Απόψεις...

 

«Δεν υπάρχει «δίκιο» στη δολοφονία αμάχων, στη φρίκη των βιασμών, στη βασιλεία του τρόμου. Οι κατσαπλιάδες της Χαμάς δεν είναι μαχητές, είναι τρομοκράτες. Το Ισραήλ θα απαντήσει σκληρά, ας μην έχουμε αμφιβολία. Τότε θα «ξυπνήσουν» οι ευαίσθητοι για να καταδικάσουν τη βία. Χτες δεν είχαν χρόνο. Είναι οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν στη δυσφήμιση της Ελλάδα για το προσφυγικό. Και φυσικά δεν τους πείραξαν οι πανηγυρισμοί στις «δομές φιλοξενίας» στα ελληνικά νησιά για τα εγκλήματα που έγιναν στο Ισραήλ.

Είμαστε με το Ισραήλ. Δεν είμαστε με τον... άνθρωπο, με τους φτωχούς και κατατρεγμένους, με τους αδύναμους. Δεν ακούμε άλλο το παραμύθι της αριστεράς που ποτίστηκε από το νερό των άλλοτε σοβιετικών και νυν ρωσικών φιλοδοξιών για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων στη Μέση Ανατολή. Θέλουμε δικαιοσύνη για τον βιασμό του δυτικού τρόπου σκέψης. Διότι αυτό συνέβη όταν τα κτήνη έσερναν στην πόλη το άψυχο κορμί της νεαρής Γερμανίδας που βρέθηκε στο Ισραήλ για να συμμετέχει σε μια συναυλία ειρήνης...

Αυτή τη φορά η κατανόηση μάς έχει τελειώσει. Δεν θα μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να αντιδράσει όσο δυναμικά πιστεύει ή αν θα θελήσει να δημιουργήσει μια νεκρή ζώνη γύρω από τα σύνορά του. Εκείνο, πάντως, που δημιουργεί έναν φόβο για το μέλλον είναι ότι η σύγκρουση των πολιτισμών είναι αναπόφευκτη και ότι υπάρχουν συμπολίτες μας που στο ερώτημα «με τη Δύση ή με τους ισλαμοφασίστες και τους συμμάχους τους» η απάντησή τους βγαίνει αβίαστα: «Απέναντι στη Δύση».

Το θέαμα στις «προσφυγικές δομές φιλοξενίας» δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που ζητούν άσυλο σε μια δυτική χώρα και την ίδια ώρα εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τα γεγονότα στο Ισραήλ; Μην βιαστούν κάποιοι! Προφανώς και δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη επειδή κάποιοι βγήκαν στους δρόμους για να χαρούν τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τις απαγωγές. Αλλά δεν ήταν λίγοι! Και δεν είδαμε και κάποιους να τους καταδικάζουν. 

Εν πάση περιπτώσει, δεν θέλουμε να τσουβαλιάσουμε όλους τους πρόσφυγες στις δομές. Αλλά μην μας πει κάποιος ότι δεν εγείρονται ερωτήματα. Και καλές είναι οι διαπιστώσεις, αλλά θα θέλαμε να ακούσουμε και μία πρόταση. Καλά είναι τα τσιτάτα και τα ευχολόγια, αλλά ευχές για ειρήνη εξέφραζαν προχτές οι νέοι που συμμετείχαν στη συναυλία ειρήνης και βρέθηκαν δολοφονημένοι ή απαχθέντες».

                                                                         (Θ. Μαυρίδης- Liberal.gr) 

«Δεν ξέρω πώς και γιατί ο γοητευτικός Στέφανος διαπίστωσε ότι το μήνυμα των χθεσινών εκλογών ήταν «η χώρα μας να έχει μια μεγάλη προοδευτική παράταξη που μπορεί να κυβερνήσει τον τόπο». Πιθανόν να μπερδεύει την Ελλάδα με κάποια άλλη χώρα ή τις χθεσινές εκλογές με κάποιες άλλες. Γιατί στις χθεσινές εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα το κυρίαρχο μήνυμα ήταν το ξεπροβόδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά την αλλαγή της ηγεσίας (πιθανότατα και εξαιτίας της), συνεχίζει το ταξίδι για την επιστροφή στα μονοψήφια. 

Αποδείχθηκε πως το ότι βρέθηκαν καμιά εξηνταριά χιλιάδες άνθρωποι (από τους μηχανισμούς του Πολάκη και του Παππά συν κάτι χαβαλέδες) να ψηφίσουν τον γοητευτικό Στέφανο και το ότι τον προβάλλουν ασταμάτητα τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα δεν λέει τίποτα για την πραγματική ζωή. Εκεί δηλαδή που ο νέος ηγέτης της ελληνικής αριστεράς αντιμετωπίζεται περισσότερο ως ο πρωταγωνιστής ενός ακουσίως σατιρικού χάπενινγκ και λιγότερο ως κανονικός πολιτικός που μπορεί να πείσει ψηφοφόρους. 

Η Μακρόνησος, ο Βελουχιώτης, ο Μπάτμαν, τα ζώδια, τα φτυάρια στις λάσπες δεν κατάφεραν να μετατρέψουν τον απολιτίκ νάρκισσο αλεξιπτωτιστή σε πολιτικό, και οι περισπούδαστες αναλύσεις για τον «χαρισματικό», «επικοινωνιακό», «μεταπολιτικό» νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν σιγά σιγά τη θέση τους στο καλάθι των αχρήστων».

                                                                     (Μ.Βουλαρίνος- ΑΤΗensvoice)