουμε. Στο παράλληλο σύμπαν της Κουμουνδούρου το Πάσχα χωρίς πρωθυπουργό τον Τσίπρα είναι κάτι σαν τον χειμώνα του ‘41».

                                                                 (Α.Στασινός – protagon.gr)