Μα τι θέλουν δηλαδή;

«Και που θα μου δώσει 400, 500 ή 600 ευρώ για το ρεύμα, σε μένα τα δίνει; Στους βιομήχανους της ενέργειας τα δίνει. Εμένα με χρησιμοποιεί ως ενδιάμεσο για να πάει το χρήμα στους πεντέξι φίλους του». Το άκουσα κι αυτό. 

Οι ίδιοι άνθρωποι που ουρλιάζουν ότι υπάρχει ενεργειακή φτώχεια και ανθρωπιστική κρίση, αυτοί που απαιτούν «βοήθεια εδώ και τώρα», αυτοί που όσα κι αν ανακοινώνει η κυβέρνηση τους φαίνονται «ψίχουλα» και «κοροϊδία», μόλις εμφανιστεί το χρήμα αρχίζουν να ξεφουρνίζουν τέτοιες μεγαλοπρεπείς ασυναρτησίες.

Τα διάβασα και τα άκουσα, γι' αυτό τα γράφω. Και σας πληροφορώ ότι δεν μεγεθύνω τεχνηέντως την μπούρδα κάποιου τυχάρπαστου. Σε κατεβατά αναρτήσεων αναφέρομαι και σε σχόλια επί σχολίων που κινούνται πάνω σ’ αυτό το παρανοϊκό μοτίβο. Όλα αρχίζουν με το «δεν αντέχουμε», μετά πάνε στο «να βοηθήσει η κυβέρνηση», μετά συνεχίζουν με το «τους υποχρεώσαμε να δώσουν», ακολουθεί το «αυτά που έδωσαν δεν φτάνουν ούτε για ζήτω» και καταλήγουν στο «δεν τα δίνει σε μας, αλλά μέσω ημών στους κερδοσκόπους».

Αν η μουρμούρα για όλο και περισσότερα παραπέμπει ευθέως στη λογική των λεφτόδεντρων, η κατάληξη του συλλογισμού αυτού μόνο μέσω ψυχιάτρου αντιμετωπίζεται. Με την ίδια λογική, κάθε αύξηση μισθού είναι πριμοδότηση των σουπερμαρκετάδων μέσω των εργαζομένων που χρησιμοποιούνται ως ενδιάμεσοι, η επιδότηση ηλεκτρικών συσκευών είναι πριμοδότηση των βιομηχάνων λευκών συσκευών και το Fuel pass για τη βενζίνη είναι πριμοδότηση στους βενζινάδες και τους διυλιστηριάδες.

Αντιστοίχως τα voucher του κοινωνικού τουρισμού είναι πριμοδότηση των εφοπλιστών επιβατικών και των μεγαλοξενοδόχων (αφού σ’ αυτούς καταλήγουν), ενώ το επίδομα ακρίβειας που θα έρθει σε λίγο θα είναι χρήμα του Μητσοτάκη στους φουρνάρηδες και στους μπακάληδες. Μιλάμε για παρανοϊκά πράγματα, που όμως διακινούνται ευρέως και συζητούνται ευρέως. Όταν η κυβέρνηση δεν δίνει είναι ανάλγητη κι όταν δίνει ευνοούνται μόνο οι τελικοί αποδέκτες τα ων χρημάτων, όχι οι ενδιάμεσοι.

«Μα τι θέλουν δηλαδή;» θα ρωτήσετε. Να φύγει ο Κυριάκος θέλουν, τίποτα άλλο. Και ποιος να έρθει στην θέση του; Α, δεν τους ενδιαφέρει, ούτε ξέρουν, ούτε προτείνουν. Αρκεί να φύγει. Κι αν δεν φτιάχνεται κυβέρνηση δεν πειράζει, προτιμότερη η ακυβερνησία παρά ο Μητσοτάκης. 

Διότι ως γνωστόν, αν περάσουμε κανένα εξάμηνο δίχως κυβέρνηση και με απανωτές εκλογές, οι τιμές θα πέσουν αυτόματα, οι κρατικές ενισχύσεις θα αυξηθούν κατακόρυφα και τα λεφτά αυτά δεν θα πηγαίνουν σε ηλεκτροβιομήχανους και πετρελαιάδες αλλά θα μένουν στην τσέπη του κοσμάκη. Ε ρε κούνια που μας κούναγε!»

                                                (Αρθρο του Δ. Καμπουράκη από το liberal.gr)