Επιτελικό κράτος... της παθογένειας

 

«Για να κάνεις πραγματικές τομές, πρέπει να στήσεις ένα μάχιμο οργανισμό – αυτό είναι το λεγόμενο Επιτελικό Κράτος. Για να καταπολεμήσεις τις παθογένειες αυτός ο οργανισμός πρέπει να είναι αληθινά “μάχιμος”, δηλαδή να συγκρούεται και να ξέρει να κερδίζει. Αλλά όποιος δίνει μάχες πρέπει να είναι έτοιμος για ρήξεις και συγκρούσεις. Όποιος αντίθετα διακηρύσσει ως “υπέρτατο πολιτικό δόγμα” την “κατάκτηση του μεσαίου χώρου”, ουσιαστικά μαθαίνει να αποφεύγει οποιαδήποτε ρήξη, οποιαδήποτε σύγκρουση! 

Δεν τα έβαλαν με τους συνδικαλιστές του ΟΣΕ, για να μη τους πουν “νεοφιλελεύθερους”. Δεν κυνήγησαν τους Ρομά που βανδαλίζουν συνεχώς το σιδηροδρομικό δίκτυο και ματαιώνουν κάθε βήμα εκσυγχρονισμού, για να μη τους πουν “ρατσιστές“, Δεν τα έβαλαν με διάφορους εργολάβους, γιατί “επηρεάζουν” τα μίντια ή τα ελέγχουν ευθέως. Κι αν τα έβαζαν μαζί τους, μπορεί να έχαναν την “επικοινωνιακή μάχη” του “μεσαίου χώρου”.Αρα “συμβιβάστηκαν” με τις παθογένειες, για να μην τους κατηγορήσουν εκείνο ή το άλλο.

Όποιος δεν θέλει να δίνει μάχες δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις. Όποιος δεν αντέχει τις συγκρούσεις, δεν μπορεί να χτυπήσεις τις παθογένειες. Ο λεγόμενος “μεσαίος χώρος” είναι πολλές φορές, όχι οι “μετριοπαθείς” πολίτες, αλλά όλοι αυτοί που ΔΕΝ θέλουν να αλλάξει τίποτε, δεν θέλουν να “χάσουν τη βολή τους”, όλοι αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα γύρω τους – εκτός από τους ίδιους! Κι όποιος τους χαϊδεύει ή τους κολακεύει ουσιαστικά έχει συμβιβαστεί μαζί τους. 

Ο “μεσαίος χώρος” έγινε το υπέρτατο λαϊκιστικό πρόσχημα, για να συμβιβαστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις παθογένειες που υπόσχονταν να καταπολεμήσει. Και το Επιτελικό Κράτος έγινε, μεταξύ άλλων, θύμα αυτού του “μεσαιοχωρήτικου” προτάγματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η παθογένεια! Αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμβιβάστηκε με την παθογένεια. Καλόπιασε όλους εκείνους που βλέπουν με συμπάθεια τις παθογένειες.  Αποξένωσε όλους εκείνους που ήταν πρόθυμοι να τα βάλουν με τις παθογένειες. Αύξησε τα υπουργεία, αντί να τα μειώσει. Κατακερμάτισε ακόμα περισσότερο τις επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες, αντί να τις ενοποιήσει. Τώρα θέλει να φτιάξει ακόμα ένα υπουργείο, των Μεταφορών – διασπώντας το ενιαίο Υποδομών ΚΑΙ Μεταφορών – λες κι αυτό του έφταιξε που συγκρούστηκαν τα τρένα. Προσπαθεί να κάνει πράγματα – για το φαίνεσθαι – χωρίς να λύνει προβλήματα σε βάθος.

Κλείνει τα λιγνιτικά εργοστάσια, όταν ακόμα και οι Γερμανοί εγκαινιάζουν καινούργια λιγνιτικά! Κι ύστερα, όταν τα ανοίγει ξανά, διαπιστώνει ότι δυσκολεύεται να τα λειτουργήσει. Ουσιαστικά αποκηρύσσει τους υδρογονάνθρακες, και τις έρευνες γι’ αυτούς. Κι ύστερα αρχίζουν να του φεύγουν οι εταιρίες που είχαν πάρει συμβόλαια. Κι ύστερα αποφασίζει ότι τους θέλει – λίγο και για λίγο – αλλά εξακολουθεί να θεωρεί ότι “δεν έχουν μέλλον“. Κι ότι, αν οι εταιρίες που απέμειναν ανακαλύψουν πετρέλαιο πέρα από αέριο, θα τις υποχρεώσει να μη βγάλουν πετρέλαιο. 

“Καθαρίζει” τα Εξάρχεια, μόνον επιφανειακά. Ψηφίζει την “Πανεπιστημιακή Αστυνομία“, η οποία δεν κάνει τίποτε, γιατί δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Ψηφίζει “νόμο για τις διαδηλώσεις” (όπως όλες οι δημοκρατικές χώρες), ο οποίος όμως, σταθερά καταστρατηγείται!

Δεν έχει σχέδιο να συγκρουστεί με τις παθογένειες, δεν έχει διάθεση να δώσει μάχες με τις παθογένειες, άρα δεν χρειάζεται “Επιτελικό Κράτος”. Ακυρώνει το Επιτελικό Κράτος, όχι απλώς γιατί δεν το χρειάζεται, αλλά γιατί δεν καταλαβαίνει τι θα πει. Σίγουρα όλα αυτά ΔΕΝ ακυρώνουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τις παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας.

Αλλά τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση συμβιβάστηκε μαζί τους. Για να μη “διχάσει“, λέει την ελληνική κοινωνία! Και τελικά βρέθηκε “υπόλογη” απέναντί της. Και κάπου μέσα σε αυτό τον αδικαιολόγητο συμβιβασμό, χάθηκε και το Επιτελικό κράτος. Που εξακολουθούμε να το έχουμε ανάγκη. Γιατί αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι ούτε “επιτελικό” ούτε καν “κράτος“!»

                           (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση K. από την dailypost.gr)