Απόψεις...

 

«Είναι κοινός τόπος πως εδώ και χρόνια, υπάρχει ένα «αόρατο» Ρωσικό κόμμα στη χώρα μας, το οποίο διατρέχει οριζόντια ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Στο κόμμα αυτό, συμμετέχουν αρμονικά ακροαριστεροί και ακροδεξιοί, εκπρόσωποι της λαϊκής δεξιάς, αλλά και της καθεστωτικής αριστεράς, κοινοβουλευτικοί άντρες και μέλη του πολιτικού περιθωρίου, άθεοι και θρησκευόμενοι, κοσμικοί και κληρικοί, μέλη διαφορετικών Εκκλησιών, δογμάτων και ετεροδοξιών, οπαδοί διαφορετικών ποδοσφαιρικών ομάδων, γηγενείς, επαναπατρισθέντες και οικονομικοί μετανάστες από την Ρωσία και τις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, πλούσιοι και φτωχοί, αγρότες, εργάτες και ολιγάρχες. Ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν ημιμαθείς απόστρατοι αξιωματικοί, καθηγητές Α.Ε.Ι. και των παραγωγικών σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και διάσημοι, πρώην μυστικοί πράκτορες.

Κοινή συνισταμένη, όλων αυτών, είναι ο αντιδυτικισμός, ο αντιατλαντισμός, ο ευρωσκεπτικισμός (αν όχι η άρνηση της Ε.Ε.) η απέχθεια προς την ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία και τους θεσμούς της και η λατρεία προς τον «στιβαρό» ηγέτη Βλαντίμιρ Πούτιν. 

Τα μέλη αυτού του ιδιόμορφου «κόμματος» ή «μετώπου» διακρίνονται για τον φανατισμό τους απέναντι σε κάθε ένα που θεωρούν εχθρό του αγαπημένου και πεφιλημένου τους ηγέτη, διαδίδουν κάθε είδους θεωρία συνωμοσίας, ηγήθηκαν του αντιεμβολιαστικού κινήματος με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, τα οποία αρχικά αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα της υγειονομικής πολιτικής της χώρας και της ΕΕ και στη συνέχεια, προπαγάνδιζαν το ρωσικό εμβόλιο sputnik, - το οποίο αρνήθηκαν να κάνουν πολλοί Ρώσοι πολίτες, - ενώ πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις υποστήριξης του ιμπεριαλιστικού πολέμου που διεξάγει η Ρωσία κατά της Ουκρανίας».

                                                                (Δ.Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

«Συγχωρήστε με αν κάνω λάθος, αλλά ο Αλέξης εμφανίζεται όλο και πιο συχνά (ή ίσως διαρκώς) μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι, δίκιο έχω; Θέλω να πω ότι τον βλέπω σχεδόν καθημερινά να μιλά με κόσμο εδώ κι εκεί στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας και τις πιο πολλές φορές δίπλα στο μικρόφωνο που κρατά υπάρχει κι ένα κόκκινο γαρίφαλο ανάμεσα στα δάκτυλα του. Οπότε λογικά, από το κάτω μέρος του χεριού του δεν θα πρέπει να ξεπροβάλει μόνο το καλώδιο του μικροφώνου, αλλά και το κοτσάνι του γαρίφαλου. Μάλιστα. 

Και τι θέλει τώρα να μας πει ο Τσίπρας μ’ αυτό το κατακόκκινο γαρίφαλο που βαστά; Ότι είναι αριστερός; Ότι είναι ο Μπελογιάννης νούμερο δύο; Ότι είναι παιδί της εργατικής τάξης; Ότι τιμά τους εκτελεσμένους πατριώτες της Καισαριανής, που η μνήμη τους τιμόταν πάντα με την κατάθεση ενός μπουκέτου κόκκινων γαρίφαλων; Θέλει μήπως να μας πει κάτι ξέχωρο απ’ αυτά, όλα τούτα μαζί και ταυτοχρόνως ή ίσως κάτι τελείως διαφορετικό που ακόμα δεν το έχει μοιραστεί μαζί μας;

Δεν το ξέρω, αλλά επειδή ο τίτλος «άνθρωπος με το γαρίφαλο» έχει αποδοθεί τελεσίδικα και ανεπιστρεπτί στον Μπελογιάννη, καλό θα ήταν να μην προσπαθήσει ο Αλέξης να περάσει ως κλεψίτυπο του εκτελεσμένου Νίκου. Αλλά και πέραν τούτου, μόνος του το σκέφτηκε ο Αλέξης να κουβαλά μονίμως ένα γαρίφαλο στο χέρι ή του το πρότειναν οι επικοινωνιολόγοι του; Κι αν αυτοί το σκέφτηκαν, δεν λένε και σε μας το σκεπτικό τους για να το εμπεδώσουμε;

Εντάξει, είναι γνωστό ότι στην πολιτική (όπως και στην ζωή) οι συμβολισμοί είναι πολύ σημαντικοί. Αλλά καλά θα κάνουν εκεί στην Κουμουνδούρου να συνειδητοποιήσου πως όπως το ράσο δεν κάνει τον παπά, έτσι και το γαρίφαλο δεν κάνει ούτε τον αγωνιστή, ούτε τον πατριώτη. Καμιά φορά μάλιστα, όταν τα σύμβολα είναι καταφανώς παράταιρα με τον συμβολισμό που επιδιώκουν, καταλήγουν να τον λοιδορούν αντί να τον προβάλλουν. 

Είναι κι αυτός ένας υπαρκτός κίνδυνος τούτης της αλλόκοτης νέας σκηνικής παρουσίας του Αλέξη. Εκτός κι αν το πάρει απ’ το χέρι και το βάλει στο αυτί του. Να πηγαίνει και με την τσαχπινιά στο μάτι».

                                                                      (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)