«Είμαστε αλληλέγγυοι σε ένα μικρό, δημοκρατικό κράτος, που αγωνίζεται να επιβιώσει από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής του, ή είμαστε δίπλα στους πολλαπλάσιους εχθρούς του –ολοκληρωτικά, διεφθαρμένα καθεστώτα– που αγωνίζονται για την εξαφάνισή του;». Σε αυτό το ερώτημα καλούμαστε να πάρουμε θέση.
Και αυτό το ερώτημα δεν είναι χθεσινό, με την ευκαιρία της τρομοκρατικής επίθεσης. Υπάρχει από το 1948 –έτος ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ και του πρώτου αραβοϊσραηλινού πολέμου– και η επικαιρότητά του ανανεώνεται κάθε τόσο, καθώς οι απειλές κατά της ύπαρξής του δεν έχουν εκλείψει. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα και πάντα εκεί βρίσκονται όλα τα στοιχεία ενός προβλήματος.
«Σε ένα επίπεδο, οι Ισραηλινοί πληρώνουν το τίμημα της ύβρεως», γράφει, «καθώς η κυβέρνησή μας και πολλοί Ισραηλινοί ένιωθαν για χρόνια ότι είμαστε πολύ ισχυρότεροι από τους Παλαιστίνιους και μπορούσαμε απλώς να τους αγνοούμε». Το Ισραήλ εγκατέλειψε τις προσπάθειες να κάνει ειρήνη με τους Παλαιστίνιους και έχει εκατομμύρια από αυτούς υπό κατοχή, για χρόνια, εξηγεί. Δεν δικαιολογεί τα εγκλήματα της Χαμάς, η οποία από την πλευρά της επίσης δεν θέλει την ειρήνη με το Ισραήλ και έχει κάνει ό,τι μπορεί για να σαμποτάρει την ειρηνευτική διαδικασία του Οσλο.
«Οποιος θέλει πραγματικά την ειρήνη, πρέπει να καταδικάσει τη Χαμάς, να της επιβάλει κυρώσεις και να απαιτήσει τον αφοπλισμό της», λέει. Ο Χαράρι θεωρεί ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός του οποίου ηγείται ο Νετανιάχου από τον Δεκέμβριο του 2022 είναι η χειρότερη κυβέρνηση που είχε ποτέ το Ισραήλ.
Τον αποκαλεί «μια συμμαχία μεσσιανικών ζηλωτών και ανερυθρίαστων οπορτουνιστών, οι οποίοι αγνόησαν τα πολλά προβλήματα του Ισραήλ και επικεντρώθηκαν στη συγκέντρωση απεριόριστης δύναμης για τον εαυτό τους». Υιοθέτησαν ακραία διχαστικές πολιτικές, διέσπειραν εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας και απαξίωσαν τους λειτουργούς της χώρας ως «προδότες του βαθέος κράτους», γράφει.
Ο Χαράρι απορρίπτει τη θεωρία ότι το Ισραήλ αιφνιδιάστηκε από την επίθεση: Η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί επανειλημμένως από τους ειδικούς ότι οι πολιτικές της έθεταν το Ισραήλ σε κίνδυνο σε μια περίοδο αυξημένων εξωτερικών απειλών.
Οταν ο επικεφαλής των Ισραηλινών
Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) ζήτησε να συναντηθεί με τον Νετανιάχου για να τον
ενημερώσει για τους κινδύνους αυτούς, εκείνος αρνήθηκε. Και όταν ο υπουργός
Αμυνας, Γιόαβ Γκάλαντ, του επέστησε την προσοχή, ο Νετανιάχου τον απέλυσε.
Αναγκάστηκε να τον επαναφέρει στη θέση του λόγω των σφοδρών αντιδράσεων».
(Απόσπασμα άρθρου του Σ.Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου