Απόψεις...

  

«Ιδιαίτερα αυξημένο είναι φέτος το ενδιαφέρον των μαθητών και των γονιών, για τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία. Για 4.442 θέσεις υποβλήθηκαν 20.018 αιτήσεις, έναντι 17.791 πέρσι, πράγμα που δείχνει πως ο θεσμός των σχολείων αυτών, όχι μόνο έγινε αποδεκτός από την κοινωνία, αλλά θεωρείται πλέον υπόθεση επιτυχίας η φοίτηση σε κάποιο από αυτό. Θυμάμαι όταν έγινε η πρώτη εξαγγελία για αυτά τα σχολεία πριν μερικά χρόνια, οι θύλακες του βαθέως κράτους στο χώρο της εκπαίδευσης, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δασκάλων και καθηγητών, έπνεαν τα μένεα κατά της πολιτείας, συνεπικουρούμενες και από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το οποίο «η καριέρα είναι χολέρα» και η αριστεία, εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών. 

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την οργίλη ανακοίνωση της ΔΟΕ (16/03/2021) ή το «μπλόκο της ΟΛΜΕ» στις εξετάσεις για τα πειραματικά σχολεία (25/06/2021); Πέρασαν δύο, μόλις, χρόνια και ο νέος θεσμός άνοιξε τα φτερά τους, αγκαλιάζοντας ολοένα και περισσότερα παιδιά, ολοένα και περισσότερες περιοχές της χώρας. Το 2019 λειτουργούσαν 62 πρότυπα σχολεία και φέτος θα λειτουργήσουν 120, ενώ υπάρχει πρόβλεψη να αυξηθούν και άλλο, ανάλογα με τις ανάγκες. Ουσιαστικά, μιλάμε για τον διπλασιασμό αυτών των σχολείων, μέσα σε 3 χρόνια. Ταυτόχρονα, είναι και μια απόδειξη πως μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρίζουν την ανάγκη για ποιοτική, δημόσια εκπαίδευση, ως μέσο για την ατομική βελτίωση και την κοινωνική εξέλιξη. 

Οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης που πρεσβεύουν τη θεωρία της ήσσονος προσπάθειας, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής, προκειμένου να διατηρήσουν τα κακώς κτηθέντα κεκτημένα τους, με ανοχή ή/και ενθάρρυνση των πολιτικών κομμάτων που επενδύουν στο τέλμα και στην καθυστέρηση, λόγω ιδεολογικών εμμονών. Στα σχολεία αυτά, φοιτούν κατά κύριο λόγο παιδιά απλών ελληνικών οικογενειών, οι οποίες θέλουν να επενδύσουν στη μόρφωση των παιδιών τους, χωρίς να δαπανήσουν μια ολόκληρη περιουσία, την οποία, συνήθως, δεν διαθέτουν. 

Τα σχολεία αυτά λειτουργούν ως φάροι αλλά και ελκυστές για τα υπόλοιπα σχολεία, αυξάνοντας τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των έντιμων, φιλοπρόοδων και εργατικών εκπαιδευτικών που δίνουν τη μάχη μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, δίπλα στο παιδιά, υπό αντίξοες, πολλές φορές συνθήκες».

                                                                   (Δ.Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

 «Είναι εντυπωσιακό. Πόσο γρήγορα γίνεται μια παρανομία, πόσο πολύ αργεί η αντίδραση του κράτους και κατόπιν της Δικαιοσύνης. Κλασικό παράδειγμα τα μεγάλα και προκλητικά αυθαίρετα. Μέσα στον χειμώνα κτίζονται «τέρατα», τα οποία άλλοτε φτάνουν έως τα μπετά, άλλοτε έως τους σοβάδες. Δεν είναι υπόγεια ή κτίσματα μέσα σε σπηλιές. Είναι «τέρατα» πραγματικά, ορατά από παντού, από τον δρόμο, από τη θάλασσα εάν πρόκειται για νησί. Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε.Και όμως· αστυνομία, πολεοδομία, δήμος, περιφέρεια, όλοι δεν βλέπουν ή κάνουν ότι δεν βλέπουν. 

Προφανώς «τα λεφτά είναι πολλά». Αλλιώς δεν εξηγείται το φαινόμενο της συλλογικής «τύφλωσης» όλων των αρμοδίων.Τα «τέρατα» δεν παίρνουν ρεύμα για ένα διάστημα. Μένουν εκεί, κουφάρια, περιμένοντας είτε μια προεκλογική νομιμοποίηση είτε κάποια «μαγική» λύση. Τα χρόνια περνούν, κανείς δεν τα γκρεμίζει. Οταν ρωτάς «γιατί;» οι ειδήμονες σου εξηγούν πόσο περίπλοκη είναι η σχετική διαδικασία και ότι μπορεί να πάρει πολύ καιρό μέχρι να βγει το πρωτόκολλο κατεδάφισης και να γκρεμιστούν. Εκεί, λοιπόν, που έπρεπε να έχουν κτιστεί 200 τετραγωνικά έχουν κτιστεί 2.000, αλλά είμαστε ευχαριστημένοι γιατί τουλάχιστον δεν μείναμε με τους σκελετούς κι εκείνες τις πανέμορφες νεοελληνικές «αναμονές». 

Η μάχη είναι άνιση. Πολλά «μαύρα» εναντίον χαμηλών μισθών δημοσίων υπαλλήλων. Παρανομία που είναι σβέλτη εναντίον αργής Δικαιοσύνης. Καλοί δικηγόροι και ισχυρό νομικό οπλοστάσιο στην υπηρεσία της παρανομίας εναντίον ενός αργού κράτους, που ασφυκτιά μέσα σε ένα «ζουρλομανδύα» νόμων, αλληλοεπικαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων, μεγάλων περιθωρίων για εφέσεις και ενστάσεις κ.λπ. κ.λπ. Με άλλα λόγια, εάν δεν αλλάξει κάτι, και κυρίως εάν δεν υπάρξει πολιτική βούληση, η παρανομία θα κερδίζει κάθε γύρο στην αντιπαράθεσή της με τη νομιμότητα».

                                                               (Αλ. Παπαχελάς-KAΘHMEΡINH)