Μεταρρυθμίσεις...

«Εκλογές 2023: Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούν από Κ. Μητσοτάκη οι πολίτες σε μεταφορές, αυτοδιοίκηση, παιδεία, υγεία, οικονομία, μεταναστευτικό

1. Μεταφορές. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να κάνεις από το σπίτι σου μια εξουσιοδότηση ή να βγάζεις ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Αλλά υπάρχουν και αυτοί που εργάζονται ή σπουδάζουν και όταν πρέπει να μετακινηθούν απαιτούν ελκυστικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Απαιτούν μεταφορές βιώσιμης κινητικότητας και ασφάλειας. Και δεν τις έχουν. 

Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι οργανωτικά και θεσμικά πολύ πίσω από τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Και το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη ανέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο αυτήν την καθυστέρηση. Και μόνο το γεγονός ότι ένας σταθμάρχης μπορούσε είτε από λάθος είτε από «λάθος», να φέρει δύο τρένα σε μετωπική σύγκρουση με δεκάδες νεκρούς αρκεί για να πούμε ότι δεν έχουμε ασφαλείς συγκοινωνίες. Περιμένουμε την απάντηση. Εμπράκτως. Η παραίτηση του υπουργού δεν αρκεί. Η αξία της είναι απειροστά μικρή μπροστά στο μέγεθος της απώλειας.

2.Τοπική αυτοδιοίκηση. Ο κάθε πολίτης θα έχει και μια προσωπική ιστορία αδιαφορίας των τοπικών δημοτικών αρχών σε κάποιο πρόβλημά του. Ειδικά στις μεγάλες πολυάνθρωπες πόλεις. Πληρώνει όμως δημοτικά τέλη και απαιτεί τουλάχιστον σεβασμό, καθαριότητα και ασφάλεια τα οποία δεν απολαμβάνει. Και δεν γράφω μόνο για τις περιπτώσεις έντονων καιρικών φαινομένων αλλά και για τις απλές καθημερινές καταστάσεις. 

Για την αποκομιδή των απορριμμάτων, για την ευταξία των δημόσιων χώρων, για τη συντήρηση του πρασίνου, για την κατάσταση του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων, για το κυκλοφοριακό στο κέντρο των πόλεων, για την πλημμυρίδα των τραπεζοκαθισμάτων, για την ασφάλεια των σχολικών εγκαταστάσεων, για το φωτισμό των γειτονιών και μύρια άλλα τόσα στα οποία οι δήμοι μας υστερούν δραματικά. Το γεγονός ότι οι δημοτικές συντεχνίες κυβερνούν τους δήμους και οι εκλεγμένοι άρχοντες συχνά κοιτάζουν αλλού και σφυρίζουν αδιάφορα δεν είναι υπόθεση του πολίτη αλλά του κράτους. Και εδώ περιμένουμε απαντήσεις. Εμπράκτως βεβαίως.

3. Παιδεία. Και στο πεδίο αυτό έγιναν σημαντικές προσπάθειες, πλην όμως το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί κανέναν. Ως εκπαιδευτικός γνωρίζω τον κυρίαρχο ρόλο του διευθυντή ενός σχολείου στη λειτουργία του. Όμως η κυβέρνηση αυτή, στα 4 χρόνια που πέρασαν, δεν κατάφερε να επιλέξει νέους διευθυντές σχολείων με αδιάβλητες διαδικασίες. Να περάσει τους υποψηφίους από ένα «εξάμηνο ειδικό σχολείο», να τους αξιολογήσει, να τους κατατάξει σε μια λίστα και να τους διορίσει. Όπως δηλαδή γίνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης. 

Δεν κατάφερε επίσης να προχωρήσει την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, παρόλο που το ιεραρχούσε ως σημαντικό για τη μεταρρύθμιση της βασικής εκπαίδευσης. Η δε αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων κατέληξε σε μια στείρα γραφειοκρατική διαδικασία όπως και ήταν αναμενόμενο για τους εντός των τειχών. 

Τέλος, και μόνο το γεγονός ότι η πρυτανεία του ΕΚΠΑ ήταν μέχρι χτες κατειλημμένη επί 18 ημέρες, ή ότι η φοιτητική εστία του ΕΜΠ ήταν προσφάτως άντρο ληστών, αρκούν για να πούμε ότι όλη η προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης των ΑΕΙ απέτυχε. Για όσους γνωρίζουν τα πράγματα, η κατάργηση του ασύλου της ανομίας δεν αρκούσε. Και εδώ περιμένουμε μια μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης».

                             (Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ΑΤΗensvoice )

από το