Απόψεις...

 

«Η επίθεση της Χαμάς γιορτάστηκε από Άραβες στους δρόμους ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Μαζί τους «γιόρτασαν» μικρά τμήματα της «woke» κουλτούρας και υπολείμματα του αριστερισμού. Επί αυτού, ο γερμανικής καταγωγής αιωνόβιος Χένρι Κίσινγκερ (στον οποίο πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς, αλλά όχι έλλειψη  αναλυτικής διαύγειας), δήλωσε: «Ήταν σοβαρό λάθος να αφήσουμε τόσους πολλούς ανθρώπους με εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες και ιδεολογίες, γιατί δημιουργεί μια ομάδα πίεσης μέσα σε κάθε χώρα που το δέχεται αυτό».

Πάντως, είναι ανησυχητικά εντυπωσιακό το γεγονός πως σε μια εποχή  επαυξημένης αστάθειας, μια υβριδική επίθεση τέτοιας κλίμακας από τη Χαμάς δε έγινε αντιληπτή από την τρομερή και φοβερή Μοσάντ, την αμερικανική CIA και τη βρετανική ΜI6! Έμεινε μόνο η μυστική υπηρεσία της Αιγύπτου να προειδοποιεί, αλλά ο Νετανιάχου δεν την αξιολόγησε.

Με αφορμή αυτή την αβελτηρία, ο γνωστός ισραηλινός ιστορικός και συγγραφέας Γιουβάλ Χαράρι, ήταν απαξιωτικός δηλώνοντας πως «το  Ισραήλ κυβερνάται επί πολλά χρόνια από τον λαϊκιστή αυταρχικό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, μια ιδιοφυΐα όσον αφορά στις δημόσιες σχέσεις, αλλά ανίκανο ως πρωθυπουργό». «Σε ένα επίπεδο, συνέχισε ο Χαάρι, οι Ισραηλινοί πληρώνουν το τίμημα για χρόνια ύβρεως, κατά την οποία οι κυβερνήσεις μας και πολλοί απλοί Ισραηλινοί ένιωσαν ότι ήμασταν τόσο δυνατότεροι από τους Παλαιστίνιους, ώστε μπορούσαμε απλώς να τους αγνοήσουμε». 

Αδιανόητη ήταν και η στάση των Αμερικανών, που διαβεβαίωναν ότι η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι πιο ήρεμη από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.  Παράξενη επανάπαυση γιατί η εμβληματική και αδιανόητη επίθεση στους δίδυμους πύργους του 2001, έγινε σε πολύ πιο σταθερό διεθνές περιβάλλον, από ό,τι το σημερινό.  Τότε δεν είχε υπάρξει το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης και της καθεστωτικής ρευστότητας που ακολούθησε στον αραβικό κόσμο, η Ρωσία δεν είχε εκδηλώσει τις τάσεις επιθετικότητας του σήμερα, ούτε εκδηλωνόταν - σε διπλωματικό επίπεδο προς το παρόν - η ένταση στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα. 

Σε κάθε περίπτωση τα κύματα της νέας έκρηξης του μεσανατολικού θα φτάσουν στη χώρα μας. Και αν διευρυνθεί η συμμετοχή των εμπλεκομένων κρατών, τόσο ισχυρότερα θα είναι. Και όχι μόνο στο προσφυγικό αλλά και στο ενεργειακό και το οικονομικό».

                                                                       (Γ. Σιδέρης- Liberal.gr) 

 «Αν ζούσαμε σε εποχές χαλαρές και χλιαρές, όταν δεν έκανε ούτε κρύο, ούτε ζέστη, δηλαδή στην εποχή της αμέριμνης ευδαιμονίας, πιθανόν τα παραπάνω ερωτήματα να ήταν άκυρα. Ζούμε, όμως, σε εποχές ταραγμένες. Από την ημέρα που άλλαξε ο κόσμος με την αναίτια, απρόκλητη και παράνομη κήρυξη του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, μέχρι την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ, ολόκληρη η ανθρωπότητα και μαζί με αυτή, τούτη η άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, έχει μπει σε μία ιστορική περιδίνηση χωρίς τέλος. 

Σε αυτές τις συνθήκες ο καθένας, είτε ως άτομο είτε ως κοινωνία, πρέπει να πάρει θέση. Να δηλώσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Ποιοι είναι οι σύμμαχοι και ποιοι οι εχθροί του. Και να επωμιστεί το κόστος των επιλογών του φυσικά. Επιλογές που θα δηλώνονται με συγκεκριμένες πράξεις. Αυτό κάνουν οι πολίτες, αυτό πρέπει να κάνει και η πολιτεία».

                                                                 (Δ. Τριανταφυλλίδης-liberal.gr)