Απόψεις...

 

 «Τα τελευταία οκτώ χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κατασκευαστεί φράχτες μήκους πάνω από 2.000 χλμ, ενώ με την ολοκλήρωση του φράχτη μεταξύ Φινλανδίας και Ρωσίας θα προστεθούν άλλα 1.300 χλμ. Και η συζήτηση για το αν η ΕΕ θέλει ή όχι να χρηματοδοτεί τέτοια τεχνητά εμπόδια είναι τουλάχιστον υποκριτική. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν 19 φράχτες μέσα στη ζώνη του Σένγκεν, ενώ μεταξύ του 2014 και του 2022 το μήκος τους αυξήθηκε από 315 σε 2.048 χλμ.

Μετά την διεύρυνση του 2004, η ΕΕ αποδέχθηκε ένα διαχωριστικό τείχος μεταξύ της Λιθουανίας και της Λευκορωσίας, που κατασκευάστηκε το 1999 και 2000. Μετά την είσοδο της Λιθουανίας στην ΕΕ, το τείχος έγινε τμήμα των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο φράχτης επεκτάθηκε, ενώ ήδη από το 2018 η Λιθουανία είχε κατασκευάσει φράχτη με τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ.

Φράχτης έχει υψωθεί στην είσοδο της Σήραγγας της Μάγχης, μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας, μετά την αποχώρηση της οποίας από την ΕΕ ο φράχτης του Καλαί επίσης έγινε μέρος των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων.Η Βουλγαρία κατασκεύασε το 2014 φράχτη 33 χλμ στα σύνορά της με την Τουρκία, που αργότερα επεκτάθηκε στα 235 χλμ».

                                                                              (Σ. Βούλτεψη- liberal.gr)

«Ένας ετερόκλητος ακροδεξιός, εθνικιστικός και σιωνιστικός συνασπισμός ήταν το όχημα, η τελευταία ευκαιρία του Μ. Νετανιάχου για μία ακόμη θητεία στην θέση του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Άρπαξε την ευκαιρία αυτή στις 29 Δεκεμβρίου 2022 παρά τις προειδοποιήσεις από όλες τις πλευρές ότι αυτό το σχήμα θα οδηγούσε σε διχασμό, σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και σε υπονόμευση της αξιοπιστίας του Ισραήλ ως περιφερειακή δύναμη. 

Οι εξελίξεις δικαίωσαν τις προβλέψεις. Οι δηλώσεις των κυβερνητικών εταίρων του για συνέχιση των εποικισμών, οι προσβλητικές αναφορές για τους Παλαιστινίους, αμφισβητώντας ακόμη και την υπόσταση τους αλλά κυρίως η προσπάθεια του κυβερνητικού συνασπισμού να ξεμπερδέψει με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ήταν αυτά που ξεχείλισαν το ποτήρι. Η προσπάθεια χειραγώγησης της δικαστικής εξουσίας και υποβολή της στον έλεγχο της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας ήταν κάτι που υπερέβαινε τα εσκαμμένα και έθετε πλέον υπό αμφισβήτηση την ίδια την Δημοκρατία.

Ο Μ. Νετανιάχου ήθελε να απαλλαγεί από τις υπάρχουσες διώξεις εναντίον του για διαφθορά, την έγερση υπόθεσης καθαίρεσής του από το πρωθυπουργικό αξίωμα και από κάθε έλεγχο μελλοντικά από την Δικαιοσύνη. Οι ακραίοι εταίροι του δεν ήθελαν κανένα έλεγχο ή περιορισμό απο την Δικαιοσύνη στους εποικισμούς και οι ακραίοι ορθόδοξοι εβραίοι για να εξουδετερώσουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης που υποχρέωναν σε στρατιωτική θητεία…

Η κρίση στην οποία έριξε το Ισραήλ αυτή η προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης είναι ίσως η πιο βαθιά στην Ιστορία του Ισραήλ. Με την κρίση στην οποία βούλιαξε το Ισραήλ ο Μ. Νετανιάχου δείχνει σήμερα να είναι «γυμνός». Είναι ακόμη πρόωρες οι προβλέψεις εάν θα επιβεβαιώσει την φήμη του ότι είναι και «εφτάψυχος».

                                                                               (Ν.Μελέτης- liberal.gr)