Aπόψεις...

 

«Αν σε ενοχλεί το μετρημένο και προσγειωμένο ύφος και φαντασιώνεσαι τους πολιτικούς σου δημεγέρτες, αν πιστεύεις πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που της ταιριάζουν περισσότερο τα περήφανα αλώνια από τα ψυχρά σαλόνια,  αν αρνείσαι να καταλάβεις "τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί" και δεν μπορείς να αντιληφθείς την βαρύτητα των "νοικοκυρεμένων" δημόσιων οικονομικών γιατί σε μαγεύει το "πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία και πώς η ιστορία γίνεται σιωπή" (ό,τι και να σημαίνει αυτό), τότε θα απορρίψεις τον Σημίτη, και μάλιστα με βδελυγμία όπως κάνουν πολλοί, οι περισσότεροι ίσως Έλληνες. 

Προφανώς η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ το 2002 (όπως δεν ήταν έτοιμη και για την ΕΟΚ το 1981), αλλά καμμιά φορά στα τρένα πρέπει να ανεβαίνεις όταν περνούν και όχι όταν είσαι έτοιμος. Προφανώς έγιναν πολλά πράγματα λάθος και στραβά: διαφθορά και διαπλοκή, υποχώρηση στην μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Όταν όμως το πολιτικό σου εργαλείο λέγεται ΠΑΣΟΚ, τα περιθώρια σου είναι περιορισμένα. Προχωράς με αυτά που έχεις ή δεν προχωράς καθόλου. Και αν αυτό είναι χειρότερο από το να τα κάνεις όλα σωστά δίχως λάθη και στραβά, είναι πάντως απείρως καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα.

Στην Ελλάδα, το πρόβλημα είναι λιγότερο πως προσπαθούμε να κάνουμε υπερβάσεις δίχως να είμαστε έτοιμοι, και περισσότερο πως δεν τολμάμε καν να φανταστούμε τις υπερβάσεις γιατί θεωρούμε, σωστά μερικές φορές και λάθος πολλές άλλες, πως δεν είμαστε έτοιμοι ή δεν "είμαστε γι' αυτά". Από την αδράνεια, τον κυνισμό και την οπισθοδρόμηση, προτιμώ εκατό φορές το αδέξιο άλμα. Και επομένως, τον Σημίτη».

                                                                 (Στ.Καλύβας- ευρωπαϊστές f/B)

 «Μια κριτική στον εκλιπόντα πρωθυπουργό, ήταν ότι μας έβαλε στο ευρώ. Ότι εκεί που ήμασταν μια περιφερειακή οικονομία με ένα συνεχώς υποτιμούμενο νόμισμα, μπήκαμε στον πυρήνα μιας ενιαίας οικονομίας, των πλέον πλούσιων χωρών του πλανήτη, με ένα ισχυρό νόμισμα. Για όλα βέβαια φταίει ο μαϊντανός. Το ματσάκι έκανε 50 δρχ και με την είσοδο στο ευρώ έκανε 50 λεπτά. Δεν είναι ψέμα ότι η αλλαγή του νομίσματος μπέρδεψε τους καταναλωτές και το μπέρδεμα έγινε αντικείμενο συγκυριακής εκμετάλλευσης. 

Κάποιος που έπαιρνε 300.000 δραχμές, πλέον έπαιρνε €880. Ακόμα και αν δεχθώ ότι η ισοτιμία ήταν ακριβής και όχι ευνοϊκή για τους κατόχους δραχμών (που ήταν όμως ευνοϊκή), σας έχω ένα μυστικό.Την επόμενη χρονιά, και αύξηση να μην έβλεπε, πάλι €880 θα έπαιρνε. Με δραχμή οι 300.000 θα είχαν γίνει 270.000. Κάθε χρόνο χάνατε ένα σημαντικό κομμάτι των εισοδημάτων σας λόγω πληθωρισμού, αυξημένων επιτοκίων και διαρκούς υποτίμησης.Το 1981, ένα δολάριο αντιστοιχούσε σε περίπου 50 δραχμές. 20 χρόνια μετά, αντιστοιχούσε σε 350 δραχμές. 

Το 1981 το 50άδραχμο ήταν ένα αξιοπρεπές χαρτονόμισμα. Το πιο ακριβό χαρτονόμισμα ήταν το χιλιάρικο. 15 χρόνια μετά, το πενηντάδραχμο είχε γίνει νόμισμα, το χιλιάρικο ήταν της πλάκας και είχαμε κόψει και δεκαχίλιαρα.Από διαρκείς υποτιμήσεις, επιτόκια στον Θεό και πληθωρισμούς δυσθεώρητους, περάσαμε σε ένα σταθερό νόμισμα, με επιτόκια του 3% και πληθωρισμό του 1%-2%. Ο μαϊντανός όμως;  Ίσως Καραγκιόζη μου, τελικά η Τουρκική λίρα να είναι καλύτερη».

                                                             (Σωτήρης Χήνος-ευρωπαϊστές f/B)