Απόψεις...

«Ο Παύλος Πολάκης δεν αποτελεί απλώς μια ιδιάζουσα εκφραστική συμπεριφορά στον ΣΥΡΙΖΑ. Η λατρεία που του δείχνει ένα τμήμα των Συριζαίων ψηφοφόρων, σε σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις του στο αγαπημένο του facebook (στο οποίο σολάρει τις μεταμεσονύκτιες ώρες, και με φράσεις που απάδουν στην ιδιότητα μέλους του κοινοβουλίου), τον έχει καταστήσει ένα είδος ημιαυτόνομου πόλου μέσα στο κόμμα. 

Ισχύς του η αγάπη των followers.Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατά καιρούς, κάτω από τις «έμπυρες» αναρτήσεις του με τα χαρακτηριστικά κεφαλαία και τα πολλά σημεία στίξης, τον προτρέπουν να πάρει τα ηνία του κόμματος στα χέρια του γιατί ο Τσίπρας «δεν μπορεί», είτε γιατί είναι… «πολύ άτονος και μειλίχιος», είτε γιατί «η σαπίλα τη Δεξιάς» θα φύγει μόνο με τον βούρδουλα από ένα ρωμαλέο χέρι αριστερού λαϊκού αγωνιστή. Φυσικά το χέρι το φαντάζονται ρωμαλέο, το φρόνημα δεν στάθηκε στο ανάλογο ύψος. 

Χθες επεχείρησε εκβιασμό προς τον Αλέξη Τσίπρα επειδή δεν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα στα Χανιά ενός πολιτικού του φίλου, του Μιχάλη Χαιρετάκη. Έτσι λαύρος προειδοποίησε σε ανάρτησή του για το ενδεχόμενο να τους κρατήσει μούτρα και να μην είναι υποψήφιος και ο ίδιος: Δηλαδή ένα θέμα που χειρίζονται τα αρμόδια κομματικά όργανα και ο Πρόεδρος, το πρόβαλε ως προσωπικό του θέμα τιμής, λες και ήταν μια ντόμπρα συμφωνία μεταξύ αυτού και του φίλου του. 

Βέβαια οι κακές γλώσσες στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως υπήρχε άλλου είδους συμφωνία: Να «παίξει» δισταυρία μεταξύ τους προκειμένου να αποδυναμωθεί η ετέρα δυνατή υποψηφιότητα, αυτή του Γιώργου Σταθάκη, με τον οποίο και οι δύο διαφέρουν υφολογικά. Ο Χαιρετάκης μετέρχεται τον μπρουτάλ τρόπο του Πολάκη. 

Αυτή τη φορά όμως ο Τσίπρας σήκωσε ανάστημα γιατί η αμφισβήτηση αντανακλούσε ευθέως στο πρόσωπό του δυο μήνες προ των εκλογών. Έτσι μέσω κομματικών πηγών διεμήνυσε σε όποιον δεν του αρέσει φεύγει, καθώς οι αποφάσεις για τα ψηφοδέλτια είναι συλλογικές και την τελική απόφαση για τη κατάρτισή τους έχουν τα όργανα του κόμματος. 

Ο Πολάκης μπορεί να αναδείχτηκε λόγω ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πλέον δίνει την προσωπική του «αύρα» στο κόμμα. Θα παραμείνει πόλος με δική του αυτόνομη δύναμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα τον ξαναβρούν μπροστά τους και δεν μπορούν να τον ξεφορτωθούν εύκολα».

                                                                          (Γ.Σιδέρης- Liberal.gr)

«Χθες έγινε στη Θεσσαλονίκη, στον Λευκό Πύργο, μία συγκέντρωση για τον ένα χρόνο από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μαζεύτηκαν κάποιοι για να φωνάξουν ΟΧΙ στην εισβολή, τραγούδησαν τραγούδια, δάκρυσαν, τίμησαν τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, εκείνα τα μωρά, πες, με τα στρεβλωμένα πόδια —είδατε πώς καταντούν τα πόδια ενός ανθρώπου από τα θραύσματα, τα σράπνελ και το σβάρνισμα στην άσφαλτο από το ωστικό κύμα; τρομερό, ε;— και τα θρυμματισμένα κρανία —είδατε πώς ανοίγουν τα κεφάλια και πώς χύνονται τα μυαλά ενός ανθρώπου;—, και τέλος. 

Σαν νεροχύτης που για λίγο βούλωσε, η πόλη κατάπιε τις τελευταίες γουλιές νερό, ρεύτηκε, έριξε μια τελευταία σκοτεινή, λοξή ματιά στους ανθρώπους καθώς έφευγαν, και συνέχισε τη ζωή της. Έτσι πάνε αυτά. Μετά το φαΐ, θα κέρναγε τους πελάτες των ουζερί της ωραία γλυκά του καταστήματος: σοκολατόπιτα, γιαούρτι με παγωτό, γλυκό τριαντάφυλλο και τέτοια.Στη Θεσσαλονίκη, περισσότερο από κάθε άλλη πόλη, μπορείς να νιώσεις πελώρια μοναξιά ακόμα και σε μια συγκέντρωση πολλών ανθρώπων. Γιατί οι πολλοί είναι τόσο λίγοι στην πόλη αυτή».

                                                                   (Κ.Αθανασιάδης- ATHensvoice)