Ο ιερός «λαός»...

  

«Απολύτως μηχανιστικά και αυθαίρετα, ο ψηφοφόρος λαός είναι το άθροισμα των «λαών» που έχουν στενές ή χαλαρές σχέσεις με τα κόμματα όλων των λογιών, συν τους ανέντακτους, τους αδιάφορους και τους αρνητές της πολιτικής. 

Φυσικά, κάθε κόμμα και κάθε κομματάρχης πιστεύουν ότι υπό τα λάβαρά τους έχουν τον γνήσιο λαό και τον ενάρετο. Αυτόν που διαθέτει καθαρή συνείδηση και καθαρά χέρια, στρατεύεται δε εμφορούμενος από ευγενείς ιδέες και όχι με βάση τη λογική και ηθική τού δούναι και λαβείν. Ο «σκάρτος» είναι με τους άλλους…

Τίτλοι ιδιοκτησίας δεν είναι δυνατόν να προσκομιστούν. Ετσι, κάθε κόμμα μένει με τη σιγουριά του ότι εκπροσωπεί αυθεντικά τον αυθεντικό λαό, και όλα μαζί, λαϊκιστικά και κατά δήλωση αντιλαϊκιστικά, συνεχίζουν να ομνύουν εις το όνομα ενός Λαού ιδεωδώς αγνού, δηλαδή ανύπαρκτου· ακόμα και οι φημισμένοι γκοστμπάστερ δεν θα τον εντόπιζαν. 

Ο «λαός», πλάσμα πρωτεϊκής φύσεως, ούτε ενιαίος και μονοδιάστατος είναι (αγνός για τους μεν, σκάρτος για τους δε) ούτε ασάλευτος ιδεολογικά. Παράγει την ιστορία ενόσω τον παράγει η ιστορία.

Επίσης μηχανιστικά, ο λαός είναι το άθροισμα των «λαών» που στρατεύονται υπέρ κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας (τα άλλα αθλήματα λειτουργούν παραπληρωματικά), συν τους ιδεολογικά αντίπαλους της στρογγυλής θεάς και τους αδιάφορους. Ακριβώς όπως συμβαίνει και στο κομματικό πεδίο, κάθε ομάδα και κάθε ομαδάρχης πιστεύουν ότι μαζί τους είναι το πιο φίλαθλο τμήμα του λαού, που δεν χουλιγκανίζει ποτέ, «παρότι σφαγιάζεται μονίμως». 

Οι επίσημες ανακοινώσεις των συλλόγων εκδίδονται στο όνομα του «λαού τους». Και αρκετά συχνά οι ομαδάρχες υποκύπτουν στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν τον «λαό τους» σαν στρατό τους, βέβαιοι ότι επηρεάζουν τους οπαδούς και πέραν του γηπεδικού διώρου. Ολους, οργανωμένους και μη, τους θεωρούν δεδομένους.

Οι δύο «λαοί», ο κομματικός και ο ποδοσφαιρικός, δεν ταυτίζονται, κοινά γνωρίσματα όμως έχουν: αντιδρούν θυμικά, μισούν τους αντιπάλους τους και στα εκτονωτήρια των σόσιαλ μίντια χρησιμοποιούν την ίδια ωμή σεξιστική γλώσσα. Πιθανόν μερικοί θα αποφασίσουν στην κάλπη έχοντας τον νου τους «σε μια φανέλα ιερή, σε ένα πέναλτι». Πόσοι; 

Αν πιστέψουμε πως θα είναι πολλοί, πρέπει επίσης να πιστέψουμε ότι, μετά τις σφόδρα αντικυβερνητικές ανακοινώσεις του Ολυμπιακού στις 6.11.2022, με το πέναλτι υπέρ του ΠΑΟ, και προχθές, με το πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ, το αποτέλεσμα έχει ήδη κριθεί. Δεν χρειάζεται καν VAR».

                  (Απόσπασμα άρθρου του Π. Μπουκάλα από την  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)