Απόψεις...

 

«Για τον δυτικό πολιτισμό, βέβηλη πράξη δεν είναι μόνον η απαξίωση των βιβλίων της θρησκευτικής πίστης. Είναι και οι πυρές των ναζί όπου καταστρέφονταν αντίτυπα του Στέφαν Τσβάιχ ή και η απαγόρευση κυκλοφορίας των έργων του Ντοστογιέφσκι στην ΕΣΣΔ. Η καύση των βιβλίων χαρακτηρίζει τους ολοκληρωτισμούς, πολιτικούς ή θρησκευτικούς. 

Για τους μουσουλμάνους το αντίτυπο του Κορανίου είναι εξίσου ιερό με το πρωτότυπο. Μια σχέση που δυσκολεύεται να αντιληφθεί η δυτική σκέψη, και όχι μόνον μετά τον Γουτεμβέργιο, πολλώ δε μάλλον στην ηλεκτρονική εποχή. Αν αντιλαμβάνομαι καλά, κάθε αντίτυπο του Κορανίου έχει την ίδια αξία με το πρωτότυπο. 

Η Ευρώπη πάσχει από διπολισμό. Από τη μια υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μουσουλμάνων πολιτών της, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, ενώ την ίδια στιγμή διαπιστώνει ότι αυτά τα δικαιώματα συγκρούονται με τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας που η ίδια έχει θεσπίσει για τον εαυτό της. Η πολιτική ορθότητα της επιβάλλει την αποδοχή της μαντίλας, ενώ η ίδια πολιτική ορθότητα της επιβάλλει την απάλειψη της επίδειξης θρησκευτικών συμβόλων στο όνομα της ανεξιθρησκίας. Τρέχα γύρευε.Και το αδιέξοδο δεν έχει τέλος».

                                                       (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Είναι η τρίτη σχολική χρονιά που ο έλεγχος επίδοσης αποστέλλεται ηλεκτρονικά μέσω του ΠΣmyshool (όπως άλλωστε και οι απουσίες). Φέτος, όπως μαθαίνω, είναι προαιρετικό. Κάποια σχολεία έχουν επιστρέψει στην παλιά κανονικότητα και θα δεχτούν γονείς «δια ζώσης» και κάποια (πιο διστακτικά απέναντι στην επέλαση της γρίπης και των λοιπών ιώσεων) θα διατηρήσουν και φέτος τo new normal. Και όμως, οι έλεγχοι δεν είναι παρά ένα μικρό σύμπτωμα μιας ήδη εξασθενημένης σχέσης. 

Εδώ και τρία περίπου χρόνια η επαφή του σπιτιού με τη σχολική κοινότητα έχει γίνει ακόμα πιο αραιή. Τα διάφορα τελετουργικά «με φυσική παρουσία» καταργούνται σιωπηλά ένα-ένα. Μπορεί να περάσει μια ολόκληρη χρονιά και να συναντήσεις ελάχιστα (ή και ποτέ) τους καθηγητές του παιδιού σου. Ισως, σκέφτομαι, όλη αυτή η εξ αποστάσεως επικοινωνία γονιών και εκπαιδευτικών να ενισχύει και την επιδεινούμενη χρόνια τώρα βαθμοθηρία. Το χειρότερο είναι ότι ίσως συμβάλλει και στην περαιτέρω απομάκρυνση των δύο «ξέχωρων» κόσμων. 

Και όμως, το εκπαιδευτικό τραύμα της τριετίας θα έπρεπε να μας έχει διδάξει το ακριβώς αντίθετο: πόσο αλληλένδετοι κόσμοι θα έπρεπε να είναι –για το καλό του παιδιού– το σχολείο και το σπίτι».

                                                               (Λ. Παπαδημητρίου- protagon.gr)

«Θεωρεί ο κ. Τσίπρας ότι οδεύουμε προς κανονικές ή προς νοθευμένες εκλογές; Κι αν μεν τις θεωρεί κανονικές, αν δηλαδή στις κάλπες τους εκφραστεί αβίαστα η βούληση του ελληνικού λαού, προς τι ο ανένδοτος; Αν πάλι οι εκλογές είναι «πειραγμένες» καθ’ οιονδήποτε καθοριστικό τρόπο, τότε ο κ. Τσίπρας θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμά τους ή όχι; Και μη μας πει «θα δούμε», αυτά τα ξεκαθαρίζουν νωρίτερα, όχι κατόπιν εορτής. Εντάξει, το εύκολο γι’ αυτόν θα είναι ένα αποτέλεσμα που θα φέρνει νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτή την περίπτωση ο λαός θα έχει σαρώσει τους χουντο-μητσοτακικούς και τους μηχανισμούς τους. 

Αλλά αν οι κάλπες ξαναδείξουν Μητσοτάκη, τι θα κάνει ο Τσίπρας; Θα δεχτεί το αποτέλεσμα ή θα αντιγράψει τον προ 62 ετών Γέρο, που αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νίκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογές του 1961; Θα καταγγείλει εκλογές βίας – νοθείας – παρακολουθήσεων και θα καλέσει τον λαό να βγει στους δρόμους για να επαναφέρει τη δημοκρατία; Θα δεχτεί το αποτέλεσμα o Τσίπρας; 

Οι εμπρηστικοί λόγοι που εκτοξεύονται σήμερα στις συγκεντρώσεις του «ανένδοτου», περισσότερο παραπέμπουν σε μελλοντική τραμπική έφοδο εξαγριωμένων προς το Καπιτώλιο, παρά σε μεγαλόψυχη παραδοχή μιας πιθανής ήττας τους. Θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα με δαύτους, σας το λέω».

                                                                        (Δ.Ευθυμάκης-protagon.gr)