Τούτων λεχθέντων...

«Τούτων λεχθέντων και δίχως άλλες ειρωνείες και σαρκασμούς, το ερώτημα που πρέπει να κυριαρχεί πια είναι ποιος πραγματικά πιστεύει ότι αυτός ο τόπος έχει σωτηρία; Με την προϋπόθεση ότι όσοι δώσουν απάντηση στον εαυτό τους έχουν λάβει υπόψη τους και απολύτως ενδεικτικά ποικίλα συμβάντα της τελευταίας εβδομάδας, πέρα από τις μάχες στο νησιωτικό σύμπλεγμα Μουτζούρη. 

Οπως τον ανελέητο ξυλοδαρμό του ειδικού φρουρού στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από παλικάρια του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των πρυτανικών αρχών και τη θαλπωρή που πρόσφερε πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ στους «ξυλοκόπους», την απόπειρα του ΠΑΜΕ να ματαιώσει ξανά τις αρχαιρεσίες στη ΓΣΕΕ, αν και τελικά προσαρμόστηκε, την ικανοποίηση του αιτήματος των γονιών μαθητών σχολείου της Ιεράπετρας να γιορτάσουν μαζί με τα βλαστάρια τους την Τσικνοπέμπτη, όπου όμως καταναλώθηκε αλκοόλ παρά την απαγόρευση, και τη διαμαρτυρία τους επειδή κάποιοι μαθητές τιμωρήθηκαν με αποβολή γι’ αυτόν τον λόγο.Υπάρχουν όμως και άλλα αξιοσημείωτα περιστατικά. 

Οι συνδικαλιστές του υπουργείου Παιδείας, για παράδειγμα, διαμαρτυρήθηκαν γιατί φέτος έπρεπε να ζητήσουν δίωρη άδεια για να φύγουν νωρίτερα προκειμένου να γιορτάσουν και αυτοί την Τσικνοπέμπτη τους, ενώ στο παρελθόν την έπαιρναν από τη... σημαία. Προφανώς υπάρχει γενική αξίωση να καθιερωθεί ως αργία η Τσικνοπέμπτη και καλό είναι να το σκεφτεί καλά η κυβέρνηση πριν την απορρίψει και χαλάσει τη διαγωγή της... 

Και γιατί όχι, αφού οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ στο ίδιο υπουργείο πρωτοπορούν –μαζί με τους υπόλοιπους φυσικά– στη συντριβή κάθε ιδέας και κίνησης περί αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού των σχολικών μονάδων. Επειδή όμως δεν είναι ανεύθυνοι άνθρωποι, δεν έχουν αντίρρηση στην αξιολόγηση των σχολείων ως συνόλων, αφού δεν θα τίθεται θέμα προσωπικών ευθυνών. Να λέμε και τα θετικά! Τέλος, στα αξιοσημείωτα της εβδομάδας περιλαμβάνονται και τα ΕΛΤΑ, που χρειάζονται ενίσχυση 72 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο για να επιβιώνουν, αφού το 65% των δαπανών τους πηγαίνει σε μισθούς.

Το κερασάκι στην τούρτα θα το βάλουν οι δήμαρχοι, που την Πέμπτη –ημέρα που γράφονται αυτές οι γραμμές– δήλωναν με περισσή υπερηφάνεια ότι θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια την απαγόρευση των καρναβαλικών εκδηλώσεων στην πόλη τους λόγω της εμφάνισης του κορωνοϊού στη χώρα. 

Πιθανώς κάποιοι από αυτούς ή οι περισσότεροι να κάνουν πίσω, είτε λόγω κατακραυγής, είτε εξασφαλισμένης αποτυχίας, είτε επειδή η κυβέρνηση θα τους υποσχεθεί αποζημίωση. Το τραγικό όμως είναι ότι σχεδόν αυθόρμητα εξέφρασαν βούληση να παραβιάσουν νόμιμες εντολές της κυβέρνησης που αφορούν την προστασία της υγείας των πολιτών, όταν στη Βενετία ακυρώθηκε το καρναβάλι, στη Γερμανία έγινε το ίδιο και στη Σαουδική Αραβία απαγορεύτηκε το ετήσιο προσκύνημα στη Μέκκα.

Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω μαζί οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι προοπτικές σωτηρίας αυτής της χώρας είναι πολύ μικρές έως ανύπαρκτες. Και για να μην είμαστε απαισιόδοξοι, ας βγάλουμε το «σωτηρίας» και ας μείνουμε μόνο στις «προοπτικές». Αλλωστε, η κοινωνία δεν θέλει να μεγαλώσουν».

                   (Απόσπασμα άρθρου του Αγγ. Στάγκου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)