Απόψεις...

 

«Η υπόθεση Γεωργούλη δεν αποτελεί απλώς την απόδειξη πως η βία κατά των γυναικών δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα. Ούτε απλά αναδεικνύει την διαχρονική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που συστηματικά παριστάνει ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά περιστατικά που σωρευτικά και παγκοσμίως αποδεικνύουν ότι η Αριστερά άλλα λέει και άλλα κάνει όσον αφορά στην αντιμετώπιση των γυναικών γενικότερα. 

«Είμαστε με τα θύματα και θα είμαστε με τα θύματα, όχι με τους θύτες», δήλωσε ο κ. Τσίπρας από το Λαύριο στην αρχή της εβδομάδας. «Σε αυτά τα ζητήματα, δεν χωράει καμία συγκάλυψη, καμία ανοχή, καμία σκιά, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται και όποιος κι αν εάν αυτός». 

Προφανώς ήθελε να μας κάνει να ξεχάσουμε την επιστολή του προς τον Μαδούρο, όταν, το 2013, του ζητούσε να παρέμβει για να λυθεί το πρόβλημα με τον πρέσβη της Βενεζουέλας που συστηματικά επιδιδόταν σε σεξουαλικές παρενοχλήσεις εις βάρος των γυναικών υπαλλήλων της πρεσβείας. Τότε που αποκαλούσε την συγκάλυψη… πολιτική ωριμότητα και εξέφραζε την αγωνία του μήπως η… δημοσιοποίηση του θέματος γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα «συστημικά μέσα ενημέρωσης», για να… «βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». 

Συγκεκριμένα έγραφε σε εκείνη την επιστολή ο κ. Τσίπρας: «Τέλος, εφιστώ την προσοχή σου σε ένα ευαίσθητο θέμα στο οποίο περιμένω τη συμβολή σου και την παρέμβασή σου με τον καλύτερο τρόπο, το ήδη γνωστό σε εσάς ζήτημα που έχει προκύψει με τον νέο πρέσβη στην Αθήνα. Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας, που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». 

Επομένως, κάθε άλλο παρά με τα θύματα ήταν ο κ. Τσίπρας. Ανάμεσα στα θύματα και στην Αριστερά, είχε ξεκάθαρα επιλέξει την… Αριστερά!»

                                                                               (Σ.Βούλτεψη- liberal.gr)

 «Θα περίμενα πως μέσα σε μια τετραετία με πολλά και κρίσιμα γεγονότα, κάποιοι θα στέκονταν κριτικά απέναντι στα πεπραγμένα τους. Θα προσπαθούσαν, αν μη τι άλλο, να μην επαναλάβουν τα λάθη τους και κυρίως τις γελοιότητές τους. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνουν αυτές οι κινήσεις αυτοκριτικής, είναι να υπάρχει συνείδηση του τι είναι σωστό και τι λάθος, τι σοβαρό και τι γελοίο.

Αν υπάρχει αδυναμία να οριστούν αυτές οι έννοιες και να γίνουν κατανοητές, τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αυτοκριτικής. Θα επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη και οι ίδιες γελοιότητες. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα, και δεν αναφέρομαι μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που έπαθαν συριζίτιδα. Έτσι ακούσαμε και πάλι για απόπειρα εξαγοράς βουλευτών, κάτι που το είχαμε ακούσει και το 2014, όταν βουλευτής των ΑΝΕΛ είχε καταγγείλει απόπειρα εξαγοράς του. 

Αυτή η καταγγελία για να γίνει πιο εντυπωσιακή, και άρα και πιο αποτελεσματική, είχε για σκηνοθέτη γνωστή αντιμνημονιακή περσόνα. Τελικά, αποδείχθηκε πως επρόκειτο για μπούρδα, ενταγμένη στο κλίμα της χυδαιότητας εκείνων των ημερών».

                                                               (Σ.Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)