Απόψεις...

 

 «Αν σας έλεγα πριν από 25 χρόνια ότι:

1. H Φινλανδία , η χώρα που ήταν απολύτως ταυτόσημη με την έννοια της αυστηρής γεωπολιτικής ουδετερότητας, μπήκε στο ΝΑΤΟ.

2. Στην Ελβετία, τη χώρα που εθεωρείτο για δεκαετίες ο πλέον ασφαλής τραπεζικός προορισμός στον πλανήτη, «έπεσε» μία από τις δύο μεγαλύτερες τράπεζές της.

3. Στην Αμερική, ένας πρώην Αμερικανός πρόεδρος βρέθηκε σε ποινικό δικαστήριο με την κατηγορία ότι δωροδόκησε ένα θυρωρό κτιρίου και μια πορνοστάρ για να μην αποκαλύψουν τη σχέση του μαζί της.Μερικές από τις σταθερές που θεωρούσαμε απολύτως στέρεες πριν από 25 χρόνια είτε καταρρέουν, με πάταγο μερικές φορές, είτε κλονίζονται.

Αν σας τα έλεγα όλα αυτά πριν από 25 χρόνια, θα κουνούσατε συγκαταβατικά το κεφάλι σας υπονοώντας ότι «ο καημένος το έχει χάσει». Είναι, βλέπετε, πολλές ακόμη οι κατακλυσμιαίες αλλαγές. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αναδειχθεί σε τεράστια πρόκληση για τις δυτικές δημοκρατίες. Τις απειλούν την ώρα που τα απολυταρχικά καθεστώτα είναι εντελώς θωρακισμένα απέναντι στην επιρροή τους. Η τεχνητή νοημοσύνη μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας. Κανείς, ούτε ο πιο σοφός ή τεχνολογικά εξειδικευμένος, δεν μπορεί να προβλέψει τι θα σημάνει αυτό. 

Κομβικό ρόλο στις αλλαγές που βιώνουμε παίζει, βέβαια, το μέλλον της Αμερικής. Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο που το παράλογο γίνεται λογικό σε αυτήν τη μεγάλη χώρα. Σε τρομάζει να ακούς συζητήσεις σε σημαντικά πανεπιστήμια για το ότι υπάρχει περίπτωση η Αμερική να περάσει έναν νέο εμφύλιο. Σαστίζεις με την επέλαση του τσουνάμι της πολιτικής ορθότητας, που κινδυνεύει να κάνει κεντροαριστερούς υπερσυντηρητικούς.

Το βέβαιο είναι ότι νιώθει κανείς πως στο φιλελεύθερο, δυτικό οικοδόμημα είναι πολλά τα δομικά δοκάρια που τρίζουν, με θόρυβο. Και επειδή μεγαλώσαμε με τις βεβαιότητές του, την κουλτούρα του, την αίσθηση υπεροχής του απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, λογικό είναι να αναρωτιόμαστε σε τι κατάσταση θα είναι σε δέκα, είκοσι χρόνια…»

                                                             (Αλ. Παπαχελάς-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Υπολογιστή είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου το 1972 στην Καρλσρούη. Μου τον έδειξε η κόρη μου που σπούδασε εκεί πληροφορική. Ηταν ένα ογκώδες αντικείμενο, ιδιοκτησία του πανεπιστημίου και κοινόχρηστο. Με δυσκολία προσπάθησα να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό της για το πόσο πολλά και εκπληκτικά μπορούσε να κάμει αυτό το μηχάνημα. Ηταν πράγματα που δεν με αφορούσαν. Εγώ χρησιμοποιούσα πολύ και διαρκώς, στη δουλειά μου και για το κέφι μου, μια φορητή γραφομηχανή Olivetti, που την καμάρωνα πολύ. 

Δέκα χρόνια αργότερα, το 1983, αγόραζα τον πρώτο μου υπολογιστή. Ηταν ένας κύβος 30Χ30Χ40 που κάθησε στο γραφείο μου αμετακίνητος. Σήμερα, ο υπολογιστής μου είναι ελαφρύτατος, μου επιτρέπει να εργαστώ οπουδήποτε μέσα στο σπίτι ή ανά την υφήλιο, και επίσης να ακούω μουσική, να διαβάζω εφημερίδες, να επικοινωνώ με φίλους ανά τον κόσμο, να ανατρέχω σε εγκυκλοπαίδειες, να παρακολουθώ διαλέξεις, να βλέπω ταινίες. Αξιοθαύμαστο εργαλείο!

Χθες όμως η εγγονή μου άνοιξε τον υπολογιστή της και μου είπε πως έχει αναπτυχθεί μια νέα εφαρμογή, το ChatGPT, που μπορεί να συνθέτει κείμενα. «Ζήτα του να μας γράψει κάτι». «Σαν τι κάτι;». «Οτιδήποτε!». «Γράψε ένα ποίημα για το φως στο στυλ του Καβάφη!» διέταξα, σίγουρη πως θα το σάστιζα το μηχάνημα. Εκείνο όμως με ταχύτητα αστραπής άρχισε να αραδιάζει στίχους. Ελληνικά! Δεν ήταν καθόλου παλαβομάρες. Και έμοιαζαν κάπως με Καβάφη! Επανέλαβα το πείραμα με διάφορα άλλα θέματα, και κάθε φορά η ανταπόκρισή του ήταν ακαριαία και στοχευμένη. «Δεν είναι θαυμάσιο!» είπε η εγγονή μου. Εγώ είχα μείνει άναυδη. 

Μονομιάς κατάλαβα τι ένιωθαν οι Λουδίτες, που στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, με πρόσωπα μουτζουρωμένα για να μην τους αναγνωρίσουν, τρύπωναν τη νύχτα στα εργοστάσια και προσπαθούσαν με βαριοπούλες να σπάσουν τα μηχανήματα. Μου ερχόταν και μένα να τον κάμω κομμάτια αυτόν τον υπολογιστή. Με απειλούσε, τούτο δω το τέρας! Αυτό δεν είχε μόνον μια απειρία γνώσεων. Αυτό μπορούσε να κάμει ό,τι και το μυαλό μου. Και καλύτερα! Και ταχύτερα!»

                                                                    (Αθ.Κακούρη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)