Απόψεις...

«Με τη σκιά της εν εξελίξει υπόθεσης Φρέντι Μπελέρη να πέφτει βαριά στις σχέσεις της ελληνικής μειονότητας –κατ’ επέκταση και της Αθήνας– με την κυβέρνηση Ράμα, διεξάγεται τούτες τις μέρες η απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία. Τη βεβαρημένη ατμόσφαιρα έρχονται να φορτίσουν ακόμα περισσότερο καταγγελίες της μειονοτικής οργάνωσης «Ομόνοια» για μεθοδεύσεις και παρατυπίες στη διαδικασία της καταγραφής με στόχο να εμφανιστεί συρρικνωμένη η ομογένεια. 

Επίκεντρο της νέας εστίας αντιπαράθεσης είναι και εδώ η περιοχή της Χειμάρρας, όπου σύμφωνα με την ανακοίνωση της «Ομόνοιας», «απολύονται απογραφείς που κάνουν σωστά τη διαδικασία απογραφής».Οπως υποστηρίζει, έγιναν ήδη δύο απολύσεις στη Χειμάρρα όπου προέκυπτε στη σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα «υπερβολικός αριθμός ελληνικής καταγωγής πολιτών».

Η «Ομόνοια» καταγγέλλει ακόμα ότι στο ερωτηματολόγιο δεν συμπεριλαμβάνονται ερωτήσεις που σχετίζονται με τη «διαφορετική της αλβανικής εθνική ταυτότητα, την Ορθόδοξη θρησκεία και την ελληνική μητρική γλώσσα».

Για τον ελληνισμό της Αλβανίας το αποτέλεσμα της απογραφής αποτελεί υψίστης σημασίας πολιτικό εργαλείο στις σχέσεις του με την κεντρική εξουσία, και ισχυρό χαρτί στην κατανομή των ευρωπαϊκών κονδυλίων και των πάσης φύσεως αναπτυξιακών προγραμμάτων. Κυρίως, όμως, αποτυπώνει τη σημερινή εικόνα της προαιώνιας παρουσίας του στις πατρογονικές του εστίες, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον του».

                                                                        (Στ.Τζίμας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Είμαι στην γενιά των 30κάτι αλλά κάτω των 40. Οι φίλοι μου έχουν ή κανένα παιδί ή (λιγότεροι) 1. Δυσεύρετο πολύ το «2 παιδιά», σχεδόν ανύπαρκτο μάλλον το 3+, στον ευρύτερο φιλικό και οικογενειακό κύκλο (που συμπεριλαμβάνει και μεγαλύτερες ηλικίες από εμένα). Και τυπικά θα έπρεπε να βρισκόμαστε σχεδόν όλοι στα 2 και άνω, για να μην μειώνεται ο πληθυσμός όπως αναφέρετε. Θεωρώ ότι το πρόβλημα αυτό είναι όντως ουσιωδώς σοβαρό. 

Ενώ η Ελλάδα είναι δυστυχώς πλέον από τις πιο φτωχές χώρες σε κατά κεφαλήν εισόδημα (δέχομαι ότι ένα μέρος του εισοδήματος αποκρύπτεται, ακόμα κι έτσι όμως σαφώς δεν είμαστε Σκανδιναβία ή Βόρεια Ευρώπη), δεν κατοικείται από αμόρφωτους ανθρώπους «δίχως στον ήλιο μοίρα» όπως συμβαίνει με π.χ. ένα μεγάλο κομμάτι των κατοίκων σε φτωχότερες χώρες.

Ο μέσος κάτοικος της Νιγηρίας, ή ακόμα και της Τουρκίας δεν πολυσκαμπάζει, δεν πολυ-υπολογίζει το αν θα κάνει τελικά 1, 2 ή 3 παιδιά ή και 5 ή 6 παιδιά. Στην Ελλάδα, όπου καιρό τώρα ελέω και της «χαμένης δεκαετίας» 2010-2020 δεν κινούταν τίποτα, το αν τελικά κάποιος θα επιδιώξει να κάνει 1 ή περισσότερα παιδιά αποτελεί συνειδητή απόφαση. Και δεν θα πάρει εύκολα την απόφαση αν δε βγαίνουν τα κουκιά για αξιοπρεπή διαβίωση και για το παιδί.  Ή (πιο πιθανό) για το παιδί μετά το 1^ο».

                                                                        (Θ. Μαυρίδης- liberal.gr)