«Η κυρία, επειδή ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική τραγουδίστρια, σήμερα, στη δύση της, νομίζει ότι μπορεί να στάζει μίσος και διχασμό. «Θα σας φάμε», ούρλιαζε προχθές, ενώ πριν από λίγο καιρό ζητούσε εξέγερση με πολύ αίμα. Δεν είναι η μοναδική με τέτοια συμπεριφορά που φανατίζει ένα τμήμα της Αριστεράς. Και δεν αναφέρομαι μόνον στους «γεννήθηκα την 17 Νοέμβρη», αλλά και σε προβεβλημένα στελέχη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που-προ του φάσματος μιας νέας εκλογικής ήττας-καταφεύγουν στον πιο ακραίο πολιτικό λόγο.
Μια συνήθης αντιμετώπιση αυτής της ομαδικής παράκρουσης είναι η παραπομπή στην ψυχιατρική επιστήμη. Έχει μια βάση, στον βαθμό που συνδέεται με τα αισθήματα που προκαλεί η διαφαινόμενη ματαίωση μιας προσδοκίας (βλέπε, εκλογική νίκη). Απρόβλεπτες αντιδράσεις, εκρήξεις οργής, καθεστώς κατάθλιψης, απόδραση μέσω της δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας.
Όλα αυτά οδηγούν σε έναν κύκλο με έντονα τα σημάδια της σχιζοφρένειας. Μετά τις εκλογές θα περάσουν όλοι αυτοί στη φάση της καταστολής των ψυχικών τους διεγέρσεων. Κάποιοι θα συνέλθουν, άλλοι απλώς θα παραμιλούν.
Πολιτικά, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ζημιώνουν την παράταξή τους, γιατί δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι αποκρουστικές για την πλειοψηφία των πολιτών. Και στα δημοκρατικά πολιτεύματα οι πλειοψηφίες αποφασίζουν τι θα γίνει.
Επειδή οι σύντροφοι, λόγω της
ιδεολογίας τους, δεν πιστεύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα και στους θεσμούς του,
ονειρεύονται-μέχρις ονειρώξεως-λαϊκές εξεγέρσεις, αιματηρές επαναστάσεις, την
αναβίωση ενός δεύτερου ΕΑΜ, εννοείται με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Για να μην πω
κυρίως αυτά. Και έτσι απομονώνονται ακόμα πιο πολύ. Οι τσιρίδες τους για τη
«δεύτερη φορά Αριστερά», έχουν καταντήσει γραφικές, γιατί οι πολίτες γνωρίζουν
πως «δεύτερη φορά Αριστερά» δε θα υπάρξει».
(Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από το Liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου