Απόψεις...

 

«Το Παλαιστινιακό δεν αποτελεί το πρώτο πεδίο όπου οι απόψεις της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς συγκλίνουν. Το ουκρανικό ήταν άλλο ένα σημείο. Οι προσεκτικότεροι θα θυμούνται και το 2015 όταν στο περίφημο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου τα δύο άκρα στήριξαν μαζί το ΟΧΙ. Αυτό δε  με την εκλογή της Χαμάς θυμίζει τα ανέκδοτα της εποχής του Μπρέζνιεφ για τις εκλογές στην ΕΣΣΔ. 

Οι πρώτες και τελευταίες εκλογές που κέρδισε η Χαμάς ήταν το 2006. Στη συνέχεια, αφού εξόντωσε χιλιάδες πολιτικούς αντιπάλους ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας χωρίς να κάνει ξανά εκλογές. Κοινός παρονομαστής  στις ταυτίσεις της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς είναι η αποστροφή προς την ελεύθερη αγορά, το δημοκρατικό πολίτευμα και ο θαυμασμός προς τα ολοκληρωτικά, καταπιεστικά καθεστώτα. Αμφότεροι αντιπαθούν και φοβούνται το άτομο και τις ελευθερίες του. Θεωρούν πως όλοι πρέπει να υποτάσσονται στις προτεραιότητες ενός κοινωνικού συνόλου, είτε πρόκειται για έθνος, είτε για φυλή είτε για εργατική τάξη, με τους ίδιους φυσικά ως μόνιμους διαχειριστές των κοινών».

                                                                              (Κ.Στούπας – capital.gr)

«Πόσο παγιδευμένα είναι τα παιδιά σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο όχι μόνο έχει τραγικές ελλείψεις (και γιατί να μην έχει; Τα παιδιά όσων το διοικούν και αποφασίζουν γι΄αυτό πάνε σε ιδιωτικά σχολεία), όχι μόνο τα εθίζει στη νοοτροπία της ελάχιστης προσπαθειας, όχι μόνο τα εκπαιδεύει σε μια ασταμάτητη απαίτηση για ικανοποίηση δικαιωμάτων αποκομμένων από υποχρεώσεις, όχι μόνο τα μαθαίνει ότι ο δημόσιος χώρος και η δημόσια περιουσία δεν είναι κανενός, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να τους κάνουμε ό,τι μας κάνει κέφι, αλλά τα παραδίδει και στις ορέξεις του κάθε στρατευμένου «ιδεολόγου» και στην πλύση εγκεφάλου την οποία μπορεί να επιβάλει στα παιδικά μυαλά. Και όλα αυτά με τους γονείς να μην έχουν κανένα μέσο αντίδρασης. 

Τα παιδιά πάνε υποχρεωτικά σε συγκεκριμένο σχολείο με συγκεριμένους καθηγητές που απομακρύνονται πιο δύσκολα και από τους παραβατικούς και αντικοινωνικούς μαθητές (άλλο τεράστιο πρόβλημα). Απροστάτευτα και καταδικασμένα να υποστούν ό,τι η ανεξέλεγκτη κληρωτίδα του δημόσιου σχολείου βγάζει γι΄αυτά. 

Με λίγα λόγια, δεν έχουμε καμία δυνατότητα να προστατεύσουμε τα παδιά από τους κακούς δασκάλους (όπως οι καλοί δάσκαλοι δεν έχουν καμία δυνατότητα να προστατευτούν από τους κακούς γονείς) σε ένα δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης που όσο περνούν τα χρόνια έχει όλο και λιγότερο να κάνει με την παιδεία και περισσότερο με την μετάδοση κοινωνικών ασθενεών. Αλλά όπως είπαμε, οι υπεύθυνοι στέλνουν αλλού τα παιδιά τους και όλοι ξέρουμε πως από πίτα που δεν τρως δεν σε νοιαζει κι αν καεί. Και μπράβο τους».

                                                                   (Μ.Βουλαρίνος-ΑΤΗensvoice)

 «Εμείς τουλάχιστον το ευρωπαϊκό χρήμα το γλεντήσαμε. Χτίσαμε τα αυθαίρετά μας, αγοράσαμε τα Καγιέν μας και τα σκάφη μας, ήπιαμε τις μπόμπες μας στα σκυλάδικα, θυσιάσαμε καλάθια με άνθη στα μαγαζιά της παραλίας, φάγαμε τις αστακομακαρονάδες μας και φτιάξαμε ένα ανεξάρτητο κράτος, τη Δημοκρατία της Μυκόνου. Μετά πέσαμε έξω, αλλά δεν βαριέσαι, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Και γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αναστηθεί, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις».

                                                             (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)