Aπόψεις...

  

«Αν δεν με διαψεύσουν οι ψυχολόγοι, θα μπορούσα να πω ότι η εφηβική βία έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό. Και γι’ αυτό στρέφεται κατά των αδυνάμων. Σε παλαιότερους καιρούς όσοι την ασκούσαν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην τους πάρουν είδηση. Σήμερα φροντίζουν να την προβάλουν μαγνητοσκοπώντας τη στα κινητά για να τη διαδώσουν. Εχουμε αναγορεύσει την εφηβεία σε κοινωνική τάξη η οποία, ό,τι κι αν κάνει, διεκδικεί τα δικαιώματά της. Και πέφτουμε απ’ τα σύννεφα όποτε διαπιστώνουμε ότι μπορεί να στραφεί εναντίον του εαυτού της. 

Ποια μέτρα να πάρεις όταν μια ολόκληρη κοινωνία έχει αναγορεύσει τον ατίθασο και ανυπάκουο γόνο της σε μέτρο της επιτυχίας της; Πώς θα μάθει να κλείνει το πεζοδρόμιο με το 4×4 αδιαφορώντας για τους αδύναμους πεζούς; Πώς θα αποδείξει στον πατέρα του ότι αυτός τα καταφέρνει καλύτερα δένοντας με πετονιά τον συμμαθητή του;

Η εφηβική βία δεν πρόκειται να εκλείψει. Είναι συστατικό της κοινωνίας μας, όπως η κλοπή ή ο φόνος. Το ζητούμενο είναι πώς την αντιμετωπίζουμε; Μας χρειάζεται η πειθώ και η καταστολή. Ομως μας χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Η διαχείριση του εφηβικού ναρκισσισμού, που τη μετατρέπει σε προϊόν πορνογραφίας».

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Εάν παρακολουθήσει κανείς την ιστορία των μεταρρυθμίσεων στη χώρα, από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, δεν θα σπεύσει να απορρίψει ως αβάσιμες τις προηγούμενες υποψίες. Η μάχη μεταξύ μεταρρυθμιστών και αντι-μεταρρυθμιστών ήταν, πάντα, δύσκολη. 

Όταν -σπανίως- μια μεταρρύθμιση επέφερε βαριά τραύματα στο σώμα του πελατειασμού, όπως για παράδειγμα, το αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων και το ΑΣΕΠ, οι αντίπαλοί της έδωσαν σκληρές μάχες χαρακωμάτων. Τροποποίησαν 325 φορές τον νόμο 2190/94, από τότε μέχρι σήμερα, και συνεχίζουν. 

Όταν τα ΚΕΠ έδειξαν τον εναλλακτικό δρόμο μιας αδιάφθορης δημόσιας διοίκησης (και της καλύτερης εξυπηρέτησης των πολιτών με την αποφυγή της διαπροσωπικής  επαφής τους με κυκλώματα η διεφθαρμένους υπαλλήλους), οι πελατοκράτες αντεπιτέθηκαν είτε με την αλόγιστη σπατάλη των κοινοτικών πόρων για άχρηστες μελέτες, τάχα μου, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών είτε με την δημιουργία ενός χάους ρουσφετολογικών ρυθμίσεων και περίπλοκων διαδικασιών που «πρέπει» να ψηφιακοποιηθούν, στη συνέχεια. 

Σ’ αυτή την μάχη, ο αποφασιστικός παράγοντας που θα κρίνει την έκβασή της υπέρ των μεταρρυθμιστών ή των αντι-μεταρρυθμιστών, δεν είναι παρά η ισχυρή κοινωνία πολιτών. Μόνον αυτή μπορεί να απαιτήσει και, εν τέλει, να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις. Η ενδυνάμωσή της προϋποθέτει μια συνεχή προσπάθεια ενημέρωσης και πληροφόρησης για τα πλεονεκτήματα της χρηστής διακυβέρνησης και τα μειονεκτήματα του πελατειακού κράτους».

                                                              (Π. Καρκατσούλης-ΑΤΗensvoice)

«Στην Κουμουνδούρου καμώνονται ότι δυσανασχετούν, επειδή υποτίθεται δεν είναι θεσμικά ορθή η παρέμβαση για το μπλόκο στο κόμμα του Κασιδιάρη. Εάν μπουν στη Βουλή οι διάδοχοι της Χρυσής Αυγής, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο το στόχο της ΝΔ. Εάν δεν μπουν, οι ψηφοφόροι τους έχουν πολλές πιθανότητες να καταλήξουν να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Βάσει δημοσκοπήσεων, μεγάλο ποσοστό δηλώνει εγγύτητα σε όσα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ».

                                                                              (Κ. Γαλανού- liberal.gr)