Απόψεις...

 

«Ας μη γελιόμαστε, όμως, οι δυτικές κοινωνίες, βυθισμένες στον αχαλίνωτο καταναλωτισμό της μεταπολεμικής εποχής και της πνευματικής ραθυμίας, είναι εκείνες που λειτούργησαν ως εκκολαπτήρια διαφόρων ομάδων άσκησης πίεσης, πολλές από τις οποίες διατηρούν στενούς ιδεολογικούς, πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς με τρομοκρατικές οργανώσεις. Άπειρα τα παραδείγματα από τις αντίστοιχες ομάδες «αντάρτικου πόλεων», όπως τις αποκαλούσαν οι «ευαίσθητοι» κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και του ’70 στη Δυτική Ευρώπης. 

Η Δύση, έχει πρόβλημα ηγεσίας η οποία να συνειδητοποιεί το μέγεθος του επερχόμενου κινδύνου. Οι αναθεωρητικές δυνάμεις δοκιμάζουν τις αντοχές της Δύσης και καταλαμβάνουν σιγά - σιγά τον ζωτικό χώρο που χρειάζονται για να εξαπολύσουν νέες. Είναι ζήτημα χρόνου να ανοίξει ένα τρίτο μέτωπο μετά την Ουκρανία και το Ισραήλ. Το ερώτημα είναι αν μέχρι τότε θα έχει αφυπνιστεί η Δύση».

                                                                     (Δ.Τριανταφυλλίδης –liberal.gr)

«Σήμερα υπάρχει ένας βασικός ρυθμιστής του πολιτικού κλίματος και αυτός λέγεται «πολιτικό κέντρο». Ο κορμός του κέντρου είναι ένας κόσμος διαβασμένος, ενημερωμένος και ως εκ τούτων απαιτητικός. Με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, εκσυγχρονιστική και μεταρρυθμιστική εμμονή και σαφώς φιλελεύθερες απόψεις για όλα τα μεγάλα που ταλανίζουν την πατρίδα. Ένας κόσμος ανιδιοτελών ανθρώπων που ίδρυσαν και στήριξαν με σθένος το «Αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και δικαιώθηκαν. Που, όταν η Ελλάδα κατέρρεε στα χέρια των αφρόνων, βγήκαν μπροστά και κυριολεκτικά την άρπαξαν μέσα από τα χέρια τους. Και αυτοί, όταν ακούνε αμφισημίες και «γιαμαμότο», τα πιάνουν αμέσως και τα αποκωδικοποιούν. 

Το ιδιόμορφο αυτό «κέντρο» με τις συνήθως αριστερές καταβολές είναι ο «οπτήρας» της πατρίδας. Είναι ο ναύτης του καραβιού που εποπτεύει τη θάλασσα προς αποφυγή διαφόρων κινδύνων. Που σακουλεύεται από τα μισόλογα ποιος είναι με τη Ρωσία αλλά ντρέπεται να μας το πει ανοικτά ή ποιος κρύβει την ισλαμολαγνεία και τον αντισημιτισμό του σε ρετσέτες παγκόσμιας δικαιοσύνης. 

Ποιος ονειρεύεται την επιστροφή της Ελλάδας στη σοσιαλιστική φενάκη και ποιος ποντάρει στην αβελτηρία και την οπισθοδρόμηση. Στην αποανάπτυξη και τον τριτοκοσμισμό. Αυτό το πολιτικό «κέντρο» βλέπει, γραδάρει και κρίνει. Και νοιάζεται για την τύχη του και ως εκ τούτου για την τύχη των παιδιών και της πατρίδας του. Και σήμερα δεν βλέπει κάποιον άλλον ικανότερο να του εμπιστευτεί την Ελλάδα. Και γι’ αυτό είναι και ο μόνος «χώρος» που κάνει κριτική στην κυβέρνηση επί της ουσίας και επί του συγκεκριμένου. Οι άλλοι απλώς φωνάζουν».

                                                                     (Λ.Καστανάς -ΑΤΗensvoice)

 

«Οταν μιλάμε για πολιτισμικό πόλεμο δεν αρκούν οι γεωπολιτικές αναλύσεις. Απαιτούνται και πολιτισμικά αντανακλαστικά. Κι αυτά οι κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής, τα έχουν απονεκρώσει μέσα από το σύστημα της «νεογλώσσας», κατασκευασμένο για να περιγράψει μια πραγματικότητα η οποία ανήκει στο παρελθόν. Είναι η πραγματικότητα της περίφημης «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», στον βωμό της οποίας θυσιάσαμε την ελευθερία της σκέψης μας για να την υπηρετήσουμε. Σήμερα, εκτός των άλλων, ζούμε και την ήττα των ελίτ της Δύσης. Δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τον πολιτισμικό πόλεμο και σήμερα δεν μπορούν να τον καταλάβουν. Αυτό και μόνον δείχνει την αδυναμία της Δύσης απέναντι στην επίθεση που δέχεται».

                                                              (Τ.Θεοδωροπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)