Απόψεις...

 

@«Στόχος της Χαμάς είναι να σύρει το Ισραήλ σε ένα πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς υποχρεώνοντας τις αραβικές χώρες να παρέμβουν. Και να μετατρέψει τη Γάζα σε ένα απέραντο Στάλινγκραντ, ματώνοντας τον ισραηλινό στρατό, έτσι ώστε η ισραηλινή κυβέρνηση να υποχωρήσει ως αποτέλεσμα μαζικών απωλειών, όπως έγινε κατά τον πόλεμο του Λιβάνου το 2006, τονίζει στο Liberal ο διεθνολόγος Θ.Τσακίρης. 

Μιλά για τον κίνδυνο ενός περιφερειακού πολέμου από τυχόν εμπλοκή της Χεζμπόλα και άρα του Ιράν, που θα άλλαζε άρδην τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή, την απαξίωση της Παλαιστινιακής Αρχής, το σενάριο περαιτέρω εδραίωσης της σχέσης Σ.Αραβίας - Ιράν, αλλά και για το ρόλο της Τουρκίας. «Η μακρόχρονη υποστήριξη της Τουρκίας προς τη Χαμάς από μόνη της αδρανοποιεί τα φιλοτουρκικά αντανακλαστικά όσων εντός του Ισραήλ θα ήθελαν να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στην τουρκο-ισραηλινή επαναπροσέγγιση», εξηγεί ο κ. Τσακίρης.

                                                                                      (liberal.gr)

«Καλύτερα νεκρή παρά όμηρος της Χαμάς»: Αυτή ήταν η αντίδραση ενός πατέρα όταν έμαθε πως η 8χρονη κόρη του σκοτώθηκε από ενόπλους της Χαμάς κατά τη διάρκεια της βάρβαρης επίθεσης στο κιμπούτς Be’eri. Τόμας Χαντ πέρασε δύο ημέρες ανυπομονώντας να μάθει νέα σχετικά με την κόρη του Έμιλι, μετά την έφοδο των Παλαιστίνιων τρομοκρατών στο κιμπούτς τους γύρω στις 7 το πρωί του Σαββάτου, σκοτώνοντας τουλάχιστον 100 ανθρώπους. 

Ο Χαντ δήλωσε ότι το κιμπούτς τους δεχόταν τα πυρά των ενόπλων της Χαμάς για περίπου 12 ώρες εκείνη την ημέρα, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν γνώριζε πού βρισκόταν ή ποια ήταν η τύχη του παιδιού του, καθώς είχε πάει να κοιμηθεί στο σπίτι μιας φίλης της – κάτι που σπάνια έκανε.

Αργότερα, όταν ο Χαντ ενημερώθηκε για τη δολοφονία της κόρης του, η αντίδρασή του ήταν απλά να πει «Ναι!». «Αυτή ήταν η καλύτερη δυνατή είδηση που θα μπορούσα να μάθω» είπε με δάκρυα στα μάτια. «Ήταν είτε νεκρή, είτε στη Γάζα. Και αν ξέρετε τι κάνουν στους ανθρώπους στη Γάζα, αυτό είναι χειρότερο από το θάνατο» είπε. «Δε θα έχουν φαγητό. Δεν έχουν νερό. Θα ήταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο με έναν Θεό ξέρει πόσους ανθρώπους. Και τρομοκρατημένη κάθε λεπτό, ώρα, μέρα και πιθανόν και τα επόμενα χρόνια. Έτσι ο θάνατος ήταν μια ευλογία. Μια απόλυτη ευλογία».

                                                                                       (iefimerida.gr)