Ζήτω... το παράλογο

 

 «Όταν διάβασα ότι μαθητής του 65ου Γυμνασίου Αθηνών εμφανίστηκε στο προαύλιο φορώντας μόνον το μποξεράκι του, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι, επιτέλους, κάποιος είχε το θάρρος να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Την αισιοδοξία μου όμως τη σκίασε η συνέχεια. 

Κάποια καθηγήτρια βρήκε ανάρμοστη την αμφίεσή του, αν και το σώβρακο ήταν καθαρό, και προσπαθώντας να τον επαναφέρει στην τάξη του συνειδητού –κοινώς να τον ξυπνήσει– τράβηξε το σακίδιό του. Ο μαθητής ειδοποίησε τη μαμά του, η μαμά του ειδοποίησε την αστυνομία και η αστυνομία συνέλαβε την καθηγήτρια. «Ασκηση βίας κατά αδύναμου προσώπου» είναι η κατηγορία. Τη διατύπωση τη βρίσκω υποτονική. Κανονικά, η καθηγήτρια θα έπρεπε να κατηγορηθεί ότι κλέβει τα όνειρα απ’ τα παιδιά.

Πριν από λίγο καιρό είχε γίνει φασαρία σε ένα σχολείο στο Iλιον επειδή κάποιος μαθητής είχε εμφανιστεί στην τάξη φορώντας φούστα. Εμβριθείς αναλύσεις για το δικαίωμά του να ντύνεται όπως ο ίδιος επιθυμεί. Εξέγερση της προοδευτικής συνείδησης, διατριβές για το καταπιεστικό σύστημα της εκπαίδευσης. Τώρα, το πρόβλημα είναι ότι ο άλλος κυκλοφορούσε φορώντας μόνον το σώβρακό του. 

Και η αστυνομία, κοινώς η πολιτεία, παρεμβαίνει για να προστατεύσει το δικαίωμά του. Ποιο ακριβώς δικαίωμά του προστατεύει; Το δικαίωμά του να προσβάλλει όλους τους υπόλοιπους συμμαθητές του κυκλοφορώντας ανάμεσά τους μόνον με το σώβρακό του. Διότι περί αυτού πρόκειται. Bullying έκανε ο άνθρωπος με τον δικό του τρόπο. Και βρήκε συμπαραστάτες τη μαμά του και την αστυνομία.

Και η καθηγήτρια; Ελάτε τώρα. Αυτή είναι δημόσιος υπάλληλος και οφείλει να ακολουθεί τους κανόνες του Δημοσίου. Δεν ξέρω ποια θα είναι η τύχη της στα δικαστήρια. Oμως θα υποστεί την ταλαιπωρία. Γιατί έκρινε πως κανένας δεν μπορεί να κυκλοφορεί μόνον με το σώβρακό του στο σχολικό περιβάλλον. Και στο επόμενο θύμα του bullying κάποιοι θα τη θεωρήσουν υπεύθυνη διότι δεν αντέδρασε».

(Απόσπασμα άρθρου του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)