Η ιστορία του Brexit...

«Τα δημοψηφίσματα είναι τρομεροί μηχανισμοί της δημοκρατίας. Ως επί τούτω περίπτωση, το πρόσφατο βρετανικό δημοψήφισμα για την ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ ήταν ένα απερίσκεπτο ρίσκο [2] το οποίο πήρε ένα πολύ πραγματικό ζήτημα -την ανάγκη για μια πιο ανοικτή και νομιμοποιημένη συζήτηση στην ΕΕ- και το μετέτρεψε σε μια πολιτική γελοιότητα των ξεδιάντροπα οπορτουνιστικών πολιτικών ελίτ.

Η θορυβώδης συζήτηση για την συνεχιζόμενη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ διχαζόταν με ψέματα και διαστρεβλώσεις, μερικά από τα οποία έχουν τώρα ανατραπεί [3] από τους υποστηρικτές του Brexit˙ ακόμη και ο βρετανικός Τύπος μετανιώνει για την στομφώδη υποστήριξή του στο Brexit [4]. Δυστυχώς, πολλοί Βρετανοί ψηφοφόροι φαίνεται ότι δεν γνώριζαν τι ακριβώς είναι η ΕΕ [5], επικυρώνοντας άλλη πρόσφατη έρευνα που καταδεικνύει την έλλειψη πραγματικών γνώσεων για την Ένωση [6].

Οι παρατηρητές του δημοψηφίσματος θα πρέπει, επομένως, να είναι επιφυλακτικοί σχετικά με την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις ευρύτερες προσπάθειες της παγκοσμιοποίησης, την Δυτική τάξη, το αναπόφευκτο της ανόδου των λαϊκιστικών κομμάτων κατά της μετανάστευσης ή την βιωσιμότητα του σχεδίου της ΕΕ συνολικά.

Η απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε με κομμένη την ανάσα στην εφημερίδα New York Times την Κυριακή [7] –«Ξηλώνεται επίσης η μετά το 1945 τάξη που επιβλήθηκε στον κόσμο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους;»- είναι απλή. Όχι, δεν ξηλώνεται. Κι όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοηθούν τα συναισθήματα και τα πολιτιστικά χάσματα που χρησιμοποιήθηκαν στο δημοψήφισμα του Brexit.

Το πραγματικό μάθημα του Brexit είναι ότι υπάρχει ένα επακόλουθο χάσμα μεταξύ των κοσμοπολιτών που βλέπουν το μέλλον με ελπίδα, και όσων έχουν μείνει πίσω και έχουν δει την οικονομική τους κατάσταση και τον τρόπο ζωής τους να επιδεινώνεται.Η ίδια ιστορία μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, με σημαντικές εκλογικές συνέπειες.

Αλλά η ιστορία του Brexit μιλά επίσης για την μοναδικότητα της ΕΕ ως ένα νέο είδος πολιτείας με μια βαθιά επίδραση στην ζωή όλων μέσα σε αυτήν. Η ιστορία έχει δείξει ότι η ανάπτυξη νέων πολιτικών συνθέσεων σπάνια πηγαίνει ομαλά. Οι διαιρέσεις ανάμεσα σε εκείνους που μπορούν να φανταστούν μια καλύτερη ζωή στο νέο σύστημα και εκείνους που δεν μπορούν, κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να καθοδηγεί την πολιτική [8] στην ΕΕ και αλλού για τα επόμενα χρόνια.

Μια διαδηλώτρια στέκεται έξω από το κτίριο του Κοινοβουλίου κατά την διάρκεια μιας διαμαρτυρίας με στόχο την επίδειξη της αλληλεγγύης του Λονδίνου στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα για την ΕΕ, στο κεντρικό Λονδίνο, στις 28 Ιουνίου του 2016.  

                                                      (DYLAN MARTINEZ / REUTERS)