Ελληνάρες...

«Θυμάμαι ότι το 2002-03, η τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Βάσω Παπανδρέου είχε βρει τον διάολο της με κάτι συλλογικότητες και επιτροπές κατοίκων που διαφωνούσαν με την κατασκευή του κόμβου που υπάρχει στην Κηφισίας μπροστά από τον Βασιλόπουλο, εκεί στο Ψυχικό. Είχαν γεμίσει τον κόσμο αφίσες, έβγαιναν οργίλοι στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, φωνάζοντας ότι ο συγκεκριμένος κόμβος καταστρέφει την περιοχή, απομονώνει τους κατοίκους μιας γειτονιάς από τις διπλανές, ξεριζώνει εκατοντάδες δέντρα και άλλες παρόμοιες αηδίες ων ουκ έστι αριθμός. Φυσικά, ο κόμβος φτιάχτηκε και τίποτα απ’ όλα τα τραγικά προβλεπόμενα δεν εμφανίστηκαν στην πράξη. Οι τότε εξοργισμένοι, μια χαρά διευκολύνονται όταν χρησιμοποιούν τον κόμβο. 

Τα ίδια είχε ακούσει και ο Λαλιώτης όταν παρουσίασε τα σχέδια των δρόμων εκεί μπροστά στο Καραϊσκάκη, που διευκόλυναν την πρόσβαση στο κέντρο του Πειραιά και στο λιμάνι. «Εγκληματία Λαλιώτη, δεν είναι αυτός ο Πειραιάς που ονειρευόμαστε» έγραφε ένα πανό που του σήκωσαν τότε στα εγκαίνια κι έπεσε σφαλιάρα με τα ΜΑΤ για να το απομακρύνουν. Μετά το «έγκλημα» ξεχάστηκε, καθότι διόλου έγκλημα δεν ήταν.

Τα ίδια διαβάζω και τώρα για την ΠΥΡΚΑΛ. Διαφωνούν οι συνδικαλιστές της ΠΥΡΚΑΛ να γίνει το κυβερνητικό πάρκο, διαφωνούν κάτι επιτροπές κατοίκων γύρω-γύρω, διαφωνεί ο δήμος Αθηναίων (αυτό πάλι;), διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης (αυτό έλειπε να συμφωνούν), διαφωνούν και οι συνδικαλιστές του δημοσίου. Γενικώς διαφωνούν άπαντες. Όπως πάντα, για κάθε καινούριο έργο ή για κάθε νέα ιδέα ή για οποιαδήποτε διαφορετική κατάσταση απ’ αυτήν που ήδη ξέρουμε (και βρίζουμε).

Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους λοιπόν, προτιμά να βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο το κέντρο της Αθήνας 14.000 δημόσιοι υπάλληλοι που σήμερα δουλεύουν σε 127 διαφορετικά κτίρια που ανήκουν σε 9 διαφορετικά υπουργεία, παρά να συγκεντρωθούν όλοι μαζί σ’ έναν καινουριοφτιαγμένο χώρο με όλες τις ανέσεις και διευκολύνσεις που έχουν οι νέες υποδομές. 

Ούτε για τους χιλιάδες συναλλασσόμενους πολίτες ενδιαφέρεται κανείς, που σήμερα τριγυρίζουν στα τέσσερα σημεία του αθηναϊκού ορίζοντα ενώ με μια επίσκεψη θα κάνουν την δουλειά τους.Τίποτα απ’ όλα αυτά. Να μην γίνει. Να μην γλυτώσει το κράτος νοίκια κι εμείς φόρους. Να μην υπάρχει μια κρατική κυψέλη με μεγάλη ψηφιακή κάλυψη, να μην εξυπηρετείται κανείς ευκολότερα. Όχι, το δυσκολότερο, το παλιότερο και αυτό που μας ξοδεύει και μας ταλαιπωρεί περισσότερο απαιτούμε. Καθότι Ελληνάρες».

                                             (Αρθρο του Δ. Καμπουράκη από το liberal.gr)