Απόψεις...

 

«Την πρώτη φορά που είδαμε κάποιον να συνομιλεί στην Πανεπιστημίου με κινητό που τότε θύμιζε ακόμη ασύρματο της πυροσβεστικής, οι περαστικοί, άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας, ενωθήκαμε κάτω από τον φόβο του αγνώστου και αφού σταυροκοπηθήκαμε, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, κάναμε μια πρόχειρη συνέλευση για να ξορκίσουμε το κακό. Έκτοτε, το ζητούμενο είναι να βρεις άνθρωπο δίχως κινητό. Η ανθρωπότητα μετέβη έκτοτε σε μία νέα πραγματικότητα. Και τώρα, η τεχνητή νοημοσύνη! Νέα επανάσταση, λένε οι ειδικοί. Άντε πάλι σταυροκοπήματα και συνελεύσεις.

Οτιδήποτε καινούργιο αντιμετωπίζεται από το ακροατήριο με δυσπιστία κι αυτό είναι απολύτως λογικό. Το θέμα εδώ είναι ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για κάτι καινούργιο, όπως ήταν στο παρελθόν το αυτοκίνητο ή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, το διαδίκτυο ή τα κινητά τηλέφωνα. Μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Για έναν καινούργιο κόσμο, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη είναι ήδη πιο έξυπνη από τον άνθρωπο και μπορεί να γίνει ακόμη πιο έξυπνη και έμπειρη. 

Δεν συνέβαινε το ίδιο με το τηλέφωνο που ήταν απλά και μόνο μία μηχανή. Κι εμείς οι απλοί χρήστες της τεχνολογίας, αρχίζουμε και ανησυχούμε όταν γνώστες του αντικειμένου και πρωτοπόροι στον χώρο εκφράζουν ανοικτά τις επιφυλάξεις και τις ανησυχίες τους. Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι πνιγήκαμε με τα δισεκατομμύρια της Ευρώπης, είναι αμφίβολο αν τα αξιοποιήσαμε με ορθολογικό τρόπο. 

Και για να μην πει κανείς ότι απλά και μόνο γκρινιάζουμε, σκεφτείτε πότε κινητοποιηθήκαμε στο θέμα των drones! Μόνο όταν διαπιστώσαμε ένα πρωί ότι οι φίλοι και γείτονες Τούρκοι έκαναν τεράστια πρόοδο.Στην Ελλάδα έχουμε και ένα ακόμη θέμα. Ποιος να επενδύσει! Οι πέντε - έξι οικογένειες που διαφεντεύουν τον τόπο είναι βολεμένες για να μπουν σε νέες «περιπέτειες». 

Κι εδώ έρχεται ο ρόλος της κυβέρνησης. Να προσπαθήσει να πείσει παλαιούς και νέους επιχειρηματίες να επενδύσουν στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης. Καλές οι επιδοτήσεις στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, για παράδειγμα, αλλά ανούσιες. Σαν να πετάμε λεφτά σε ένα μεγάλο πηγάδι. Ας σκεφτούμε μια φορά δημιουργικά και ας προσπαθήσουμε να ανέβουμε στο σωστό τρένο».

                                                                            (Θ.Μαυρίδης-Liberal.gr)

«Καλά, η Συρία ή η Ουκρανία δεν παίζουν καν στην επικαιρότητά μας, είναι πολύ μακριά από μας. Εμείς ζούμε στο δικό μας ελληνικό σύμπαν, τι σχέση έχουμε με τα εκεί τεκταινόμενα; Αφήστε που αν πιστέψουμε την αντιπολίτευσή μας, εμείς εδώ ζούμε πολύ χειρότερα απ’ όσο οι Σύριοι ή οι Ουκρανοί. Μόνο ο Ερντογάν μπορεί να τσιγκλίσει στιγμιαία το ενδιαφέρον μας, αλλά κι αυτός όχι για πολύ. Θα πούμε ενδοτικούς και προδότες τους δικούς μας που έχουν επιφορτιστεί να διαχειρίζονται τα διπλωματικά και τα αμυντικά απέναντί του, κι ύστερα θα ξανακάτσουμε βαριεστημένοι (και ήσυχοι) στον καναπέ μας.

Δυστυχώς, εξέλειπε κι αυτός ο Κασσελακικός Σύριζα, που ήταν χορηγός χαριτωμένων κειμένων και ξεκαρδιστικών βίντεο. Τώρα, ο Φάμελλος είναι πιο αδιάφορος κι από πέτρα σε χέρσο χωράφι, ενώ ο Στεφανάκος εξαφανίστηκε. Τι μας έμεινε; Ένας Τραμπ (επειδή έχει δίπλα του τον Έλον Μασκ), μια Μουρτζούκου, που θα βγει στην Αμαλιάδα να τα σπάσει επειδή δικαιώθηκε από κάτι ιατροδικαστικές εκθέσεις και κανένα νυχτερινό πιστολίδι στην Γλυφάδα ή στον Ασπρόπυργο, για να μπορούμε να αναφωνήσουμε στον πρωινό καφέ μας «σε τι κοινωνία ζούμε ρε;»

                                                                         (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)