αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Ζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος;

«Η αφήγηση της Δέλτα έχει άξονα μία δύσκολη στιγμή της πολιτικής καριέρας του πατέρα της, που ως γνωστόν όχι μόνο είχε θητεύσει ως πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης Βενιζέλου, αλλά και συνδεόταν με βαθιά φιλία μαζί του. Ενόσω αντιμετώπιζε κατηγορίες για διαφθορά.

-«Δεν μπορώ, δεν μπορώ, κυρία Μπενάκη, ν’ ανακατωθώ στη Δικαιοσύνη! Πρώτος εγώ πρέπει να σεβαστώ τους νόμους της πατρίδας μας. Θ΄ αποδειχθεί η μπερμπαντιά του Μάτσα. Μα δεν μπορώ να σταματήσω τις ανακρίσεις, και πρέπει ο κύριος Μπενάκης να έχει την καρτερία να τις υποστεί».

«Εξετίμησα τότε τον άντρα. Φιλίες και συμπάθειες δεν τον σταματούσαν στο έργο του της αναδιοργανώσεως του Κράτους και της Δικαιοσύνης. Έγιναν οι ανακρίσεις και αποδείχθηκε η ατιμία του γενικού γραμματέως. Μα ως το τέλος ο Βενιζέλος δε θέλησε ν’ ανακατωθεί στο ζήτημα ούτε να επηρεάσει μ΄ ένα του λόγο την πορεία της δίκης. Πρώτος αυτός σέβουνταν τη Δικαιοσύνη που ήθελε να ανορθώσει.

«Ο Βενιζέλος δεν είχε καλύτερο φίλο, πιστότερο και πιο αφοσιωμένο, από τον πατέρα μου. Και όμως πάντα στάθηκε σε απόσταση. Ο πατέρας μου πάντα, ως το τέλος, έλεγε «Κύριε Πρόεδρε», και ο Βενιζέλος τον έλεγε «Κύριε Μπενάκη». Ποτέ δεν ειπώθηκαν με το βαπτιστικό τους όνομα, και ποτέ δε μιλήθηκαν στον ενικό. Και όμως ο Βενιζέλος ήξερε πως και στην καρμανιόλα θα πήγαινε ο πατέρας για κείνον, και ο πατέρας ήξερε πως τη γνώμη του τη σέβουνταν ο Βενιζέλος πάνω από όλες».

Το ανασύρω, αντί άλλου σχολίου, τώρα που η δικογραφία της Novartis επιστρέφει από τη Βουλή στην Εισαγγελία Διαφθοράς. Που οι δικαστές καταγγέλλουν την υποκατάσταση των υπό κατάρρευση θεσμών από την ωμή βία του Ρουβίκωνα «και λοιπών αναρχικών συλλογικοτήτων». 

Τώρα που η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης συνιστά πια μόνιμη θεματική σε δικαστικά συνέδρια – επιστημονικές ημερίδες, και πρόεδροι ανώτατων δικαστηρίων παραιτούνται με την τήβεννο on camera. Που στο παρασκήνιο των εκλογών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, της μεγαλύτερης δικαστικής Ένωσης στη χώρα, οργίασαν τα σχόλια και τα κουτσομπολιά για την εργώδη προσπάθεια από σύμβουλο του Πρωθυπουργού, να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
                                    (Αρθρο της Ελ. Κόλλια από το PROTAGON)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...